I znów bratki

Trzy lata temu zaprosiłam tak na poważnie bratki do ogrodu udostępniając im rabatę i nawet nie przypuszczałam, że tak mnie oczarują. Wcześniej, widząc je w różnych kompozycjach koszykowo-doniczkowych niespecjalnie mi się podobały. Zaskoczyły mnie swoim długim okresem kwitnienia i rozrastaniem się na tyle mocnym, że można by je przypisać do grupy lekko zadarniającej, może to ta moja glina im służy? 

W każdym razie mam je od tego czasu co rok. W zeszłym roku jeszcze sadziłam je tak - ,,pobieżnie", jako mocniejszy akcent kolorowy w ogrodzie, w tym postanowiłam włączyć je w poczet roślin ozdobnych na moich rabatach. Za pierwszym razem traktując je jako rośliny krótko kwitnące posadziłam je w złym miejscu i musiały walczyć o przetrwanie z roślinami, które wychodziły z ziemi trochę później. W tym roku dałam im sąsiedztwo iglaków i berberysów. Miejsce, w które sieję jednoroczne rośliny, więc tym razem będą mogły swobodnie i bez kłopotów rozrastać się i kwitnąć. Jedynym minusem może być to, że jest to rabata w formie wału ziemi i mogą mieć bardziej sucho niż w poprzednim miejscu, kiedy posadziłam je w wilgotnym terenie.

 
I pniak z dziurą doczekał się swojej uwagi. Od razu jak tylko go zobaczyłam wiedziałam co z niego zrobię. Często takie ozdoby ogrodów widziałam na innych blogach i bardzo mi się podobały. Nawet nie przypuszczałam ile będę miała problemów ze znalezieniem mu miejsca , do którego by pasował. Niby taka naturalna rzecz, w moim nieformalnym, wiejskim ogrodzie powinna pasować w każdym miejscu, a tu nie. Jako soliter ogrodowy nie pasował w ogóle, chociaż najprawdopodobniej ja nie umiem go zaaranżować i po części taki samotny raczej kojarzył mi się negatywnie z uciętym drzewem. W końcu stanął przy pergoli, a co dalej zobaczymy. Tutaj bardzo mi się podoba i mam pod nosem możliwość kontrolowania poczynań mrówek, które na pewno też go będą chciały zaadoptować do swoich potrzeb.

Kolejny słoneczny dzień, życzę pięknej niedzieli, radosnych dni

 i dziękuję za to, że jesteście :)