Wyjrzało na chwilę słonko

Gwar od samego rana. W domu cicho, domownicy jeszcze śpią a wystarczy przekroczyć próg drzwi tarasowych i wkraczamy z zupełnie inny świat, świat ptasich szczebiotów, ćwierków. Jest tak głośno niczym na jakimś ptasim jarmarku. Wszystkie gadają równocześnie. Skąd one wiedzą kto do kogo mówi i co, to ja nie mam pojęcia, ale szczerze podziwiam tak dobrej orientacji i zmysłu słuchu. Ogromnie różni się ten poranek od poranków zimowych czy późno jesiennych. Brakowało mi tego gwaru... wręcz hałasu ptasiego gadania. Zamykam drzwi i znów cisza... dobiegają tylko pojedyncze, stłumione dźwięki. 

Ten gwar nie bierze się znikąd, to czas na naprawę i budowę gniazd a może nawet już wysiadywanie jaj?. A jest ich wiele. Pod naszym dachem są, na najbliższych drzewach, mąż zrobił dwie budki lęgowe i jedną z nich zajęły od razu szpaki. Ach! Jak cudownie patrzeć z kuchennego okna jak wlatują i wylatują, jak pokazuje się głowa w dziupli budki aby za chwilę się schować. Niedługo drzewa zazielenią się w pełni i już nie będzie można obserwować tej budki, ale to chyba dobrze, że skryje się w gęstwinie drzew, gdzie będzie miała lekki półcień. Są dwie budki, jedna wcześniejsza, przeniesiona z innego miejsca bo za nisko była i interesowały się nią za bardzo koty, niepomalowana a tylko oczyszczona, druga nowa, pomalowana na zielono. I zastanawiamy się na jakiej zasadzie padł wybór? Wybrały tę co znały z poprzedniego roku, czy dlatego, że jest niepomalowana?

Wiosną bardzo dużo naczytałam się zwrotu ,,pogoda nas nie rozpieszcza" więc śpieszę napisać, że dzisiaj pogoda nas rozpieszcza. Szkoda tylko, że wypogodziło się na koniec mojego wolnego czasu. Na obecną chwilę znów niewiele można zrobić, bo jest za grząsko i za mokro. Po obejrzeniu wielu ogrodów ulubionych blogerów zdecydowałam się na duże zmiany w ogrodzie, głównie w rabatach. Oooo... wzeszło słońce... Przepiękny to moment, kiedy nagle rozjaśnia się salon, jakby z zewnątrz napłynęło światło i rozjaśniło wszystko dookoła. Zawsze mocniej zaczyna bić mi serce a z duszy płynie myśl ,,jaki ten świat jest piękny". 

Licząc na to, że opady się skończyły zaczęłam trochę wysiewać kwiatów jednorocznych a przede wszystkim pielić. Po takiej ilości deszczu, ziemia jest idealna do pielenia, wszystko pięknie wychodzi a muszę powiedzieć, że w glebie gliniastej dość ciężko się kopie, nawet są specjalne do niej narzędzia. Owady również stęsknione za słońcem i naprawdę trzeba było bardzo uważać  co  się  wyrywa  i gdzie  się odstawia

łopatę, motykę czy inne narzędzie ogrodnicze, szczególnie te małego formatu. Owady po tych deszczach desperacko siedziały na kwiatach i prawie w ogóle nie reagowały na to co się działo przy nich. Jeszcze nie widziałam ich tak bardzo zdeterminowanych bo głodnych.  Wokół kwiatów czeremchy też rojno, pieląc nieopodal jej aż spojrzałam zaniepokojona czy to możliwe, że taki hałas robią pojedyncze jednostki czy jakiś rój nie nadleciał. Piękne fotki by wyszły ale nie z takim zamiarem wyszłam na dwór i pstryknęłam tylko symbolicznie. I tak ciągle byłam odciągana od pracy, spoglądając to tu to tam jak mi gdzieś głośniej zabrzęczało. I jaszczurki biegały po działce odważniej niż zazwyczaj. Dawno już żadnej nie widziałam. 
Post napisany w piątek, w sobotę jeszcze było pięknie i słonecznie, przed wieczorem przeszła burza a dziś pochmurno od rana... czy się wypogodzi? Może...


Dodane 8.05.br
Pisklaki i u mnie już są. Słychać je i niestety czasami i widać, jak któryś spadnie i kot się zainteresuje. Ale cóż... takie prawo przyrody. W każdym razie Arka pełna drących się dziobków przy karmieniu :)

Pozdrawiam bardzo serdecznie wszystkich odwiedzających :)