Zazielenia się . . .

Ta dam! Wyrocznia Agatek przewidziała weekendową aurę. W tygodniu roboczym piękna, słoneczna pogoda, że aż trudno wysiedzieć w murach i chciałoby się coś porobić      w   ziemi,  czy   wyciągnąć   taczkę i grabie robiąc z nich sensowny użytek, odliczając dni do wolnego weekendu, planując dokładnie calutką sobotę i kawałek niedzieli a tu weekend zimny, chłodny, pochmurny i deszczowy. Na szczęście padało w nocy i przestało do rana, ale dudniło w dach okropnie. Aż mnie zbudziło, mimo, że dzieli nas od niego strych. I za pewne od poniedziałku znów będzie się wypogadzać... ech... I jak tu cieszyć się z wiosny, kiedy się pracuje zawodowo? I jeszcze jak się ogląda wiosenne poruszenie na zaprzyjaźnionych blogach.  Ale ponura weekendowa pogada nie zmąciła naszego ducha ogrodniczego  i  coś  tam udało się zrobić.

Po pierwsze w sobotę udało nam się pograbić kawałek działki, na której składa się nasza część rekreacyjna. Pograbiliśmy liście na naszym ekologicznym trawniku, czyli takim, na którym wszystko może rosnąć do wysokości koszenia i będące jadalne dla zwierząt, bo to zielonka dla domowego ptactwa albo siano. Kolejne miejsca do grabienia przed nami. W każdym razie pierwsze kupki liści tym razem powędrowały na kurzy wybieg ku ogólnej radości kur i kaczek.Uwielbiają taki stóg liści porozrzucać, grzebać w nim a na koniec kaczki usadawiają się na dywanie z liści i ucinają sobie kaczą drzemkę. Przypomnę, że liście włożone do ciemnego worka typu na śmieci i odstawione gdzieś w kąt, zamienią się w fantastyczny próchniczy materiał (dębowe długo się rozkładają). Ostatnio poszłam jeszcze dalej i tam  gdzie  ma  być  rabata kwiatowa, 

szczególnie podniesiona, to usypuję kopiec z liści, ugniatam, sypię grubą warstwą ziemi i sadzę w to rośliny. Rewelacyjnie w takim podłożu przyjęły mi się krzewuszki. Babcia męża mówiła, że jak kwitną forsycje to już można przystąpić do wiosennych prac. Nasze   zaczęły  właśnie   kwitnąć.  Ogromnie mnie  cieszą,  bo  posadzone   w  różnych miejscach działki żółcą się. Jedne bardziej, drugie mniej ale najważniejsze, że nowe krzaczki przyjęły się i mają się dobrze. Ta na zdjęciu jest naszą najstarszą forsycją, z którą rok rocznie latałam po całej działce szukając dla  niej tego właściwego miejsca bo franca (a stubborn) kwitnąć nie chciała, ani rosnąć. W końcu spodobało jej się miejsce na kurzej rabacie, może jest towarzyska i lubi jak jej coś kwacze i gdacze po sąsiedzku. Posadzona tu, ruszyła jak z kopyta, zakwitając tak pięknie za pierwszym razem, że od razu wybaczyłam jej to marudzenie. Wiosenne deszcze jakie nas dość często odwiedzają sprzyjają ogólnemu zazielenianiu się okolicy. Bujnie wszystko się rwie do życia, ale jeszcze na pierwsze koszenie trochę poczekamy. Po pierwszych pracach działkowych wiem, że już mogę rabatę po rabacie popielić i w ten sposób pozyskać pierwszą zieleninkę dla zwierząt.
















Na drugiej rabacie Juniora zakwitły żonkile, w tym roku nie udało się Melce ich chapnąć (eat). I moje ukochane bodziszki, którym pozwalam się rozrastać wszędzie gdzie tylko uda mi się znaleźć dla nich miejsce. Uwielbiam je! To jedne z nielicznych roślin, które po pierwsze przyszły ze mną z miejskiego ogródka, po drugie zadomowiły się od razu, natychmiast, wręcz wcześniej niż zostały posadzone :P Jednym słowem wymiatają a raczej ,,zamiatają" każdą powierzchnię, na której się znajdą. I to jest cudowne. A ja wciąż znajduję dla nich kolejne miejsca. Przede mną mnóstwo pielenia w rabatach, które rok rocznie rozrastają się, już kolejna została wytypowana i tak ,,w koło macieja" (again and again) z tymi pracami ogrodowymi a na hamaczek wciąż nie ma miejsca i czasu.

Najważniejsze, że mamy wiosnę i że mimo pochmurnego dnia to nie pada i można coś porobić na świeżym powietrzu. Dzisiaj ku radości wolnego dnia złapałam za sekator i trochę poprzycinałam krzewy, które w ,,starej" części tak się rozrosły, że nie można było chodzić bez ewentualnego uszczerbku na zdrowiu. A przecież ten ogród nie jest taki stary? Pierwsza z zasad ogrodnictwa to sadzić tak aby pamiętać o rozmiarach dojrzałej rośliny, ale jak często się to pomija - bo kiedy to będzie? Albo może do tego czasu zmieni się koncepcja i się przesadzi? Często ta pierwsza myśl jest tą właściwą i rośliny już zostają, rozrastając się potem ku naszemu zdziwieniu. Ach ta cudowna przyroda!!!

Wspaniałej niedzieli i kolejnych dni z uśmiechem życzę :)