Czerwcowe rocznice

Niedługo zbliża się kolejna rocznica założenia tego bloga. Nie będzie żadnego candy, bo nadal do tego jeszcze nie dojrzałam, ale podzielę się swoimi spostrzeżeniami i przemyśleniami na temat jego prowadzenia. Zostałam namówiona na niego przez męża i na początku (jak większość zapewne) podchodziłam do tego pomysłu jak do jeża. Lubię zaglądać do archiwalnych postów i zobaczyć jak wyglądały poszczególne miesiące, bo wiadomo, nie pamięta się tak dokładnie. Ku mojemu zdziwieniu zapiski są różne. Niby miesiące kołem się toczą a jednak każdego roku, każdego miesiąca coś innego, nowego jest, z każdym kolejnym rokiem czegoś przybywa, czegoś ubywa... Jeśli ktoś podczytując sobie blogi, zastanawia się czy nie założyć własnego, to niech to zrobi. Pisanie bloga, kontakt z ludźmi o podobnych zainteresowaniach daje nam wiele cennego doświadczenia, moim zdaniem środowisko niby wirtualne jest wstanie wnieść wiele dobrego do życia realnego, bo przecież tworzą go ludzie, dzięki czemu net w ten czy w inny sposób jest ściśle powiązany z naszą codziennością. 

Bardzo mi miło, że jest tak wiele osób, które nie tylko mają ochotę do mnie zajrzeć, ale robią to regularnie i włączyły moją pisaninę w poczet blogów ulubionych. Bardzo Wam kochani dziękuję za to, że staliście się częścią mojej codzienności, za to, że dzielicie się swoimi pasjami, radami, że budzicie we mnie wiarę w dobro, w to tzw. człowieczeństwo. Czuję się zaszczycona mogąc uważać się za waszą znajomą czy nawet przyjaciółkę. Dziękuję.

Czerwiec, to miesiąc, w którym wiele się dzieje. Zdjęcia kocie są zamierzone, ponieważ jest to też czas rocznicy mojej ukochanej kotki a krzewuszka jak co roku odziana jest w krwistą szatę. 
Tego roku nie ma kociąt ponieważ wszystkie trzy kocice są wysterylizowane. Obłędem było szukanie domów dla tak licznego potomstwa, które pojawiło się pewnej wiosny. Trzy nasze kocicie miały po trzy kociaki... nawet na głos nie będę wypowiadać tej sumy. Moja zawsze tolerancja dla prywatności kociej i ich praw została wystawiona na wielką próbę. Efektem tej próby była sterylizacja i w tym roku, może rzeczywiście troszkę nam brakuje brykających, słodkich kociaczków ale jest dużo spokojniej i ciszej... pomimo, że ku memu zdumieniu, kocury w marcu odwiedzały kocicie. Może brak tego i owego nie oddziałuje na wiosenne amory. W każdym razie, kocicie polegują leniwie a to wygrzewając się w słonku albo szukając zacisznego cienia. Trzecia kocica nie miała ochoty na sesję zdjęciową, ona lubi pozować w bardziej aktywnych pozach.

Tak wspaniałego relaksu, odpoczynku życzę przy niedzieli :)