Obserwatorzy

czwartek, 30 czerwca 2016

Żaby i goździki brodate

Całą zimę snuję się z kąta w kąt i doczekać się nie mogę przedwiośnia, tęsknym okiem wypatruję zwiastunów wiosny i cieszę się najdrobniejszą jego oznaką, żywiąc nadzieję, że zima szybko sobie pójdzie i nie powróci. Zdecydowanie nie lubię jej oznak pod postacią gradu na ostatnie dni czerwca. Niby nie było dużego opadu a kilka rabat mi zniszczyła, uszkadzając rośliny.  To jest mało kulturalne z jej strony. 
Nadchodzi długo wyczekiwana wiosna i mój entuzjazm rośnie wraz z jej dojrzewaniem i niespodziewanie opada w momencie jej odejścia, ustępując miejsca latu. Kocham wiosnę, jest to dla mnie najpiękniejsza pora roku. Lato jest jakby jej przedłużeniem ale tylko przez chwilę a potem staje się już swoim, klasycznym latem... 
Przejście z wiosny do lata jest momentem dość trudnym dla mnie, mimo, że wokoło jest piękna soczysta zieleń, słoneczna, ciepła pogoda i wiele kwitnących roślin. Ten etap mam już za sobą i znów mogę w pełni cieszyć się otaczającym mnie światem. Te dwie urocze żabki mieszkają ze mną od lat, w tym roku, znów pod wpływem zaprzyjaźnionych blogów, postanowiłam wyprowadzić je na dwór, przynajmniej na okres letni. 

sobota, 25 czerwca 2016

Róże, wakacje i miła niespodzianka

I znów ,,nadeszło lato..." kalendarzowe, bo lato w mojej części Mazowsza króluje już od dobrych trzech tygodni. Nadeszło tak niespodziewanie, że gdyby nie hojne obdarowywanie świata swoją wielką miłością pod postacią promieni słońca to byśmy pewnie tego nie zauważyli. Jest gorąco, upalnie, na szczęście z cyklicznymi opadami deszczu, w porywach do ulew i wichur, które potrafiły już niezłych szkód narobić.
W ogrodzie rozlały się róże. Te, które przemarzły bezśnieżnej zimy, albo padły i z mocnym cięciem czekamy, że może odbije chociaż podkładka, inne mające więcej szczęścia pomału odbudowują się. Za to te, którym nic się nie stało, jeszcze bardziej się rozrosły i przy obecnej pogodzie obsypały się kwieciem. Widać, że służy im tegoroczne lato.

wtorek, 21 czerwca 2016

Berberysy & tawuły cz.2


Kiedy mieszka się w ogrodzie to trudno o nim ciągle nie pisać. - do takich odkrywczych przemyśleń doszłam dzisiejszego poranka siadając do kompa i postanawiając napisać kolejny post w oparciu o zgromadzone zdjęcia. Staję się monotematyczna? Nad tym zastanowię się przy innej sprzyjającej okazji, dziś, póki jeszcze wiem, o czym mniej więcej chcę napisać, będę trzymać się podjętego wątku. Na jesieni wstawiałam zdjęcia i napisałam post o przebarwiających się krzewach, które mogą być alternatywą dla kolorowych ogrodów bez ogrodowych kwiatów. 
Berberysy & tawuły
Dziś, chcę pokazać kwitnące krzewy od wiosny do teraz. I przedstawić ich ogromne zalety, których rok rocznie mam okazję doświadczać i dzięki, którym mam coraz większą ochotę ściągać coraz to inne odmiany, zdumiewając się, że krzewy mogą tworzyć kolorowy ogród od wiosny do później jesieni. 

sobota, 18 czerwca 2016

Niezwykły krzew i moje ogrodowe zguby

Tak wiele się dzieje w ogrodzie. Najbardziej zdumiewają mnie niektóre gatunki ptaków, które potrafią oblecieć dwa razy do roku czas lęgu. Jako mała dziewczynka z wielką troską i pewnego rodzaju współczuciem patrzyłam na ptasi trud macierzyństwa, kiedy tak ciągle latają i latają zdobywając ten nieszczęsny pokarm dla swoich wiecznie głodnych pociech. Potem sobie myślałam, że jak już odchowają to mają święty spokój i mogą wreszcie nacieszyć się wolniejszym czasem i skupić się na własnych potrzebach. A tu proszę - bywa inaczej. Właśnie śpiewa sikorka, słyszę ją przez otwarte okno. Jest pięknie, gorąco ale chmury dają trochę cienia i przyjemnego chłodu. Idealna pogoda na prace rabatowe ale przyznam się, że co wychodzę na dwór to dopada mnie klasyczny niechciej (lazyness). 

