Chwila poranka / At home in the morning

To jest ta chwila, kiedy wszystko ucicha po szaleństwie poranka. Siedząc przy laptopie i czytając ulubione blogi za moimi plecami, lekko w nie wtulona śpi, pochrapując Psotka. Kulka śpi w swoim pudełkowym posłaniu. Czarność po leniwym przeciągnięciu się wskakuje na ulubiony fotel a może ulubiony kocyk, który tam często leży i wykorzystując błogą ciszę odda się zaraz porannej drzemce. Reksio po śniadanku zjedzonym na dworze bo on preferuje życie na świeżym powietrzu i tylko ostry mróz jest wstanie zagonić go w cztery ściany, siedzi sobie na podjeździe i czegoś słucha albo coś obserwuje. Kicia też zaraz po śniadaniu wymyka się grzecznie i powraca do altany na sofę. Przy odrobinie szczęścia przyjdzie tam też Reksio aby uciąć sobie drzemkę.

It is this moment when everything gets quiet after morning crazyness. I’m sitting at the laptop and reading favourite blogs. Behind my back is a small kitty sleeping. The puppy sleeps in his box. The cat falls asleep on the armchair and the dog Reksio sits in front of the house in the driveway. The kitten sneaks out of the house to fall asleep on the sofa in the garden gazebo. In a moment Reksio will probably join there too.

Kiedy schodzę rano na dół Kulka już stoi za zamkniętymi drzwiami pokoju i daje znać, że mnie słyszy, że już nie śpi. Po krótkim przywitaniu wystawiana jest ,,za drzwi” aby dokonać czynności higienicznych. Nos w nos wpada z rozpędzonym Czarnosiem i Kicią, które słysząc przekręcany zamek w drzwiach pędzą co sił w nogach po schodach aby wpaść do domu. Jeszcze zapominają o Kulce i w ostatniej chwili ją wymijają albo przeskakują. Oszołomiona Kulka nie jest pewna czy chce iść na siusiu czy wrócić do towarzystwa i się z nimi bawić. Decyzję podejmuję ja. Ona tam a te tu. Pierwsza je Kicia. Od lat stosuję zasadę pierwszeństwa seniora, a seniorką tego stada jest Kicia. Ona je pierwsza. Może zostać w domu i wtedy usadawia się koło śpiącego jeszcze męża albo wychodzi na dwór. W między czasie dostaje swoje śniadanie Reksio. Tym razem Kicia zażyczyła sobie wyjść po śniadaniu. Kolejny je Czarnoś. On tym razem zamierza usadowić się w nogach śpiącego pandzia i również przyciąć komarka. Kulka już za drzwiami oznajmia swoją gotowość do jedzenia. Wpada jak bomba i przelatując przez wszystkie pomieszczenia aby sprawdzić co się zmieniło, gna ku mnie, merdając do saszetki, którą rozpoznaje już z daleka. Po zjedzeniu albo znów jest wystawiana ,,za drzwi” albo idę z nią na klasyczny, psi spacer w konkretnym celu. Uczymy się załatwiania na dworze. Chwilę się bawimy i Kulka prowadzi mnie z powrotem do domu. Maluchy najedzone i zaczyna się szalona zabawa kota z psem. Ostatnio przyglądając się temu zastanawiałam się skąd się bierze ta nienawiść pomiędzy tymi gatunkami zwierząt, skoro w bliskich relacjach w tak naturalny sposób się dogadują i zaprzyjaźniają? Wszystko kiedyś musi paść ze zmęczenia więc one też… i wtedy nadchodzi ta przemiła chwila, którą bardzo lubię. Mogę poczytać… mogę nastawić zupę na obiad… mogę sobie po prostu popatrzeć przez okno… cicho… spokojnie… Można spokojnie pomyśleć o śniadaniu…

Na zdjęciach, kiedy się je porównuje, dopiero widać jak Kulka rośnie. Jeszcze do niedawna mieściła się wzdłuż węższego boku pudła, dziś wzdłuż szerszego się układa. Jeszcze kilka tygodni temu śmialiśmy się, że jest mniejsza od koteczka. 

Na podwórzu ma już swoją stałą ekipę, która ją pilnuje. 

W domu psoty, psoty i psoty.

Ale co też pandzia opowiada? Przecież my takie grzeczne jesteśmy... Tak więc...

Ja i moje ,,najgrzeczniejsze" dziewczyny pozdrawiamy 

czytelników stałych jak i przypadkowych

:)