Nowa rabata

Jest wiele możliwości na spędzenie długiego, majowego weekendu. My zdecydowaliśmy się na wykorzystanie go na prace ogrodowo-podwórzowe. W dodatku jak pogoda od samego rana zapowiadała się słoneczna i bezdeszczowa. Szczególnie mnie ona ucieszyła, bo ciągle jestem poza domem i brakuje mi tego czasu na tego rodzaju prace. Jak co roku planuję sobie różne rzeczy na te kilka wolnych dni, które i ja spędzam w domu. Jest idealnym czasem na relaks, odpoczynek mózgu i oderwanie się od monotonnej codzienności, w którą się wpada jeżdżąc każdego dnia do pracy. W dodatku jak działka jest wielka i ciągle brakuje rąk do pracy na niej.

Ze względu na podmokły teren spowodowany ciągłymi opadami deszczu to niewiele jest miejsc, na których można coś podziałać. W chłodniejszy dzień, wykorzystując najcieplejszy moment dnia porządkuję rabatę za domem bo tam najcieplej kiedy zaświeci słońce.

Tym razem pojawiła się możliwość na rozpoczęcie porządkowania innego miejsca. Jest to jedna z pierwszych rabat jaką zrobiliśmy na tym podmokłym terenie. Uformowaliśmy podwyższony teren, który z czasem się zapadł ale dalsze działania na działce spowodowały, że już nie musiał być terenem wzniesionym. Poprzycinałam gałęzie olbrzymiej róży, której muszę się w tym roku przyjrzeć, bo nie jestem pewna czy na pewno jest jej tu dobrze. Jest to stanowisko z umiarkowanym słońcem i może ma go za mało. Pomijając kilka roślin posadzonych dla ładniejszego wyglądu tego miejsca w pobliżu domu, to dość szybko ta rabata stała się ,,szpitalem dla roślin" Sadziłam tam wszystkie bidule i rośliny po przejściach i dopiero jak odżyły przesadzałam je w docelowe miejsce, niektórym było tak dobrze, że nie miałam serca ich ruszać. Od dwóch lat próbuję zmienić jej wizerunek bo ,,szpital dla roślin" został utworzony w nowym miejscu.  

Rabata jest dość długim pasem rozdzielonym na dwie części przez świerk. Poniekąd trafił tutaj też jako pacjent, bo był choinką świąteczną i tak się zadomowił, że miejsce to stało się jego docelowym zamieszkaniem. Zapoczątkował swoją osobą przypadkowy podział tego długaśnego terenu na dwa sektory jednej rabaty ze stanowiskiem słonecznym i drugiej z cienistym. Na początku świerk zamykał rabatę a za nim powstał nasz pierwszy kompostownik. Na własnym przykładzie sprawdziłam, że ,,przypadek może być ojcem odkrycia". Kompostownik powstał na terenie, który najmocniej został zniszczony podczas wykańczania domu, trafiła nam się taka ekipa, że więcej bałaganu narobiła niż pożytecznej, konkretnej pracy. Teren niemalże stracony i dlatego aby być pożytecznym, został zagospodarowany na wspomniany kompostownik. I był  nim przez  3 a może i  nawet 4 lata? 

Długo. Jakoś tak rok przed jego likwidacją odkryliśmy, że ziemia pod nim się zmieniła. Ba! Zrobiła się niespodziewanie ziemią najlepszą na naszej całej działce. Na kolejną wiosnę wybraliśmy nowe miejsce na składanie kompostu tam gdzie chciałabym mieć rabatę, a to miejsce uprzątnęliśmy z przerobionego materiału wywożąc na warzywniak, przekopaliśmy resztki i postanowiliśmy zrobić z tego terenu przedłużenie rabaty. Już wielokrotnie pisałam jak wspaniałym ulepszaczem gleby jest sam kompostownik zrobiony bezpośrednio na glebie. Od tego momentu, każdą rabatę najpierw zamieniam w kompostownik, rzucam bezpośrednio na trawę, na rosnące chwasty. Nie szarpię się, nie zmagam się z korzeniami. W miejscach bardziej widocznych zasłaniamy konstrukcją z desek. 

Czas przetwarzania się gleby ilastej w przepuszczalną i prawie ,,czarną" to około jednego sezonu. Wtedy to trwało długo bo teren był bardzo zniszczony. Obie części rabaty z założenia miały mieć inną roślinność, chociażby ze względu na różnicę w oświetleniu ich przez słońce ale tulipanom jak widać większość miejsca odpowiada. W części cienistej mają królować hosty i rododendrony. Ze względu na tunel mrozu zimą znów musieliśmy zmienić plany rabatowe sadząc w tym pasie niszczącym rośliny mimo zabezpieczania takie, które na zimę chowają się pod ziemią. I tym sposobem swoje miejsce znalazła języczka, której tutaj chyba powinno być dobrze.

W części słonecznej królują liliowce i irysy i pomału próbuję coś do nich dosadzać. Ale hosty też znalazły w tej części swoje miejsce i dobrze im. Tak więc z tym podziałem nie do końca nam się udaje. Za to bardzo dobrze czuje się w niej berberys, który przybył tu jako nieduży krzaczek, dość słabiutko rosnący a tutaj po jednym roku wybił niespodziewanie i rośnie w oczach. Posadzony został jako tło przy samym ogrodzeniu. Może sąsiedztwo ze świerkiem mu służy, ale podejrzewam, że po prostu przypasowała mu tak gleba.

Kto ma koty ten wie, że nawet jeśli nam się wydaje, że jesteśmy sami podczas pracy to jeśli się dobrze rozejrzymy kocia postać, albo i same uszy gdzieś w pobliżu nas są. Tak samo było i tym razem. Tygrysia bacznie obserwowała moje działania siedząc sobie wygodnie i wygrzewając się w promieniach padającego słońca. Popieliłam, pograbiłam, pozastanawiałam się co sadzić, pooznaczałam wychodzące rośliny aby przypadkiem ich nie zniszczyć podczas kolejnych nasadzeń i cóż...  Narzędzia na taczkę i do kolejnej rabaty...

Pozdrawiam bardzo serdecznie :)