piątek, 17 czerwca 2016

Warzywnikowe rozważania

Było o zwierzakach, było o ogrodzie to teraz czas na warzywnik i ogólnie nasze uprawy. Od początku instalowania się w tym miejscu... ,,instalowanie się" - swoją drogą to bardzo interesujące w brzmieniu słowo i za pewne nie do końca pasujące w tym ujęciu myśli, ale dziś, teraz... wydaje mi się wręcz idealnym wyrazem, określającym absolutnie wszystkie nasze tutaj poczynania i próby dostosowania się. Wracając do urwanej myśli... od początku instalowania się w tym miejscu jedynym pewniakiem było - konkretne określenie naszego warzywnika. Nie znając się zupełnie na tym miejscu, stwierdziliśmy, że jeśli poprzednia właścicielka wyznaczyła miejsce uprawy przydomowej, czego dowodem były zastane kępy szczypiorku zimującego, to słusznym zdawać by się mogło, założenie, iż to właśnie miejsce jest doskonałe. Założenie dość szybko zweryfikowała sama natura i wiosenne, niekończące się opady deszczu zamieniając ten teren już nie tylko w grzęzawisko ale długo utrzymujące się mokradła. Czasami mam wrażenie, że to właśnie tym mokradłom i terenom zalewowym zawdzięczamy możliwość kupienia tak dużej działki za bardzo atrakcyjną cenę, wówczas. 

niedziela, 12 czerwca 2016

Czerwcowe rocznice

Niedługo zbliża się kolejna rocznica założenia tego bloga. Nie będzie żadnego candy, bo nadal do tego jeszcze nie dojrzałam, ale podzielę się swoimi spostrzeżeniami i przemyśleniami na temat jego prowadzenia. Zostałam namówiona na niego przez męża i na początku (jak większość zapewne) podchodziłam do tego pomysłu jak do jeża. Lubię zaglądać do archiwalnych postów i zobaczyć jak wyglądały poszczególne miesiące, bo wiadomo, nie pamięta się tak dokładnie. Ku mojemu zdziwieniu zapiski są różne. Niby miesiące kołem się toczą a jednak każdego roku, każdego miesiąca coś innego, nowego jest, z każdym kolejnym rokiem czegoś przybywa, czegoś ubywa... Jeśli ktoś podczytując sobie blogi, zastanawia się czy nie założyć własnego, to niech to zrobi. Pisanie bloga, kontakt z ludźmi o podobnych zainteresowaniach daje nam wiele cennego doświadczenia, moim zdaniem środowisko niby wirtualne jest wstanie wnieść wiele dobrego do życia realnego, bo przecież tworzą go ludzie, dzięki czemu net w ten czy w inny sposób jest ściśle powiązany z naszą codziennością. 
Bardzo mi miło, że jest tak wiele osób, które nie tylko mają ochotę do mnie zajrzeć, ale robią to regularnie i włączyły moją pisaninę w poczet blogów ulubionych. Bardzo Wam kochani dziękuję za to, że staliście się częścią mojej codzienności, za to, że dzielicie się swoimi pasjami, radami, że budzicie we mnie wiarę w dobro, w to tzw. człowieczeństwo. Czuję się zaszczycona mogąc uważać się za waszą znajomą czy nawet przyjaciółkę. Dziękuję.

