Tulipany w altanie

Są takie tematy, o których mogę pisać ciągle mimo, że napisałam już dużo albo bardzo wiele. Takim tematem są tulipany. Nie trudno się domyślić, że je po prostu szalenie lubię i kiedy widzę nawet kwitnącego rodzynka w zakamarku ogrodu to jestem nim zachwycona. Dzisiaj będzie o tulipanowym spektaklu w naszej altanie. Dawno o niej nie było a już pomału wystawiam do niej domowe rośliny. Mam spore zaległości w temacie roślinnym ale skupiam się obecnie, pewnie jak większość z nas, na pracach ogrodniczych, a tegoroczna uprawa już mi robi różne psikusy... ale dziś o tulipanach w altanie.

Jesienią wymyśliłam sobie obsadzenie betonowych donic cebulami tulipanów. W wyobraźni miało być bajecznie kolorowo a przede wszystkim wiosennie. Najpierw sen z powiek ściągał mi Reksio, który nie widział pięknie wynurzających się z ziemi ich liści i tak jak Kicia niczym szczuplutka łania przenikała pomiędzy szerszymi rozstawieniami liści, tak Reksio niczym słoń  parł do przodu za nią. Niby tą samą drogą a jednak inną. Potem mój niepokój wzbudził znów... o losie!... Ich różny cykl zakwitania. No przecież jak sadzę tulipany to powinny kwitnąć jednocześnie, prawda? Ciągle zapominam, że nazwy określające rodzaj nie dotyczą tylko koloru i ich historii. I do tego jest różne zacienienie co też ma wpływ na kwitnięcie przecież. Ale kiedy z lekka się ochłodziło to zaczęły jedne na drugie czekać i udał się mój zaplanowany spektakl. Cudownie jest siedzieć w altanie wśród tylu tulipanów.

 

    

    

I nadal kwitną. Dzięki ochłodzeniu trzymają się i możemy dłużej się nimi cieszyć. Altana jest za duża aby moim aparacikiem ją objąć, trzeba sobie wyobrazić, że tulipany okalają ją w kwadracie i każdy jego bok to inna kolorystyka. Przemyciły się w cebulach też narcyzy, ot taka altankowa niespodzianka.

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i życzę wypoczynku 

:)