Wiele radości

Poruszyły mnie Wasze komentarze, w których napisaliście, że podoba Wam się naturalność i prawdziwość w moich zdjęciach, w moich słowach. Bardzo Wam za to dziękuję, to jest dla mnie bardzo ważne. Bo to jest idea mojego światopoglądu, mojego życia. Kiedy zaczęłam pisać blog i pokazywać urywki z mojego ogródka i to naprawdę mocno przeze mnie wtedy korygowane aby nie szokować to i tak spotykałam się z komentarzami na temat ,,nieuporządkowania" czy ,,niedopracowania". Ale moja działka, mój ogród właśnie, że jest uporządkowany  i dopracowany na swój sposób. Na taki na jaki nam odpowiada. My do ogrodu zaprosiliśmy zwierzęta... Nie. Źle. Jeszcze raz... My z ogrodu nie wyrzuciliśmy, czy nie przerzedziliśmy gatunków zwierząt, które w nim zastaliśmy ale stworzyliśmy kompromis do wspólnego użytkowania tego terenu. 
I nadal to staramy się robić. 

I dlatego nasz ogród, który jest podzielony na wiele funkcji w tym gospodarczy i na pastwisko taki właśnie jest.  Nie niedopracowany i nieuporządkowany ale półdziki. Przyznam się Wam, że swego czasu odetchnęłam z ulgą, kiedy zaczęły interesować się moim blogiem osoby o podobnym podejściu do ,,terenu zielonego wokół siebie". Dodało mi to skrzydeł do dzielenia się w necie moją (naszą) wizją świata. Nie przepadam za wyraźnymi strefami w przestrzeni, lubię jak one się przenikają w pewien sposób ze sobą. Lubię różnorodność otoczenia a nie wyraźny podział na ogród i coś innego. Jako wielka miłośniczka natury uważam, że cała nasza planeta to jeden wielki ogród.  Duszę się w przyciętych pod linijkę ścieżkach, trawnikach i rabatach a nawet drzewach, błyszczących od chemii kamiennych schodkach czy tarasów. To nie dla mnie. 
I może właśnie dlatego, tak bardzo zaskoczyła mnie ale i ucieszyła niespodzianka jaką postanowiła mnie obdarować Marychna Z z bloga Stop Chwila ?. Niesamowita dla mnie niespodzianka bo taka bardzo, bardzo osobista. 

Zarówno wyhaftowany obrazek z moim ukochanym motywem ptaszka w ramce jak i karteczka z bardzo osobistym wpisem. Od początku poznania tego bloga prace Marysi jak i sama autorka przykuły nie tylko mą uwagę ale i moje serce. Może ta naturalność, prostolinijność, serdeczność jaka drzemie na blogu? Nie wiem. Ale uwielbiam zaglądać na blog Marysi, poczytać i popodziwiać Jej zręczne rączki i pomysłowość oraz wrażliwość i serdeczność do świata. 

Obrazek stoi obok komputera abym mogła sobie na niego patrzeć. Do zdjęcia ustawiłam go w miejscu dobrego kontrastu. 

Marysiu bardzo Ci dziękuję za tak przemiłą niespodziankę. 

I ogromnie się cieszę, że udało nam się poznać w blogosferze.

:)