Podwyższona grządka / Raised vegetable garden

Robi mi się coraz więcej zaległości w tematach blogowych, ale to przez to, że za dużo się dzieje wokół mnie. Za dużo widzę, za dużo czuję i na pewno za dużo myślę. Nie wspominając już o tym, że za dużo czytam ulubionych blogów ;-)

Pogoda jest zbyt piękna, niebo ma za dużo cudownych pejzaży z chmur, dookoła za dużo śpiewa ptaków, brzęczy owadów, lata motyli. Za dużo kwitnie pięknych roślin ozdobnych i polnych... a ja jedna ze swoją śmieszną krótką dobą. No nie da się... jest wokoło zbyt piękne :) Jednym słowem lato! Dziś jednak będzie o podniesionej grządce warzywnej (raised vegetable garden), która jest naszym tegorocznym eksperymentem. 

Obserwowałam ten pomysł już od dłuższego czasu ale jak to ja, musiałam dostać mocnego impulsu do działania i taki właśnie dostałam od pewnej przesympatycznej osoby, którą miałam okazję poznać dzięki blogowaniu o ksywce Maszka z blogu  Maszka tu Maszka tam . Ostatnio przygniotła ją subtelna, kobieca codzienność i nie udziela się na bieżąco, ale jej blog pisany na szczęście już od dłuższego czasu, w którym dzieli się swoimi pasjami jest ponad czasowy i niezmiernie inspirujący do wszelkich działań ogrodowo-działkowych na wszystkich jego polach a nawet wykraczający poza...  Mnie zostaje cierpliwie czekać na jej powrót do świata blogowego.

Po raz kolejny dowiedzieliśmy się jak ważnym elementem naszego ogrodu są stare deski, których nie wiem ile byśmy mieli to zawsze wszystkie wykorzystamy i ciągle nam ich brak. Tak też się stało i tym razem. Kiedy przyszło co do czego i złapałam przysłowiowy wiatr w żagle

do tworzenia podniesionej rabaty, o której no ta bene opowiadałam mężowi już co najmniej od roku jeśli nie dłużej, to odczuliśmy bolesny deficyt materiału twórczego, który zaowocował zamiast zgrabnym, równiutkim korytkiem z moich wizji i snów, korytkiem koślawym z przeróżnych desek o różnej grubości i szerokości... ale szkoda było nie popłynąć z falą zapału twórczego, na którą czekaliśmy tak długo. W końcu przecież i tak środek będzie zapełniony po brzegi a bogactwo uprawy będzie się wręcz ,,wylewało" zasłaniając konstrukcję drewnianą - to też moja wizja, na którą na razie czekam. 

W każdym razie zdjęcia będą monotematyczne, bo tak jak ja zawracałam hymmm :P ... mojej mentorce o każdą pierdołę, tak postanowiłam pokazać na fotkach dla chętnych a też opornych jak ja krok po kroku. Nie patrzymy też na otoczenie, które mimo mego pielenia pod wpływem co poważniejszych opadów deszczu w zastraszającym tempie odrasta, co mnie  w sumie cieszy, ale o tym przy innej okazji napiszę.   W każdym razie ja mam już taki nawyk, że najpierw robię zdjęcie, a potem pielę. Forma na odwrót rzadko kiedy mi się udaje. Na pierwszej fotce obramowanie zbite z desek jakich udało nam się znaleźć i wrzucony do tego kompost. Dobrze jest pod spód wyłożyć agrowłókniną, folią czy chociażby tekturą aby kret czy nornice nie właziły. Na to ziemię i wyrównujemy niczym w foremce. Acha, nie przekopujemy ziemi pod podniesioną rabatą, nie potrzeba.

Na trzeciej fotce chciałam pokazać rusztowanie pod fasolkę, które mam nadzieję zda egzamin. Na razie się trzyma. Dalej, na środku dwa rządki wschodzącej rzodkiewki i rządek koperku, który pięknie wzeszedł, urósł a potem coś się zaczęło z nim dziać, ale znów jest  ładny. Może jednak ten kompost zaszkodził? W każdym razie dalej nie doszukujemy się warzyw bo tam po prostu zaraz po fotce weszła moja najnowsza przyjaciółka motyka, dla przyjaciół motyczka, a dla mnie gracka.

Nie omieszkam przy okazji pochwalić się uprawą mojego Małego Ogrodnika, którego już prezentowałam wiosną i jego wspaniałych efektów pracy. Mój mały ogrodnik w wczesną wiosną wysiał w foliaku do doniczek fasolkę, cukinię, dynię, bób, słonecznik i kwiatki ozdobne, ale tutaj trafiły tylko fasolki, reszta została rozplanowana po całej działce a w szczególności w ,,drugim warzywniku" z kolejnym eksperymentem z tego samego źródła co pierwsze, ale o nim to pewnie dopiero na jesieni, chociaż już widać pozytywne efekty.

Na kolejnej fotce obiecany dowód na to, że miałam upały, pod postacią Małego Ogrodnika rozgogolonego w piękne, słoneczne przedpołudnie, bo w sam upał to by się nie dało sadzić. Misiaczek z wielką troskliwością wyciągał każdą sadzoneczkę z doniczki, starając się nie połamać sporych już kłączy. Przyznam się, że widok ten bardzo mnie roztkliwił.

Ogólnie już jestem z tego projektu bardzo zadowolona i już wytypowałam kolejne miejsce na drugą podniesioną rabatę. Jedyny jej minus jaki widzę, to to, że trzeba ją jednak systematycznie podlewać. Poletko warzywne uformowane bezpośrednio na ziemi na naszej działce ma zdecydowanie więcej wilgoci a to za sprawą nieustająco zadziwiającego mnie faktu, że bez względu jakie są upały i jak gorące może być lato, z rana a nawet do późnego rana, roślinność działki jest cała w rosie. Podejrzewam, że właśnie to zjawisko powoduje, że nie muszę podlewać ogrodu latem. Niestety tam gdzie mam gołe poletka tej tajemniczej rosy nie ma. I tak też dzieje się na tej mojej podniesionej rabacie - sucho.

I zdecydowanie za mała jest, chociaż wydawała mi się spora. I byłaby taką gdybym trzymała się jakiegoś konkretnego schematu nasadzeń czy wysiewu pod kątem podobnych upodobań przestrzennych, dzięki czemu byłaby szansa na upchnięcie większej ilości warzyw a nie zaczęłam sadzić różne, różności i w efekcie raz dwa zagospodarowałam rabatę. 

Na drugiej części owej rabaty rośnie kapusta, która nam się za pierwszym razem nie udała bo mogła mieć za lichą glebę, więc teraz siedzi w tym kompoście. Ale patrząc na zaskakujące rozmiary rzodkiewki z odmiany małej to nie wiem czy by się udało gęstsze nasadzenie? Nie są to jednak nasze rekordy rzodkiewkowe, zeszłego roku odmiana większa porosła nam do rozmiarów małej kalarepki. W każdym razie z wielkich liści rzodkiweki niezmiernie zadowolone są świnki morskie, które wręcz za nią przepadają a teraz swój przysmak mają w rozmiarze XL.

Warto zakończyć ten może ciut przy długi wywód takim oto smacznym akcentem. Twarożek z rzodkiewką i szczypiorkiem z naszej, ekologicznej uprawy w ciepły, słoneczny weekendowy poranek na tarasie.

Wszystkim życzę wspaniałego weekendu :)