Czerwiec, to miesiąc, w którym wiele się dzieje. Zdjęcia kocie są zamierzone, ponieważ jest to też czas rocznicy mojej ukochanej kotki a krzewuszka jak co roku odziana jest w krwistą szatę. 
Tego roku nie ma kociąt ponieważ wszystkie trzy kocice są wysterylizowane. Obłędem było szukanie domów dla tak licznego potomstwa, które pojawiło się pewnej wiosny. Trzy nasze kocicie miały po trzy kociaki... nawet na głos nie będę wypowiadać tej sumy. Moja zawsze tolerancja dla prywatności kociej i ich praw została wystawiona na wielką próbę. Efektem tej próby była sterylizacja i w tym roku, może rzeczywiście troszkę nam brakuje brykających, słodkich kociaczków ale jest dużo spokojniej i ciszej... pomimo, że ku memu zdumieniu, kocury w marcu odwiedzały kocicie. Może brak tego i owego nie oddziałuje na wiosenne amory. W każdym razie, kocicie polegują leniwie a to wygrzewając się w słonku albo szukając zacisznego cienia. Trzecia kocica nie miała ochoty na sesję zdjęciową, ona lubi pozować w bardziej aktywnych pozach.

Tak wspaniałego relaksu, odpoczynku życzę przy niedzieli :)

piątek, 10 czerwca 2016

Kurze poruszenie

Kury mam już z 7 lat? Ciężko mi sobie przypomnieć tak dokładnie, ponieważ, tak jak już na początku bloga pisałam, pierwsze lata mieszkania tutaj były dla mnie dość trudne przystosowawczo i one po prostu utrwaliły się w mej pamięci jako jedna, spójna ,,maź" udręki i przewlekłej choroby nie tylko duszy ale i ciała. W każdym razie, kury hodujemy już od lat i nieustająco jestem pod ich wielkim urokiem. To jak państwo w państwie - my ludzie i one kuraki. Co byśmy nie robili, jak byśmy nie ingerowali w ich świat, one i tak żyją swoim życiem, w swoim ściśle określonym świecie i to jest właśnie fascynujące. Przypominają mi trochę kota, kot też niby jest, ale ,,chodzi swoimi ścieżkami" i robi tak naprawdę co chce. Podejście indywidualne nie bierze się z ,,małego móżdżka" ale ze struktury osobowości. Każdy kolejny rok, każde zdarzenie i wydarzenia pokazują jak inteligentne i zaradne są to stworzenia, a strona społeczna jest wręcz zdumiewająca. Naprawdę, my ludzie moglibyśmy się wiele od nich nauczyć. Pierwotnie poprzedni post miał być krótką wzmianką na temat pewnej róży kwitnącej na granicy z wybiegiem kurzym i płynnie przejść do spraw zagrodowych ale obudziła się we mnie miłość do tych pięknych krzewów i post (znów) zmienił swą tematykę. Dlatego nadal jesteśmy przy sobocie, pięknej pogodzie i pracach wokół domu, korzystając z pięknej pogody i braku możliwości wypadowych poza działkę z powodu moich czerwcowych zajęć zawodowych.


niedziela, 5 czerwca 2016

Świat o różanym zapachu...

To była typowa ładna sobota, którą my... fanatycy...? Nie, to zdecydowanie za mocne słowo, pasjonaci hodowli kur, postanowiliśmy oczywiście przeznaczyć na dzień porządkowy w kurniku. Swoją drogą to większego wyboru nie mamy z powodu moich planów zawodowych a dokładniej podnoszeniu swoich kwalifikacji i obecny czas, zmusza mnie do siedzenia w domu i studiowaniu wielu mniej i bardziej ciekawych zagadnień. Pozostają mi jedynie czynności w najbliższym otoczeniu. Szkoda, że ten czas przypada również na czerwiec, bo nie mogę zająć się dokładniej działką, ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, bo po zeszłorocznej suszy, wiele roślin jedynie, tudzież aż, odbudowuje się i muszę przyznać, że gdybym miała tak czas na zaplanowane rewolucje rabatowe, to wiele z nich, by po prostu zniknęło z ziemi  albo teren przekopała bym a wiele jednorocznych z zeszłego roku wysiała mi się sama. Po za tym, na rabatach pojawiły się rośliny polne, o przepięknym kwieciu a nie znając ich pewnie bym je wypieliła. W ogóle jestem pod tak ogromnym wrażeniem łąkowych rabat jakie same się stworzyły w związku z brakiem mojej ingerencji, że zastanawiam się czy nie pójść w tę stronę.  Ale znów poszłam w innym kierunku myślowym niż chciałam napisać.