Nasze życie na zielono - Co nam się udało? / A movie about my hens

Cykl tych tematycznych postów jest zainspirowany programem oglądanym przeze mnie pt. River Cottage: Australia. Pierwszy post na ten temat napisałam w poście -Nasze życie na zielono-wspomnienia . W tym poście chciałam napisać co nam wyszło najlepiej w tym dziesięcioletnim mieszkaniu tutaj i mojej zabawie w życie  wiejskie zainspirowane próbą stworzenia nie tylko domu ale i całego siedliska samowystarczalnego. Tak sobie teraz pomyślałam, że mogłabym zostawić takie pytanie otwarte do czytelników - co nam najbardziej wyszło/udało się? I ciekawe jakie padły by propozycje i ile osób, odpowiedziałoby prawidłowo? Mnie się wydaje, że jest to oczywiste i nikt nie miałby problemu z podaniem prawidłowej odpowiedzi, ale to tylko moje zdanie i wrażenie.

Oczywiście, najlepiej wyszła nam hodowla kur. Kto o nich pomyślał, to piąteczka ode mnie do przybicia przez monitor. Pomimo traumatycznych zdarzeń z lisami, łasicami lub kunami i srokami podkradającymi jaja wprost z kurnika, dlatego miejsca do znoszenia jaj nie mogą być na wprost drzwi oraz chorobami, to obcowanie z tymi stworzeniami oceniam pozytywnie i zaliczam do udanych eksperymentów. Sukces hodowlany, jeśli można tak to nazwać, uważam że zawdzięczamy zwykłej, najprostszej rzeczy a mianowicie takiej, że przygotowaliśmy się do hodowli kur jak najlepiej mogliśmy. Banalna prawda i jaka oczywista. Mąż zbudował porządny kurnik, ja zadbałam aby jego wnętrze było jak  najbardziej  praktyczne i wygodne  dla kur.

I tak zostało to mocno zmodyfikowane przez pierwsze dwa lata i w sumie modyfikacja trwa nadal, bo jednak każde stado opracowuje sobie własne standardy życia wyniesione z macierzystych farm. Kaczki spowodowały, że kurnik się powiększył ale nadal nie umiemy klasycznie i po wiejsku włączyć ich do menu. Raczej hodujemy je jako naturalnego wroga przeciwko ślimakom i dla wiosennych jaj, którymi zajada się mąż. Kaczuszki same w sobie są urokliwe i takie inne

od kur dzięki czemu wprowadzają energię i żywiołowość na podwórzu szczególnie jak są młode. Kurczaki rozrabiają inaczej i zdecydowanie są spokojniejsze od wszędobylskich kaczek  i biegających za wszystkim co się rusza i jest mniejsze od nich. Urocze są same w sobie. Z kurami miałam wiele pomysłów ale niestety nie wszystko nam się udało i padło na samym etapie technicznym, jak ruchomy kurnik, dzięki któremu moglibyśmy wykorzystać kury do odchwaszczania terenu a ich dzioby i łapy potraktować jak glebogryzarkę. Ale temat jest nadal otwarty. 

 Dodatkową zaletą posiadania kur jest wykorzystywanie odpadów kuchennych. W mieście miałam świnkę morską, która w pewien sposób pełniła taką rolę. Z każdego przygotowywania posiłków zostają jakieś resztki. Nie jestem zwolenniczką do wyrzucania ich na kompost bo mamy zwykły, otwarty tzw. pryzmę kompostową a nie profesjonalny, plastikowy pojemnik i siłą rzeczy nornice mają do odpadów ułatwiony dostęp. Dlatego ogromnie się cieszę, kiedy możemy większość odpadów kuchennych przeznaczyć na dodatkowe jedzenie dla kur oraz kaczek i się nie marnują. Ja bardzo nie lubię jak pożywienie i resztki z niego się marnują. Kury i kaczki przerabiają około 80 % odpadków z kuchni, reszta idzie na kompost. Wszyscy są zadowoleni i są obopólne korzyści, które sprzyjają zdrowemu współegzystowaniu na jednym terenie. Przerobione w żołądkach resztki spożywcze wzbogacają kompost, który wędruje do ziemi, pod uprawy oraz rabaty i cykl współpracy zatacza swój krąg, dzięki któremu nie korzystamy z chemii a dodatkowo wzbogacamy glebę. Do naszego terenu wprowadzili się kolejni naturalni sprzymierzeńcy: żaby i ropuchy oraz różne owady i ptaki a od wiosny tego roku nasz staw zadomowiły sobie traszki, które żyją tylko i wyłącznie w bardzo czystych miejscach. Pojawienie się traszek jest swoistym medalem jakości życia na zielono.

I tym razem będzie filmik, jak wspomniani mieszkańcy zajadają się gotowanymi resztkami z naszej kuchni połączonej z ziarnem. Nie nakręcam filmików na potrzeby bloga, chociaż to o czym piszę na nim, sprawia, że często daną rzecz filmuję. Filmiki są dla nas, jako żywa pamiątka tego obecnego okresu, w którym żyjemy. Bardzo żałuję, że nie miałam wcześniej takiego telefonu i nie nagrałam naszego, pierwszego stada, naszego oswojonego kogutka i tych wszystkich zwierząt, które na zawsze wpisały się w nasze serca i pamięć. Dlatego moje filmiki są bez podkładu muzycznego, bez słów, nagrana jest naturalność zdarzenia i odgłosy jakie tworzą same zwierzęta. Według mnie nie potrzeba nic więcej. Na pierwszym filmiku jest winorośl, która porosła olchę i śmiejemy się, że wcale nie jest takie pewne czy nie może być ,,gruszek na wierzbie" skoro u nas na olsze są winogrona.

 Pozdrawiam Wszystkich bardzo serdecznie :)