Berberys & tawuła japońska

Dziś będzie o jesiennych kolorach w moim ogrodzie z tego roku i zeszłego, gdyż wcześniej o tej porze to już albo leżał śnieg, albo mrozek wszystko otulił niczym Morfeusz do snu... długiego. W tym roku mogę dość długo popatrzeć na przebarwiające się krzewy, które z tą myślą sadziłam wokół domu kilka lat temu. Moją miłością są berberysy (berberis) purpurowe ale i te zielone bardzo lubię, które przebarwiają się na kolor złocisty... Kiedyś trafiłam artykuł o kolorowych ogrodach stworzonych poprzez kolorystykę liści, łodyg, faktur roślin i bardzo mnie to zainteresowało. Zachwalane były właśnie berberysy, które mają różną kolorystykę, a połączenie purpurowych z żółtymi utworzą gotową, prawie całoroczną kompozycję. Pewna próbka takiego doświadczenia jest właśnie u mnie i przyznać muszę, że bardzo mi się podoba.

 

Purpurowe berberysy są piękne już wiosną, kiedy budzą się i wypuszczają swoje czerwonawe listki, ten wdzięczny kolor zachowują przez całe lato a jesienią płoną purpurowym ogniem pięknie odcinając się wśród zieleni i żółknących listków. Jedynie zimą jak przystało na krzewy liściaste śpią ale wiele z ich gatunków mają jadalne dla ptaków czerwone owoce, pięknie wiszące na gołych łodygach i czekające na głodne dziobki. Drugim moim ulubieńcem są tawuły (Spiraea japonica). To one pierwsze spędziły z nami jesień, wnosząc do naszej dzikiej działki jesienny kolor. Kiedy zapłonęły ich listki byłam oczarowana nimi i nie mogłam oderwać oczu. Było to coś niesamowitego, ogromnie kontrastującego z otoczeniem. Czyż nie jest piękna?

Niepozorny krzew latem, kwitnący delikatnie i mało efektownie ale cały jego czar i urok jest właśnie jesienią. Dodać muszę, że jest absolutnie niekłopotliwy i całkiem dobrze radzi sobie w mojej gliniastej glebie za co od razu otrzymał ode mnie order mojej radości. Taki sam order otrzymał oczywiście i berberys. Dodatkowym atutem tych krzewów jest łatwość ich rozmnażania. Szczególnie tawuł. Przy wiosennym cięciu ukorzeniam łodygi i całą kępką sadzę w półcieniu w wilgotne miejsce. I czekam. Nie wszystkie łodygi się przyjmują ale większość. Podobnie robię z berberysem, ale jego nie przycina się dla ładnego pokroju tylko kiedy utnę kilka gałązek to w ukorzeniacz i do podobnego miejsca. Z berberysem jednak czeka się dłużej.

Tak mnie naszło na te krzewy przez obecną pogodę, która nastraja mnie do prac ogrodowo-działkowych. Czy Was też? Nie czułam czegoś takiego ani we wrześniu ani w październiku. W poprzednich miesiącach jak co roku organizm automatycznie przeszedł na tryb jesienny. Biorąc pod uwagę, że dwa poprzednie miesiące minęły mi na aktywnej pracy 

zawodowej to korzystając z ciepłego listopada znalazłam wreszcie czas na pomyślenie o cebulkach tulipanów. I ku memu zaskoczeniu wszystkie sklepy, jak by się zmówiły ustawiają już stoiska ze świątecznymi ozdobami bożonarodzeniowymi, a asortyment ogrodniczy zniknął z półek sklepowych. Niby coś tam pozostało ale nie to co mnie interesuje. No cóż... i tak bywa. Rok rocznie ten wczesny manewr mnie zaskakuje, w tym roku, za pewne z powodu nietypowej pogody wręcz mnie zszokował, bo moja dusza jest jeszcze w lekkim letnio-jesiennym letargu natchniona ku roślinom, ogrodzie... a nie zimowym świętom. Co z tego, że już listopad, skoro nadal można coś posadzić... a tu nie ma gdzie kupić. Z lekka rozczarowana końcem sezonu ogrodniczego w sklepach, zabrałam się za przygotowywanie moich przyszłych warzywników. Na razie rozsypana została ściółka z Melci szopki i dwie sterty różności do rozłożenia się w ziemi. Mamy nadzieję, że przez zimę przerobi się na tyle aby po przekopaniu było pewnego rodzaju nawozem w ziemi pod uprawy. Snuję sobie wizję kącika z ławeczką i jakimś zadaszeniem aby móc w przerwie między pieleniem poletka truskawek i warzywnika usiąść sobie i odpocząć. 

Moi asystenci każdych prac ogrodowych, nawet jeśli wydaje mi się, że ich nie ma to wystarczy się rozejrzeć i gdzieś w pobliżu siedzą, albo leżą, leniwie przyglądając się moim poczynaniom albo radośnie się bawiąc.  Kolory wspomnianych berberysów przy pochmurnej pogodzie. Prawda, że nadal są piękne?