Nasza oaza dla owadów

Chcąc opisać jednym słowem to co się u nas dzieje, to najlepiej pasuje -wariactwo, szaleństwo. Zdziczenie? Nie do końca ale jeśli chodzi o stan moich rabat to wpisuje się idealnie. Nie wiem jak mój mąż, ale ja od maja ścigam się z czasem, próbując zarządzać nim sensownie pomiędzy pracą, zadaniami domowymi i ogrodowymi.

Może i dobę dało by się wydłużyć ale moją siłę do działania już nie koniecznie. Często wysiadam... czuję się jak wagonik przyczepiony do rozpędzonego pociągu i co jakiś czas odczepiam się i zostaję na torach. Kolejnego dnia znów mknę ciągnięta przez lokomotywę. Gdzie moja sielanka? W zmysłach, kiedy tak stoję samotnie na torach... 

Wychodzę do ogrodu i czuję intensywny zapach mojej, ukochanej róży. Jej zapach rozchodzi się punktowo. Idzie się działką i nagle wpada się w zapach. Za pierwszym razem, byłam zaskoczona i oniemiała. Zupełnie nie wiedziałam co się dzieje? Kochają ją też wszystkie owady jakie tylko zdołają do niej dolecieć czy wspiąć się do jej kwiatów. Pszczoły, trzmiele, muchy, chrabąszcze... Widzę, że wiele z nich odpoczywa po prostu na jej liściach delektując się jej zapachem. 

 

Moje zauroczenie przyrodą zwiększyło się w tym roku jeszcze bardziej, po obejrzeniu cudownego programu przyrodniczego pt. ,,Ogród tysiąca pszczół" Autorem tego niezwykłego filmu, nakręconego przy specjalistycznej kamerze aby dojrzeć najmniejsze szczegóły w owadzim świecie jest Martin Dohm, doświadczony dokumentalista. Film powstał podczas izolacji przez pandemię i autor miał do dyspozycji swój, własny, niewielki ogródek. A ileż tam się dzieje! Polecam wszystkim ten film, do obejrzenia z polskim rektorem na różnych platformach filmowych.

Na naszej działce rośnie wiele drzew. Na zdjęciu kwitnący czarny bez. Wokoło nas są pola i nieużytki a wraz z nimi gorąc. Wchodzi się na naszą działkę i ma się wrażenie, że jest włączona klimatyzacja. Dlatego w tak upalne dni sprowadzają się do nas różne ptaki a inne od razu osiedlają się w pobliżu. Śpiewów i treli nie ma końca. W tym roku wyjątkowo mnie zaskoczyły, bo zdałam sobie sprawę, że po deszczu słabiej śpiewały, niż każdego innego dnia, kiedy napełniam im poidła. Jest tak wielki upał i susza, że krzewy szybko przekwitają.

Na zdjęciach krzewuszki i pęcherznica kalinolistna "Diabolo". Specjalnie pozwalam jej na wypuszczanie również zielonych łodyg. Dzięki temu wygląda ciekawiej. Oczywiście zielone pędy są kontrolowane, bo zdominowały by purpurowe. 

Odkąd tutaj zamieszkaliśmy staraliśmy się żyć zgodnie z zastanymi mieszkańcami i współtworzyć przyrodnicze siedlisko. Myślę, że coraz bardziej nam to wychodzi. Wiele gatunków płazów wprowadziło się do nas.

Post ma ograniczoną ilość tekstu, dlatego na tym zakończę mą opowieść. Zachęcam wszystkich do zatrzymania się, odczepienia się chociaż na chwilę od pędzącej lokomotywy i rozejrzenia się wokoło. Lokomotywa nas znajdzie. 

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i życzę wiele dobrego.

:)