Liliowce foto

najnowszy nabytek obecnie kwitnący

W dzieciństwie zbierałam pocztówki ze zwierzętami, zapoczątkowały to hobby dwie pocztówki przywiezione przez tatę z  ówczesnej Czechosłowacji (lata 70 ubiegłego wieku) była to fotografia psa colie i dwóch kociaków. Na tamte czasy bajeczne pocztówki, kolorowe, cudownie wydrukowane i każda dziewczynka by o nich marzyła.  Pod ich wpływem zaczęłam oblegać wszelkie kioski ruchu i powiększać kolekcję o nowe ale już nie tak piękne zdjęcia. Kiedyś może co ciekawsze zaprezentuję ale w dobie pięknych zdjęć i albumów drukowanych czy netowych chyba jest to zbyteczne. W każdym razie miałam już tak pokaźny album, że nie byłam wstanie spamiętać ich i musiałam wędrować z nimi. Być może to ja zapoczątkowałam ich szerszy druk i pojawienie się w kioskach bo wykupowałam dosłownie wszystkie. I muszę przyznać, że na koniec kolekcjonowania, pocztówki były coraz ładniejsze. Dlaczego o tym piszę? Tak sobie myślę, że powinnam wydrukować na kolorowej drukarce fotki liliowców z mojego ogrodu i wędrować z takim liliowcowym albumie po szkółkach ogrodniczych, bo już nie umiem spamiętać, które miałam, chyba, że te odmiany są tak do siebie podobne. Dlatego dzisiejszy post będzie moim prywatnym albumem fotograficznym liliowców, który wraz z nowym zdjęciem tudzież odnalezionym starym, będę sobie tutaj powiększać aby w końcu móc podejrzeć jakie już mam. Bo rok rocznie próbuję je zapamiętać i nie wychodzi.

Przynajmniej żywię taką nadzieję, że wreszcie się uda, ale myśl o papierowym albumie wcale nie wydaje się taki głupi... Z liliami nie mam problemu aby zapamiętać bo kupuję raczej w jednym kolorze. Natomiast liliowce mają paseczki, różne kształty liści, różne kształty kwiatów. Nie sposób tego zapamiętać. Jeśli przy okazji kogoś zarażę miłością do nich to będzie nam wszystkim bardzo miło :)

 

 

 
 
























 








 

 

 

Tak sobie pomyślałam, że skoro je pokazuję to przydało by się napisać parę słów o ich uprawie tak pod kątem samego hodowcy a nie tego co ogólnie można wyczytać na ich temat.

Potwierdzam, że są to rośliny samoobsługowe. Rosną w każdej glebie i na każdym stanowisku chociaż preferują miejsca wilgotne i słoneczne. Myślę, że z patelnią też by sobie dały radę byleby miały zapewnioną pewną wilgotność. Wymagają sporo miejsca ale rozrastają się jakby wokół własnej karpy więc nie jest to jakieś uciążliwe. Rozsadzać najlepiej je wiosną, dość łatwo znoszą rozdzielanie karp na mniejsze i przesadzone zakwitną tego samego sezonu jeśli są wystarczająco duże. Młode, pojedyncze sadzonki kwitną najczęściej jednym kwiatem na następny rok bądź na drugi jeśli mają problem z przyrostem. Z każdym rokiem obficiej. Należy uważać z pieleniem wokół nich gdyż latem wypuszczają przyrosty, które są podobne do grubych źdźbeł trawy i łatwo je wypielić. Zimę znoszą dość dobrze. Ja swoim pozwalam okryć się własnymi liśćmi tworząc jakby taki rozłożysty kokon i nie przemarzają. Jeśli podrzucimy im nawóz czy nawet kompost wczesną wiosną będą przeszczęśliwe. Zdecydowanie wolą kwaśniejszą glebę niż zasadową ale poradzą sobie w każdej jeśli będą miały wilgoć. Kwitną w różnych kwartałach lata, jedne dłużej inne krócej. Na przykład liliowce na 4 zdjęciu od dołu, takie żółtawe kwitnąć potrafią nieprzerwanie i ponad dwa miesiące.