Lipiec w mojej Arce

Dziś będzie jeszcze inaczej niż zazwyczaj, bo nagromadziło się wiele tematów, o których chciałabym napisać ale czasu brak. Dodatkowym utrudnieniem jest awaria laptopa, który swoją zawrotną szybkością sprawiał, że moje siedzenie w necie było nieznacznie odczuwalne w mojej bogatej codzienności. Odkąd się zepsuł i musiałam powrócić do mojego staruszka, który pamięta czasy dinozaurów to  sprawa wirtualna stała się nie lada wyzwaniem na skalę kosmiczną. 
Tak więc... (ukłon w stronę pani polonistki ze szkoły średniej) dziś będzie ogrodowy groch z kapustą, który absolutnie nie ma nic wspólnego z kucharzeniem. 

Na fotce moje tegoroczne odkrycie wśród nasion Nasturcja niska odmiany ,,Night & Day" (,,Noc i dzień") Mnie się zawsze zdawało, że nasturcje preferują miejsca słoneczne a tym razem posadzona w półcieniu wybuchła wręcz kwieciem. Czym mnie i męża bardzo zaskoczyła. Może tego roku nie tylko my eksperymentujemy ale i sama Natura, jak zwykle podążająca za człowiekiem.

Wymyśliłam sobie takie małe podsumowanie lipca, który jeśli o mnie chodzi mógłby trwać z kilka miesięcy. To jest chyba mój jeden z najulubieńszych miesięcy w roku. W prawdzie upały jakie mieliśmy przysporzyły nam wiele uniedogodnień pod postacią ogromnej oszczędności wody, ale taka lekcja jest bardzo przydatna we współczesnym świecie, gdzie szczególnie w naszym kraju ,opływającym w pitną wodę", jej się absolutnie nie szanuje, zakładając, że przecież  leci z kranu. Z różnych stron Polski, od netowych przyjaciół docierały do mnie informacje o wysychających rzeczkach czy studniach. Sami suszę odczuliśmy na własnej skórze ograniczając jej zużycie do rzeczy podstawowych i przepraszając się z klasyczną miską, w której zmywałam czy myliśmy się. Po raz pierwszy odkąd tutaj mieszkam miałam okazję zobaczyć jak rośliny oklapują (plants swoon), rosnąc w gliniastej, wilgotnej ziemi. Wywarło to na mnie tak wielkie wrażenie, że kolejnym naszym większym projektem będzie zamontowanie pod rynnami pojemników na deszczówkę. Decyzja zapadła! 

W tym sezonie podstawiałam wszelkie wiadra i zlewałam do starej beczki do kiszonki. Dzięki temu mieliśmy czym podlewać chociaż warzywnik, który z wiadomych przyczyn był dla nas najważniejszy. Bynajmniej nie będę pokazywać zdjęć więdnących roślin ale tegoroczne, nasze zbiory, których rok rocznie jest więcej, co nas bardzo cieszy. W tym roku obrodziły porzeczki i agrest, truskawek było sporo. Udało się zjeść pierwsze czereśnie i trochę więcej było wiśni ale to nadal niewielka ilość, ale fajnie, że zaowocowały. Wspominałam o eksperymentach. Kolejnym takim jest posadzenie dyniowatych wprost do kompostownika. Zaczerpnięty pomysł z bloga Maszka tu Maszka tam , która jest dla mnie guru w sprawie warzywnictwa. Na fotce cukinia może niewyrośnięta  przez upały ale szkoda było ją męczyć, niech się skupi na kolejnych owocach. Ogóreczki lepiej nam rosną w miejscu bardziej zacienionym niż w pełnym słońcu. Musimy wyciągnąć wnioski na przyszły rok i ulokować całe ich poletko na końcu działki. Zielona papryka z foliaka.

Udało nam się wyskoczyć całą rodziną do lasu na jagody. Z powodu suszy staraliśmy się nie kręcić po nim. Kilka słoików siedzi już w spiżarni. 

Mam też nowe rośliny w donicy o niespotykanej urodzie i aktywności.  Chociaż nie jestem do końca pewna czy to rośliny ozdobne a nie jakiś nowy, zmutowany gatunek chwastu, gdyż usunął mi rosnące w donicy pelargonie i sam zajął ich miejsce. Ogólnie szczeniaki nie psocą, chociaż może nie powinno chwalić się ,,dnia przed zachodem słońca" i wszystko jeszcze przed nami. Na obecną chwilę padły ofiarą wspomniane pelargonie rosnące w kuszącym pojemniku z którego już usunęły ziemię. Niepokoją mnie ich skłonności do rycia w ziemi, tak jakby miały w genach jamnika. Wolałabym aby te zainteresowania uskuteczniały poza działką a nie ryjąc w rabatach czy w samej działce, bo jednak tu i ówdzie, być może przez wspomnianą już suszę, pojawiły się kopce zapewne kretów, chociaż nie jestem do końca tego pewna.  Usadawiają mi się również pod rozłożystą hostą, zganiam ich stamtąd obawiając się o los rośliny. Mam nadzieję, że się oduczą i nie będą psocić. Ogólnie to przejawiają skłonności ku motoryzacji i jak przystało na prawdziwe babki, kręcą je szybkie i duże koła. Co za tym idzie i wypasione bryki. 
Na szczęście od prawdziwego auta trzymają się z daleka i jak wjeżdżamy to odpukać odchodzą i trzymają się na poboczu. Muszę przyznać, że w tej sprawie są dużo mądrzejsze od kotów, które po postu usadawiają się na podjeździe, myjąc łapę i nie powiem co jeszcze, mają w nosie nadjeżdżający samochód. Nawet trąbienie nie zawsze je wzrusza. Kiedyś to się dla nich może źle skończyć.  Wielka Czwórka ma się dobrze i nadal jest w pełnym składzie. Nadal jakoś nie odczuwamy palącej potrzeby na rezygnowanie z któregokolwiek z nich. Przed nimi niebawem pierwszy kontakt ze strzykawką. Pierwszą kąpiel i odrobaczanie przeszły bardzo dzielnie i mam nadzieję, że szczepienie też przejdzie pomyślnie. Ale to w sierpniu.
Kolejnym naszym warzywnym eksperymentem jest fioletowa fasolka, a raczej strąki w kolorze fioletu bo podobno zawartość jest klasyczna. Zobaczymy. Wypatrzyliśmy ją w Powsinie pod Warszawą i postanowiłam zakupić jej nasiona i spróbować u nas. Muszę przyznać, że jeśli nawet niczym nie różni się smakowo to ciekawie wygląda w warzywniku. 

Nie jesteśmy wielkimi smakoszami fasoli ale jak widzę, jakie fajne kolory są w jej odmianach to zaczyna klarować się w mojej głowie wizja fasolkowej kolekcji pod kątem kolorów strąków. Czyżby rok pod hasłem eksperymentów miał się po raz pierwszy przeciągnąć do kolejnego sezonu?