Pelargonie w ogrodzie

Co tu napisać skoro w obejściu niewiele się dzieje?Natura zatacza kolejny krąg sobie tylko ustalonych cyklów życia istot wszelkiej maści a my po prostu jesteśmy wśród tego wszystkiego mając większą lub mniejszą świadomość a w dużej mierze nie mając pojęcia ile niesamowitych rzeczy wydarzyło się tuż przy nas. W tym miejscu poszybowałam ku filozoficznym myślom na temat ułomności ludzkiego organizmu ale zrezygnowałam z tego kierunku. Napiszę tylko moją myśl, że jako ludzie ubolewamy, że nasz mózg jest w tak małym procencie przez nas wykorzystywany a równocześnie w procesie zmian rozwojowych tłumimy i niszczymy te zmysły, które posiadamy.

Jeszcze wiosną zrobiłam sobie doniczkową rabatę na drewnianym płocie aby patrząc z kuchennego okna mieć bardziej kolorowo. Nadal przed domem dominuje zieleń. Jestem zaskoczona, że pelargonie tak dobrze sobie radzą w mocnym półcieniu. Jest to kontynuacja projektu wprowadzania roślin doniczkowych do ogrodu. Nie do końca mi to jeszcze wychodzi ale ten pomysł udał się świetnie. Mogę stwierdzić, że pelargonie dużo lepiej kwitną w mniej słonecznym miejscu niż na słonecznej patelni. 

Tak było na początku. 

 Drewniana pozostałość po pierwotnej bramie wjazdowej na czas budowy domu, z którą ciężko mi się rozstać teraz pełni kluczową rolę w kąciku z pelargoniami. A tu rusztowanie do dalszej części.

 

Te poniżej kwitną przy altanie. Stara, metalowa pergola już na stałe zamieniła się w kwietnik dla wiszących donic.

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie

 i dziękuję za to że jesteście ze mną w blogosferze.

:)