Prace ogrodowe

Długi majowy weekend tygodniowy właśnie się zaczął co mnie ogromnie cieszy i od razu z brzaskiem sobotniego poranka pomknęłam do ogrodu działać... działać... w biegu śniadanie, pomiędzy pracami pralka, obiad w formie przekąski złapanej z lodówki z okrzykiem do młodzieży, że teraz żywimy się sami, czyli co kto złapie i umie sobie sam zrobić a obiad właściwy będzie później. W końcu oprzytomniałam koło 16.00, że babo uspokój się, przecież to dopiero pierwszy dzień a ty masz tyle dni przed sobą. W oprzytomnieniu znaczącą rolę odegrał kręgosłup.

Często tak właśnie wygląda nasza sobota okraszona w ciągu roku szkolnego jeszcze pracami domowymi. Zupełnie zapomniałam, że przecież zaczął się majowy weekend i możliwości podłubania w rabatach będzie mnóstwo. W poprzednim poście w jednym z komentarzy napisałam ,,Jestem jak wskazówka zegara przemierzająca wciąż te same cyferki wraz z porami roku i w sumie ciągle, w kółko jest to samo... prawie to samo. Odkąd piszę bloga i zaglądam do poprzednich lat to ku memu zaskoczeniu widzę różnice, często ogromne różnice. [...] I tak naprawdę ciągle coś się dzieje, zmienia. Nawet te tulipany z zeszłego roku posadzone w tym samym miejscu kwitną inaczej albo nie zakwitną wcale ". Chciałam to przytoczyć bo rzeczywiście lepiej chyba nie da się  ująć mojego życia tutaj. Sprowadzane przez nas rośliny i rozrastające się  te,

które już są, sprawiają, że nasze otoczenie się zmienia. Samo postawienie altany, niezależnie od wielkości, sprawiło, że wytyczyło się miejsce centralne na działce. A co za tym idzie, jej najbliższe otoczenie automatycznie zostało włączone  do jej aranżacji.  I tym sposobem pojawiły się pierwsze wiszące kwietniki na metalowej pergoli, która zupełnie nie nadaje się jako podpora dla pnących roślin, bo zimą zamarza i wymraża stykające się z nią łodygi. Nie wiem czy u innych też tak jest, ale u mnie pojawiło się to za każdym razem, przy wielu próbach i dałam sobie w końcu spokój. Róża, clematis i coś jeszcze, nie pamiętam, wszystko przemarzło, a na pergoli drewnianej nic się złego nie dzieje. A że lubię metalowe przedmioty więc stała się ozdobną ,,kratką nad rabatką".  Dzisiaj ostro działaliśmy z mężem z sekatorem. Mąż zabrał się za pnącą różę, którą rok rocznie trzeba ostro poprzycinać bo przemarza ale mimo swej wielkości nic nie traci na urodzie, ale praca żmudna i taka co to ,,jej nie widać". Ja natomiast zajęłam się pieleniem i sadzeniem nowo zakupionych roślin. 

 
 Pienienie, pielenie i pielenie, jeden opad deszczu i pielenie od nowa się zaczyna - z wiosną nawet podchodzę do tego na wesoło, potem jest znacznie gorzej. Za domem, który będę porządkować w następnej kolejności, trawnik nadaje się już do koszenia. Hurra!!! Wreszcie i ja będę mogła coś pokosić. Przycinałam również hortensję ogrodową, forsycję oraz wierzbę hakuro i automatycznie wszystkie gałązki wkładałam do pojemników z wodą jakie tylko wpadły mi w ręce. Potem zajęłam się ich ukorzenianiem. Ukorzeniałam w podobny sposób jak hortensje. A w jaki sposób to pisałam tutaj. I w sumie w maj wleciałam jak to ja z impetem rozpędzonego pociągu. Ale to chyba większość ogrodników ma ogromne plany związane z tymi wolnymi dniami.

Bardzo dziękuję wszystkim za przesympatyczną i bardzo ciekawą dyskusję

 w poprzednim poście. Podzielenie się swoimi odczuciami i spostrzeżeniami. 

Życzę wszystkim wspaniałej niedzieli, odpoczynku i relaksu. A ogrodnikom mocnego i bezbolesnego kręgosłupa i  nadgarstków

:)