Kocia pogodynka / Weather cat

Bacznie obserwując Kicię na przełomie sierpnia i września doszłam do stuprocentowego przekonania, że ma tasiemca bo jadła za troje. Najmniejsza z kotów a tyle je... Ciąża odpada bo jest wysterylizowana, żadnej pełnej misce nie przepuściła i tylko jadła i jadła w godzinach porannych, potem znikała w ciągu dnia pewnie na polowaniu i wieczorem znów apetyt dopisywał. Skutkiem tego były tabletki odrobaczające dla zwierząt i oczywiście dla nas.
It got cold and the cats run home. Rex too. They like to lie and sleep on armchairs and bask in the sun. My pets love each other very much.

Ku memu zdziwieniu apetyt nie zmalał ani trochę. Początek września, piękne, jeszcze ciepłe lato, bardzo optymistyczne prognozy na długie, ciepłe babie lato...

więc gdzie te przymrozki, które czuje Kicia? Po tygodniu już wszystkie nasze koty tłumnie zaczęły stołować się w korytarzu przy kuchni. Widząc po raz pierwszy we wrześniu zmrożoną trawę na polu zdumiałam się bardzo nie do końca rozumiejąc co widzę i jak zwykle męża obudziłam aby mi wyjaśnił zjawisko, które oczywiście nie mogło czekać bo przecież w każdej chwili mogło zniknąć. Nie muszę pisać jak mąż przepada za tymi moimi gwałtownymi dociekaniami pogodowymi czy nagłymi zdarzeniami akurat o poranku. Do końca chciałam wierzyć, że to po prostu poranna rosa tak śnieży. Koci apetyt jakby zelżał, Kicia zrobiła się ciut grubsza a raczej jej futerko, ciekawa jestem jak Czarnoś będzie wyglądał w zimowej szacie.

Powróciły ładne, ciepłe dni, chociaż poranne przymrozki zaczynają regularnie nas odwiedzać. Wczoraj (30.09) jak bomba wpadł do domu Reksio i nauczony przez Czarnosia konwenansów towarzyskich od razu ulokował się na fotelu. Patrząc na niego jak się rozsiada tak ufnie, tak spokojnie, tak pewnie... pomyślałam sobie, że raczej nie mam co marzyć o pięknej, ciepłej jesieni. Wydaje mi się, że piękna, słoneczna pogoda październikowa jest złudna a zwierzęta czują więcej i potrafią to co z trudem przychodzi nam genialnym ludziom - przepowiadają pogodę z dużym wyprzedzeniem. Może obecnie zmalała chęć przebywania w domu odkąd nastały słoneczne dni, ale widzę, że podwórkowe towarzystwo na powrót przeprosiło się z domem i coraz chętniej moszczom się w jego wnętrzu. Obserwując te moje zwierzaki widzę ogromną różnicę  pomiędzy  Czarnosiem,  wychowanym  w  domu  od  małego  a  resztą

zwierząt urodzonych i wychowanych na podwórku. Czarność po prostu rozkłada się wszędzie gdzie mu tylko przyjdzie do głowy, wyciąga się jak długi a nawet delikatnie dociskając pupą nasze biodra wywala domowników z ulubionego fotela. Tygrysia przyłapana na wygrzewaniu się w promieniach słońca na schodach wejściowych. Zdjęcie zrobione przez okno kuchenne aby ich nie poruszyć. Tygrysia nie lubi wchodzić do domu, jest najmniej ufna z całego towarzystwa. W dodatku mści się na niej dyscyplinowanie małego Czarnosia, który teraz oddaje jej naukę z nawiązką. Nie mam pojęcia jak temu zaradzić. Tygrysia na niego fuczy a on jak wściekły leci do niej i okłada ją łapką po głowie i pyszczku. W dzieciństwie Czarnoś podchodził do niej z zaproszeniem do zabawy i dostawał serię uderzeń łapką po głowie i pyszczku. A jak wasze pupile? Czują już nadchodzącą zimę? Na fotce mocno śpiący Czarność ulokowany pierwotnie wzdłuż nóg syna, ale on wstał a kot pozostał w swojej śpiącej pozycji. To się nazywa zdrowy, koci sen.

Pozdrawiam wszystkich i dziękuję za odwiedziny i pozostawiane, bardzo miłe i serdeczne komentarze :)

Znów jest problem z wejściem na blog Kociafrania...