Karmnik

Czytając  na blogach miłośników ptaków o przygotowaniach do zimy, postanowiłam odświeżyć i nasz karmnik. Nadarzyła się okazja aby tym samym umożliwić dziecku  włączenie się do tego, aby nie tylko miało świadomość, że należy ptakom zimą pomagać, ale również żeby zrobiło coś dla nich tak od siebie. Myślę, że taka praca przy malowaniu karmnika bardziej zapadnie w jego pamięci niż jakakolwiek rozmowa na ten temat czy lekcja multimedialna. Choć na pewno rozmowa na ten temat jest bardzo ważna i uwrażliwia młodego człowieka na otaczający go świat i przyrodę.

Przyznam się, że nawet nie sądziłam, że farba potrafi tak zmieniać każdy przedmiot.  Niby drewniany karmnik zbity z resztek desek podłogowych z braku czasu nie zabezpieczony niczym, na zasadzie, że to przecież ,,tylko karmnik". Deski sosnowe oczywiście ściemniały pod wpływem pogody ale prócz tego nic się z nimi nie stało. Karmnik przetrwał swoją pierwszą zimę w zaskakująco dobrym stanie. Postukałam go i obracałam we wszystkie możliwe strony przeprowadzając jak zwykle test jakościowy. Nie wypada zatem nie wspomnieć, że to konstrukcja mego męża, jego dzieło tak mocne. Wykonane w asyście najmłodszego. Więc skoro miało się tak dobrze to stwierdziłam, że zasługuje w końcu na maźnięcie farbą aby przetrwało kolejny sezon. Jak na złość, kiedy zabraliśmy się za malowanie to temperatura była dużo niższa niż obecnie, ale któż mógł się spodziewać, że po październikowych przymrozkach będzie taki ciepły listopad? 

Postanowiliśmy renowację przeprowadzić w moim ogrodniczym foliaku, który sprawiał wrażenie w miarę ciepłego miejsca. Przetarliśmy grubym papierem ściernym, gdzie się dało wyrównaliśmy brzegi usuwając wszelkie zadziory i odłamania drewna starając się dostać do każdego zakamarka. 

Pomyślałam sobie, że będąc ptaszkiem nie chciałabym aby jakaś zadra wbiła mi się w nóżkę. Bardzo uważam na tego typu rzeczy bo miałam okazję zobaczyć jak brzydko się goi skaleczona łapka świnki morskiej, kiedy to właśnie ukuła się biegając po ogródku. Domową metodą leczenie trwało z kilka tygodni a co ma zrobić dziki ptaszek? Po oczyszczeniu papierem ściernym, oczyściliśmy cały karmnik pędzlem. Najpierw zaczęłam oczyszczać szczotką ale ona miała za grube i szerokie włosie a mnie zależało aby usunąć z tych małych zakamarków i pędzelek jak najbardziej sprostał zadaniu. Po oczyszczeniu zabraliśmy się za malowanie.  Już podczas maźnięcia pierwszą warstwą farby  karmnik nabierał wyglądu, szarość desek ustępowała  i nabierała nie tylko koloru ale i lekkiego połysku.

  Do malowania użyliśmy farby, która została nam po konserwowaniu ławki i sporej huśtawki, więc muszę przyznać, że pojemnik  5 l jest bardzo ekonomiczny. Impregnat do drewna Pro drew color akrylowy, nasz w kolorze orzecha. ,,Produkt przeznaczony do malowania drewna zarówno szorstkiego (tarcica) jak i gładkiego. np. płoty, altany [...] Do stosowania wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń". Od siebie mogę dodać, że nawet bardzo nie śmierdzi a jestem alergikiem zapachowym.

Szybkoschnący impregnat ochronno-dekoracyjny. Nadaje matowe, barwne wykończenie zachowując widoczną strukturę słojów. ,,Wzmacnia odporność drewna na czynniki biologiczne i atmosferyczne (wilgoć, promieniowanie UV). Zabezpiecza drewno przed przebarwieniami, chroni przed pękaniem i rozsychaniem się. Nie wymaga dodatkowego zabezpieczenia preparatami nawierzchniowymi." Malować trzeba w temperaturze powyżej 10 stopni C. Pędzle  myje się bezpośrednio po skończonej pracy wodą.

Jestem bardzo zadowolona z tej farby. Aczkolwiek zachowałam pewną ostrożność pokrywając tylko jedną warstwą  gdyż na opakowaniu nie znalazłam informacji, że jest bezpieczna dla środowiska.W każdym razie widzę, że ptaki chętnie korzystają z karmnika wiszącego na młodym dębusiu, na odpowiedniej wysokości aby junior mógł nasypać ziarenek  i zajrzeć do środka. Najchętniej odwiedzają go wróbelki, mazurki, sikorki bogatki i sójki. A dziś rano miałam wspaniałą niespodziankę. Jak co rano stojąc na tarasie słyszałam młodociane wróbelki lub mazurki ćwierkające i gwiżdżące. Chociaż po zrobieniu zdjęcia, które jest na samym dole artykułu, były to mazurki. Zawsze słyszałam tylko ich ćwierkot wrzaskliwy a dziś miałam okazję poznać jak pięknie potrafią wydawać dźwięki gwiżdżące, naprawdę zaskoczyły mnie. Jako ogromna miłośniczka wróbli i mazurków (pisząc o wróbelkach najczęściej mam na myśli oba te gatunki z racji tego, że słabo je rozróżniam w naturze) staram się działkę dostosować do ich potrzeb i zachęcić je do mieszkania tutaj poprzez hodowanie wierzb i prowadzenie ich w formie krzewiastej, modelowanie ich na kule i sadzenie różnych gęstych krzewów typu derenie wzdłuż płotu bo zauważyłam, że wróbelki lubują się w gęsto porośniętych krzakach, pamiętam je przesiadujące całymi stadami w  miejskich żywopłotach. A moja miłość do tych ptaków zrodziła się z dziecięcego obrazu niszczenia ich gniazd, w celach wiejskich prób zmniejszenia ich populacji, która według gospodarzy zagrażała zbożom na polach. Obraz niszczonych gniazd z ich zawartością był tak silny, że na trwale pozostał w mej pamięci zamieniając się w miłość do tych ptaków. Dodać muszę, że zdarzenie z wróblami miało miejsce 30 lat temu, kiedy to pokolenie już powojenne, tak sobie to tłumaczę,  pamiętało z własnego dzieciństwa, jak w naszym kraju było mnóstwo wróbli, które zadziwiająco dobrze zniosło pożogi wojenne. Kiedy rolnicy próbowali odbudować gospodarkę, siejąc zboże, miliony wróbli nawiedzające niewielkie poletka uprawne stały się wręcz plagą. Pamiętam, zwierzenia pewnej starszej kobiety, opowiadające o czasach powojennych, że z braku pożywienia, wróble jedzono obtoczone w cieście z mąki i wody, i usmażone.   Myślę, że dziś już nikt nie eliminuje gniazd wróbli na swoich posesjach w celu zmniejszenia ich populacji. W moim sercu na pewno znalazły swój kąt.