Leśna rewia mody

Wrzesień, wszyscy rozprawiają o grzybach więc ja nie będę gorsza... choć będzie jak zwykle ciut inaczej.  Wspomniana mgła pojawiająca się tutaj wraz ze schyłkiem lata jest wręcz wyczekiwana przez wszystkich grzybiarzy. To właśnie za jej sprawą, a przynajmniej w dużej mierze jej zawdzięcza się wysyp dorodnych grzybków w tutejszych okolicznych lasach. ,,Grzybobranie" - nazwa  kojarząca się ze zbieraniem grzybów rosnących przede wszystkim w lesie i tym razem jak najbardziej do tego lasu pójdziemy w poszukiwaniu owego ktosia (someone) w kapeluszu ale spojrzymy na niego ciut inaczej... jak zwykle na tym blogu :) I tym razem na ściółkę leśną spojrzymy przez okienko aparatu fotograficznego. 
Bez względu z jakim nastawieniem idziemy do lasu na grzyby, pamiętać należy aby nie niszczyć tych, których nie zbieramy. Na przykład muchomory czerwone w białe kropeczki są lekarstwem dla saren i innych zwierząt kopytnych. To że akurat dla człowieka jest coś trujące nie znaczy, że dla innej istoty nie będzie lekarstwem czy pożywieniem.  Fashion show in the forest.

Moja filozoficzno-nostalgiczna natura nie pozwoliła by mi pójść do lasu ot tak po prostu na grzyby z koszykiem. Wypatrywać mechanicznie grzybów i tak naturalnie, prosto je zbierać, to by było sprzeczne z moją ,,natchnioną" duszą wyposażoną we wszystkie możliwe zmysły w dodatkowym pakiecie ,,plus", który to za pewne jest główną przyczyną mej ,,inności" na tym świecie i w obecnym, współczesnym świecie. Ale nie o mnie wszak pisać zamierzam... 

Do tego naturalnego grzybobrania cierpliwość ma mój małżonek. Lubię towarzyszyć mu więc dość często chodzimy razem. On penetrując ściółkę leśną zagłębiając się w krzakach i zaroślach, z koszykiem w ręku, ja robiąc podobnie ale z aparatem w ręku biegając tam gdzie promyki światła rzucają zachwycające dla mnie refleksy i wzbogacając kępki i zarośla o nowe lub barwniejsze kolory. Męża interesują grzyby  nietrujące, mnie absolutnie wszystkie!

To mąż nauczył mnie widzieć grzyby w lesie i nawet udaje mi się rozpoznać te właściwe, ale przede wszystkim fascynują mnie jako organizmy żyjące na naszej planecie. Rosną w ściółce o różnej zawartości wilgoci i dostępu światła, rosną na drzewach, pniach i rozkładających się konarach drzew. Ale przede wszystkim nie rosną wszędzie. Tylko tam gdzie spełnione są ich warunki potrzebne do zaspokojenia ich potrzeb. Jak mówi mój mąż, na przykład ,,maślak aby urosnąć pod sosenką musi się z nią dogadać. Muszą się wzajemnie polubić." Czyż to nie fascynujące?

Taki mały grzybek albo lubi się albo nie z najbliższym środowiskiem wchodząc z nim w ścisłą symbiozę. Można całymi godzinami chodzić po lesie i nie znaleźć pożądanego gatunku nawet jeśli zna się ich upodobania. Najczęściej grzybowe miejsca znajduje się zupełnie nieoczekiwanie i nie zawsze w tych ich klasycznych miejscach.

O różnych ciekawych kolorach i jeszcze bardziej fascynujących kształtach kapeluszy. Najprawdziwsza kapeluszowa moda w leśnej ściółce. 

Ten rok jest fantastyczny jeśli chodzi o obfitość grzybów. Oczywiście trzeba było poczekać do drugiej połowy sierpnia zanim pojawiły się w większej ilości a we wrześniu to już prawdziwe szaleństwo. Wystarczy minąć "piknikowe" obrzeże lasu, gdzie wszyscy od lat dwu do stu dwu szukają grzybów przez co jest ich tam mniej, i po przejściu około 100 czy 150 metrów wgłąb zaczyna się. Rosną grupami, rosną rodzinnie czyli posklejane po kilka naraz ze sobą. Rosną kozaki, rosną podgrzybki, rosną maślaki, kurki, prawdziwki. Pojawiły się już licznie opieńki. Na trawiastych polanach spotykamy kanie.

- Noż kurka po prostu zaje-fajnie panowie i panie! - Jak by to powiedział po małej mej cenzurze mój szanowny małżonek.