Rowerowy wypad

3 czerwiec br.

Dochodzi godzina 17.00 a zza okna dobiega głośny koncert tysięcy świerszczy, które mieszkają na mojej działce i sąsiedniej. Ani ja ani sąsiad nie używamy chemii, a jeśli sąsiad używa to jedynie sporadycznie więc koników polnych mamy mnóstwo. Siedzę i słucham tego koncertu i zastanawiam się czy on wróży opady deszczu, czy tylko po bardzo upalnym dniu spadek temperatury wywołał ich reakcję? 

Żaby też dziś trochę kumkały, kiedy usprawniałam kozie ogrodzenie. Ach te kozy!!!

Z tego całego towarzystwa najgrzeczniejsze wydają się być koty, leniwie rozłożone na betonowych schodach i słodko śpiące, albo ospale zerkające na moje poczynania. Nawet dzisiaj żadne z nich mi nie towarzyszyło w ogrodowych pracach. Za to towarzyszył nam już od rana upał ale mnie to nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie  jestem stęskniona takiej pogody. 

Ale moje dumanie nad powodem świerszczowego koncertu wzięło się z chęci wybrania się na wycieczkę rowerową. Na szczęście raz dwa jednak okazało się, że rzeczywiście po upalnym dniu po południu temperatura znacznie spadła, gorąc zelżał do tego stopnia, że wręcz odczuwało się zimno. Nawet przez chwilę zastanawiałam się czy nie ubrać się ciut cieplej bo ja zmarzluch jestem okropny. W każdym razie udało nam się wyskoczyć na małą wycieczkę rowerową, zrobić mały rekonesans po okolicy i popatrzeć jak w tym roku wygląda, co przybyło, co ubyło, a przede wszystkim troszkę się oderwać od prac ogrodowo-działkowych, których mam z lekka już po uszy.  Wycieczka po upalnym dniu okazała się strzałem w dziesiątkę a mijający nas kolarze tylko nas w tym upewniali. Jak już kiedyś pisałam tutaj mnóstwo nieużytków, gdzieniegdzie pastwiska czy łąki się trafią, jeszcze rzadziej pole ze zbożem, najczęściej z kukurydzą. Zaopatrzeni w napój i czekoladę miło było robić co jakiś czas postój aby się posilić a ja mogłam poprzyglądać się dzikiej roślinności i porobić zdjęcia. Nie jest ich zbyt dużo, bo monotonia nieużytków nie pozwala na jakąś większą fotorelację. Momentami miałam wrażenie, że otacza mnie ciągle ta sama przestrzeń a tylko mnie się wydaje, że się przemieszczam po okolicy. Na pewno z tej sytuacji cieszą się owady, ptaki zakładające gniazda w trawach. Nikt im nie przeszkadza, nikt się nie kręci. Ot zbłąkany pies, kot czy przebiegająca sarna. 

Od dwóch lat nie widziałam zajęcy. Podobno zostały wybite przez lisy, których dzięki programowi ochrony i rozsypywaniu  szczepionek przeciw wściekliźnie ich populacja w sposób naturalny nie jest selekcjonowana. Lisów jest bardzo dużo, zbyt dużo i wybiły zające... za chwilę wyginięcie kolejnego gatunku będzie się przypisywać ludziom. 

Tak jak jeszcze kilka lat temu wiosną po łąkach kicały chmary zajęcy, radośnie biegając i dobierając się w pary tak już teraz tego widoku nie ma.

Dawno też nie widziałam tak dużej ilości chabrów w zbożu. Tak pięknie wyglądały... Przez chwilę zachwycając się widokiem zastanawiałam się jak one się znalazły w zbożu, dopiero po chwili przypomniało mi się, że to zapewne chaber bławatek o właściwościach leczniczych i gospodarz specjalnie wmieszał jego nasiona z nasionami zboża aby potem zjadły go zwierzęta.

Z dobrodziejstw  Matki Natury w końcu można tyle wydobyć kiedy tylko się chce i wykorzystać w słusznych sprawach.