Dobre samopoczucie

Najważniejsze to dobre samopoczucie. 
Gruchnę tak z grubej rury, na dzień dobry, w pierwszym zdaniu. 

Cokolwiek robimy, czy nas to cieszy, czy też nie, warto zadbać o radość ducha. 

,,Cokolwiek robisz, rób to z radością w sercu" - to moje motto, które wędruje ze mną być może nawet od samego dnia narodzin i rozwija się wraz z moją dojrzewającą duszą. 

Wtedy każda praca, nawet ta mniej lubiana czy nie lubiana jeśli nawet nie będzie sprawiała przyjemności to przynajmniej nie będzie dla nas tak uciążliwą i przykrą. A co idzie zaraz za tym, będzie wykonana dobrze i szybko, bo nie będziemy się ociągać z jej realizacją. 

Dla mnie myśliciela duchowego, istotną sprawą jest również to, że powtarzająca się niechęć do jakiejś czynności utrwala się niekorzystnie w naszej podświadomości i tworzymy z niej pewnego rodzaju traumę czy po prostu negatywny zapis jej odbioru. I na tej właśnie zasadzie nie lubimy prać, zmywać, pielić... i wiele innych czynności dnia codziennego nie wiedząc często - dlaczego? Ale za to wiemy na sto procent, że tego nie lubimy. Niekiedy uda nam się znaleźć jakieś wyjaśnienie mniej czy bardziej logiczne:
,,w dzieciństwie mama mnie do tego zmuszała" ,,nie lubię prac na stojąco" ,,mam brzydkie potem dłonie" ,,Nie lubię babrać się w ziemi". ,,robienie tego irytuje mnie"... ale tak naprawdę to zapis w podświadomości negatywnego odczucia podczas danej czynności.
Tak jak udowodnione jest aby codziennie przez chwilę pouśmiechać się do lustra czym poprawiamy sobie samopoczucie gdyż nasz organizm zaczyna tę gimnastykę odbierać jako prawdziwą radość, tak też jest w tym przypadku pozytywnego zapisu niechcianej czy nużącej nas pracy.

To tylko dzieci wielokrotnie postrzegają nas rodziców jako kogoś, kto ,,robi tylko to co lubi i to co chce" Buntują się, kiedy o coś je prosimy lub staramy się je nauczyć czegoś pożytecznego.
A ile razy my sami, dorośli zabierając się do jakiejś niecierpiącej zwłoki pracy, której nie lubimy, wręcz pokazujemy to zniechęcenie postawą, miną, gestem czy słowem? Nie da się lubić każdej pracy. Każdy człowiek ma swoje upodobania, ale można sprawić, że ta nasza codzienność stanie się milsza dla nas. Często przyjaciele i znajomi zwierzają mi się, że ich życie ,,zaczęło ich męczyć" Wielokrotnie słyszę ,,ciągle tylko dom-praca, praca-dom". Zgadza się.  Jak najbardziej, ale przecież wielka to radość posiadać dom a współcześnie praca - jest wręcz sprawą deficytową. Więc czemu to nas męczy? Właśnie dlatego, że brakuje nam właściwego nastawienia duchowego. 

Warto go pielęgnować od małego u naszych pociech. Uczyć ich, że pomoc, prace wzbogacają ich, są przydatne, pomagają rodzicom, są częścią rodziny -ich rodziny. A przede wszystkim starać się aby tego negatywnego zapisu w podświadomości nie było już od dziecka. Często słyszę: ,,lubię szyć, mam to po mamie". ,,moja mama ciągle przemalowywała ściany i mam tak samo", ,,od dziecka lubiłem pomagać tacie w...", ,,lubiłam z rodzicami... i teraz też to robię". Dzieci są obserwatorami a przede wszystkim naśladowcami. Większość czynności, które nam rodzicom sprawiają przyjemność będą akceptowane przez nasze pociechy. Każda praca mająca przynieść dobre działanie ma w sobie zawsze  ładunek pozytywny i należy się na nim skupić podczas pracy. Wspomóc nawet pozytywną myśl- muzyką, zapachem... czymkolwiek co wzmocni to dobre samopoczucie jeśli jest to konieczne. Mój syn podczas odkurzania śpiewa i robi to automatycznie, nieważne jak? Ważne, że mało interesujące zadanie wykonuje bez większego problemu. Jeśli sprawimy, że jak najwięcej codziennych czynności w codziennym życiu nie będzie nam sprawiać przykrości poczujemy się lepiej, mniej zmęczeni, mniej rozgoryczeni... a bardziej radośni. Krócej będzie zajmowała nas ta czynność i będziemy mieli więcej czasu na te lubiane.