Suszony, naturalny bukiet

Kiedy pod koniec września gwałtownie się ochłodziło i zaczęły straszyć poranne przymrozki to zabierając rośliny doniczkowe pomyślałam sobie, z żalem, że czas rozstawać się z altaną, w której tyle wspaniałych chwil tego lata spędziliśmy. Niby lato było długie... naprawdę długie to jednak czuję ten niedosyt. Chyba rzeczywiście powinnam przeprowadzić się do ciepłych krajów i mieć to lato przez cały rok. Na szczęście wraz z nadejściem października wypogodziło się i można znów sobie w niej posiedzieć. Chociaż nie jest to to samo co latem. Czarność odkrył nowe altanowe możliwości i często z góry zerka na to co w niej robimy. 

A dzieje się w altanie sporo mimo rzadszego w niej siedzenia. Ale tak sobie myślę, że może jednak nie będzie tego altanowego rozstania? Z przyjemnością i zimową porą do niej zajrzymy i może nawet zaskoczy nas swoim wyglądem? Mam nadzieję, że pozytywnym. Ogólnie pod koniec września zaczęłam sobie tworzyć bukiet z roślin, które mają mi się zasuszyć i stać zimową porą. Mój przyszły ,,zimowy bukiet" wciąż się tworzy. Wsadzam do niego rośliny, które zaciekawią mnie swoim kształtem liści, łodyg czy zasuszonym kwiatostanem bo raczej ich kolor wyblaknie. W każdym razie mogę mieć trawy, na świeżym powietrzu ich bliskość tak bardzo mnie nie uczula.

 

Na zdjęciach powyżej są rośliny już po pierwszym suszeniu. Głównie chabecie polne, które niesamowite kształty przybierają zimową porą. Kolor hortensji zblaknie tak samo liście host. Wkładam do wazonu co mi wpadnie w oko z tego co mam w ogrodzie i potem będę przyglądać się co i  jak się zasuszyło. Co usnąć do zastawić...

                      

Nawet nie przypuszczałam, że będzie tak trudno zrobić mu zdjęcie. Niestety mój aparat nie umie sobie poradzić ze złożonością linii i podobnych odcieni i spłaszcza obraz. Ogólnie końcowym zamysłem ma być naturalny, suchy bukiet z letnich i jesiennych roślin, który jeśli tylko na to pogoda pozwoli będzie towarzyszył nam w altanie przez zimę. I tak wiklina jest już przywiązana do pala bo wiatr mocno ingeruje w moje plany. Lepszym miejscem dla bukietu byłaby otwarta przestrzeń zmrożona lub pokryta śniegiem, wtedy jego szarości i czerwienie bardziej by się odznaczały niż na tle zimozielonej tui ale jest jak jest. Jeśli ten projekt się utrzyma to będzie bazą do ozdoby świątecznej. Na razie, jak już wspomniałam, tworzy się. Bazę z zasuszonych wiechci już mam, teraz kolej na wprowadzenie trochę koloru za pomocą czerwonych owoców berberysów i dzikich róż.

 

Tak naprawdę to sama nie wiem jaki będzie końcowy efekt, bo dokładam do niego to co spodoba mi się w ogrodzie. 

Moja kontuzja sprzyja powolnym spacerom po działce i siedzeniu w altanie efektem czego jest nieustannie zapełniający się różnościami wazon wiklinowy. 

Pozdrawiam wszystkich odwiedzających bardzo serdecznie 

:)