Bukiety lata

Jestem pasjonatką naturalnych bukietów czy może trafniej nazwać je kępami kwiatowymi swobodnie rozrastającymi się w ogrodzie. 
To są dla mnie najpiękniejsze bukiety, które mogę dotknąć, powąchać i podziwiać każdy ich etap wzrostu i rozkwitu. Może jest mi i szkoda, kiedy przekwitają, ale nie aż tak bardzo, jakbym miała ich resztki wyrzucić z wazonu. 
Tłem do nich jest sąsiadująca roślina albo po prostu naturalna przestrzeń tworząca się sama z otoczenia czy poprzez dalszą perspektywę z samego nieba. 
 

Nie umiem porządkować ogrodu, nie umiem narzucać przyrodzie konkretnych zasad i trzymać jej w mocnych ryzach może dlatego właśnie otaczam się zwierzętami, aby móc wyrwać jakąkolwiek roślinę bez nadszarpnięcia własnego sumienia. Rośliny, które wyrywam wiedzą jakie będzie ich przeznaczenie, rozmawiam z nimi. Nie wiem czy to jest dla nich pocieszające, ale mam taką nadzieję. W końcu nasze ciało pewnego dnia też stanie się częścią układu pokarmowego i częścią Ziemi.

W każdym razie moje letnie bukiety tak jak wszystko w moim ogrodzie wyrasta po prostu z ziemi, wygląda tak jakby samo się wysiało i w sposób naturalny tam sobie rosło do zawsze. Uwielbiam tę ułudę naturalności roślin ogrodowych  jakby były dziko rosnącymi roślinami a ten klimat był ich rodzimym.

 

 

Panująca susza ostro przerzedziła moje bukiety i znacznie skróciła czas ich wegetacji ale mam nadzieję, że poradzą sobie i jeśli nie w tym roku to w następnym znów pokażą swoje piękno.