Spacerując z taczką

Pochmurno ale niemroźnie dlatego postanowiłam zabrać się za porządki w ogrodzie. W domu gorzej - lepiej ogarnięte chociaż już wiele lat temu dałam sobie spokój z gruntownymi, świątecznymi porządkami bo szkoda mi na to czasu a że jak się ma chłopców w domu to o uporządkowanym domu można najczęściej pomarzyć, co jest również w moim przypadku, więc sprzątam na bieżąco. Za okna w ogóle się nie zabrałam, jest za zimno, zawsze odpłacały mi się poważną chorobą, zasłonki wiosenne wiszą, menu świąteczne zawsze takie samo od lat więc jest, kwiaty na parapetach nadal kwitną, ozdoby świąteczne cieszą nasze oczy, więc czego pragnąć więcej? Dlatego zabrałam się za porządki wokół domu i tym sposobem rozpoczęłam tegoroczny sezon ogrodniczy. 


Różnymi i dziwnymi fotkami rozpoczynałam sezon ogrodniczy ale po raz pierwszy śmieciami.  Ale to też jest ważne, też jest częścią naszego życia a nawet możliwością pofilozofowania troszeczkę i podumania nad rokiem ubiegłym, chociaż nie wiem czy to akurat jest potrzebne.

To jest moje drugie podejście do rozpoczęcia sezonu, pierwsze w lutym nie udało się, bo wszystko było zmrożone z ziemią mimo kilku słonecznych, bezśnieżnych dni. Tym razem widoczna jest odwilż - śnieg pozostał tylko gdzieniegdzie zamieniając działkę w mokradło, jak czyni co roku. Dlatego też w sobotnie przedpołudnie zaprosiłam swoją przyjaciółkę taczkę na spacerek po działce. Podczas porządków wiosennych znajduje się wiele różnych rzeczy, o których się zapomniało, które zwiał albo nawiał skądś wiatr, ja tym razem odnalazłam pole doniczkowe. Nie robiłam temu zdjęć, bo po co, sama ich ilość na taczce wystarczy. Świadectwo prac polowych mojego małżonka i jego skleroza? Niezupełnie, to świadectwo jak trudny był dla nas zeszły rok a mąż z pracami został sam, świadectwo kiepskiej pogody, przez którą robiliśmy głównie te rzeczy, które były najważniejsze. Doniczki przecież nie uciekną. Drewniane płotki ustawione dla Suni aby wiedziała gdzie nie wchodzić dziś już w sumie nieprzydatne, ot, może dla chłopców. Och, jak mnie złościło, kiedy ciągle przewracała mi te płotki a teraz chciałabym aby przewróciła je wszystkie a nawet położyła się na ulubionych kwiatach, byleby po prostu była... Poprawiłam płotki chyba z sentymentu. Zbierając i wyszukując doniczki wśród trawy i chwastów, bo wiatr porozrzucał je przez zimę, pomyślałam o grzybobraniu czyli doniczkobraniu. Chyba wymyśliłam kolejne słowo. Odnalazły się moje żółte osłonki, które nie wiedzieć czemu znalazły się wśród doniczek, a tak ich szukałam.

Potem segregowanie naszych z taczką ,,zdobyczy". Specjalnie zrobiłam zdjęcie mojemu podwójnemu koszowi bo on zrewolucjonizował kwestię śmieciową w całym domu. Kupiony w Castoramie za nie całe 100 zł, jest jeszcze forma potrójna kosztująca trochę ponad 100 zł. Gorąco polecam, jest to genialny wynalazek. Podnosząc butelki i słoiki z kompotami mogłam sobie  przypomnieć  o wykonywanych pracach małżonka w różnych częściach działki. Posegregowałam śmieci, przebrałam doniczki, które powędrowały z powrotem do ogrodniczego kącika. Za domem natrafiłyśmy z taczką na zupełnie inne siedlisko śmieci. Normalnie nie zwróciłabym na to uwagi, ale robiąc zdjęcia pod określony temat zaczęłam się nad tym zastanawiać. I tu też dokonałyśmy radosnego znaleziska pod postacią zaginionej, brązowej miski. Obudził się czarny bez i wypuszcza dość śmiało zielone listki z pąków. Natomiast tej zimy zaskoczyła nas jedna z kur, która przez calutką zimę, czy to ciepło czy mróz znosiła jajka na półce przy koziej szopie. Tam jest zimno, tyle co słoma wrzucona. Zbieraliśmy zamarznięte jaja, niekiedy od mrozu popękane i od razu trzeba było je przetwarzać a ona twardo tam szła znosić jajka. Dziwna jest kurza logika i poczucie komfortu zimowego.

I tak mi minęło sobotnie przedpołudnie, szkoda, że słoneczka mało ale nareszcie znalazła się sposobność na pobycie trochę na dworzu i spożytkowanie go praktycznie.

PS. A niedziela od rana piękna i słoneczna!! :D

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie. Czuć już wiosnę !!
:)