Mój ogród przyrodniczy w czerwcu

Miałam napisać o czymś innym, ale natchnęło mnie na przemyślenia, które spłynęły na mnie niespodziewanie. Może z upałów? W jednym z programów ogrodniczych usłyszałam, że ogród to kreowany przez nas świat, który jest niepowtarzalny. Ostatnio działając w nim przypomniałam sobie o tym i zaczęłam dumać. Ogród stworzony przeze mnie na pewno wpisuje się w tę myśl i raczej każdy, kto do niego wejdzie to zapamięta go na długo jeśli nie na całe życie. Jest w nim misz-masz. 

 

Zresztą wystarczy połączyć poszczególne tematy moich postów i wychodzi dziwadło ,,wszystkiego i niczego" na jednej, wspólnej przestrzeni. Ktoś może nawet doznać szoku, że przestrzeń ogrodowa może tak wyglądać, lub się wręcz zachwycić jej naturalnością. Do podzielenia się tą refleksją skłoniły mnie dzisiaj ptaki a dokładnie małe dziobki mieszkające w gniazdach i w porze popołudniowej wydzierające się ile który zdoła oraz pewna ropucha, która od wiosny towarzyszy mi w moich pracach ogrodowych. Może to ziemskie przebranie samej Matki Natury?. Z ptakami to nic nadzwyczajnego, proza życia przyrodniczego, ale ja odkryłam, że gniazd na swoim terenie mam bardzo dużo. Na co dzień tak ich nie słychać. A to się szybko przejdzie i one milkną, a to się myśli zupełnie o czym innym...

 

Dziś, sadząc i pieląc a więc ,,niknąc" w przyrodzie mogłam posłuchać niezakłóconych odgłosów mojej działki. Przebywając na niej czuję, że jest niepowtarzalna i rzeczywiście stworzona przeze mnie. No i Matkę Naturę :P. Nasz duet jest klasyczny czyli najprostszy z możliwych: ja udziwniam lub psuję, Ona naprawia albo maskuje moje błędy. 

Moja przestrzeń przydomowa to ogród przyrodniczy, w którym odpoczywamy my i przyroda. Kilka dni temu mogliśmy podziwiać tuż przed zmrokiem robaczki świętojańskie. Dla takich chwil warto mieć taką przestrzeń. Nigdy nie fascynowały mnie ogrody formalne i mój pomysł na tę przestrzeń był od razu ,,luźniejszy" ale nie spodziewałam się, że pójdę aż tak w naturalność. Chociaż też pielę, przycinam, wyrywam. Co mnie zachwyca w moim ogrodzie? To, że pomimo stałych nasadzeń, rok rocznie wygląda inaczej. Zabrzmi to dość dziwnie, ale mój ogród żyje własnym temperamentem i nastrojami. Jak te dzwoneczki z pierwszego zdjęcia, których nigdy nie było tak dużo. Rozsiały się, ja z braku czasu nie dotarłam do tego miejsca z wiosennym pieleniem i witają mnie teraz.

Tak jak ja nie bardzo lubię roślin rosnących pod linijkę tak wiele osób nie trawi ,,wędrujących roślin" po ogrodzie. Mnie to zachwyca. Oczywiście mamy pewną trudność, bo mam duże problemy z wiosennym rozpoznawaniem niektórych roślin i są narażone na przypadkowe usunięcie, ale często nam się udaje. Takimi wędrującymi kwiatami są goździki ogrodowe, które uwielbiam. Wysiewam je, ale rzadko kiedy wybierają moje miejsce. Każdego roku odkrywam je w nowych albo innych miejscach.

Rzadko usuwam przekwitłe rośliny i pąki. Staram się nie zakłócać naturalnego procesu rozwojowego kwiatom. Ten proces obumierających pąków kwiatowych też jest ważny dla społeczności przyrodniczej. Dla mnie samej jest terapią normalności, przypomina mi o przemijającym czasie. Przecież wiem, że czas mija a w dodatku pędzi jak szalony. Ja mówię o czasie ludzkiego organizmu. Widzimy mijający czas na zegarach, mijający dzień, tydzień czy miesiąc. Ale w pędzie codziennej gonitwy nie widzimy, że też się starzejemy, że przemijamy. Zatrzymać się i spojrzeć na siebie, uśmiechnąć się do samej siebie a przede wszystkim zobaczyć siebie, nie poprzez milion zrobionych na szybko zdjęć. Ale siebie...zastanowić się - jaka jestem?

 

Utrzymanie takiego przyrodniczego ogrodu w ryzach wcale nie jest łatwe. Nie jedna osoba przeczytawszy to zdanie parsknie śmiechem. Przede wszystkim wymaga to ciągłego kompromisu. Kiedy pasjonuje się przyrodą i na co dzień się ją obserwuje to widzi się więcej i zaczyna się lepiej rozumieć świat przyrody. Otwiera się człowiek na przynależenie do niej a nie posiadanie. To bardzo trudny proces myślowy. Mnie zajął ten proces wiele lat i nadal trwa. 

Dziękuję za to, że jesteście na swoich blogach i je prowadzicie

 a dzięki temu mogę je czytać jak pasjonującą książkę, 

dziękuję, że zaglądacie do mnie i pozostawiacie miły komentarz. 

To wszystko sprawia, że dzień jest jeszcze piękniejszy.

Dziękuję, że jesteście. Wiele zdrowia życzę .

:)