Szary kogutek

Rzuciłam okiem, kiedy pisałam o moim drobiu i widzę, że sporo czasu temu (and long ago). A zmieniło się bardzo wiele a zarazem niewiele. Wybieg kurzy niby taki sam a jednak inny, a to za sprawą odejścia koguta. Nie trafił do rosołu, odszedł śmiercią naturalną. Wraz z odejściem zamilkło pianie, za którym tęsknię do dnia dzisiejszego. 

Na wiele tygodni kury zostały same. Po raz pierwszy mięliśmy kury bez koguta. Wydawać by się mogło, że jego brak  nic wielkiego nie wnosi do stada, bo na pozór kury zachowywały się tak samo. Dość szybko zauważyliśmy, że znoszą mniej jaj. Nie chciałam kupować kogutka z chowu zamkniętego, który nie będzie przyzwyczajony do przebywania na dworzu i dlatego czekaliśmy do wiosny. Dokładnie 1 kwietnia, w pryma aprilis, pojechaliśmy na targ i kupiliśmy młodzieńca. Wydawać by się mogło, że dołączenie koguta do stada, w którym nie ma konkurenta nie będzie żadnym problem. Nie wiem czy atakowały go faworyty poprzedniego koguta, czy któraś z kur przejęła ,,rządy" ale po raz pierwszy mogliśmy zobaczyć, jak zwykła kura, niczym kogut skacze do niego i z nim walczy. W pierwszej chwili zaczęłam się zastanawiać, czy przypadkiem to nie kogutek, którego do tej pory nie rozpoznaliśmy. Już miałam ratować Nowego przed kurzą furią, ale postanowiłam chwilę zaczekać. Poradził sobie dość szybko. Ale potyczki były na porządku dziennym. Jego wielgaśny grzebyk, śmiesznie opadający na oczy, trochę został podziobany, co mnie mocno niepokoiło. Na szczęście po kilku dniach uspokoiło się. Dziś jest w stadzie. Biega z kurami, biega za kurami. Chociaż widzę różnicę, ale może jeszcze jest za młody. I nie pieje. Nawet dźwięków nie wydaje. Raz jeden, kiedy niechcący go przestraszyłam wydał gulgot zbliżony do kwaknięcia. Nawet jakaś kaczka mu odpowiedziała. Wcześniejsze koguty już coś próbowały piać, ten milczy jak zaklęty.  Wyglądał tak śmiesznie i zarazem żałośnie z tym klapniętym grzebykiem i z nieproporcjonalnie długimi nogami.

Tym razem zapragnęłam mieć szarego koguta. Dobrze, że kupiliśmy go z koleżanką, to było mu raźniej. Niestety nie było do pary szarej kurki, ale szare kupiliśmy później z innego źródła. Jeszcze szarych kurek nie miałam. Nawet nie wiedziałam, że takie są, póki nie dojrzałam ich w angielskim filmie, który lubię oglądać.

Kogutek ma swoje imię. Najpierw był Szarusiem, odkąd podrósł został Szarusiem Bystre Oczko. Nie sądzę aby był rasowy, widząc kury jakie były obok niego w sprzedaży, ale wiele zachował z rasy dominant blue. Miałam wiele wątpliwości czy sobie poradzi, ale syn mnie uspakajał, że zgodnie z nazwą to powinien sobie poradzić. Na razie idzie ku dobremu. Wygląda trochę dziwnie. Jestem przyzwyczajona do pięknych, okazałych ogonów, a nie takiego krótkiego. Ale i tak zachwycam się nim każdego dnia. Tylko mógłby piać...

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i życzę wiele zdrowia

:)