Marcowy staw

- U nas czuć przedwiośnie. Pokuszę się nawet o odważne stwierdzenie, że też zaczyna być już widać. - Taką myśl zapisałam wczoraj i przez chwilę nawet zastanawiałam się czy rzeczywiście to ,,widać", myśląc o wczorajszym spacerze po działce i analizując swoje odkrycia. Ale dziś jestem już tego całkowicie pewna! Z rana przyleciały szpaki! Moje, ukochane, tak wyczekiwane. Nic mnie tak nie cieszy i wprawia w wewnętrzne ożywienie jak widok państwa Szpakowińskich. Przyleciały czwórką, wraz z dwójką swoich dzieci. Od razu sfrunęły na balkon w pobliżu swojego gniazda tuż za moją ścianą. Nie mogłam od nich oderwać oczu. To już wiosna...

Jak już wspominałam na blogu tej zimy obserwuję nasz staw. Nawet nie przypuszczałam, że tak mały kawałek przestrzeni z dołem w ziemi zalany wodą może dostarczyć tyle obserwacyjnych ciekawostek o jednej, nudnej porze roku. A może właśnie dlatego? 

Znów wygląda inaczej niż do tej pory i powiem, że nigdy wcześniej nie widziałam go takim. Bardzo mnie urzekła jego kolorystyka i ta tajemnicza ciemna pręga przez całą jego długość. I wierzba nad stawem już się przebudziła i ma śliczne, małe, białe kotki...

Mimo słonecznego dnia czuje się jeszcze chłodek i ziemia jest zmarznięta. Ale widokiem stawu nie tylko ja byłam oczarowana :)

Marzec zaczął się bardzo przyjemnie i mam nadzieję, że taki pozostanie. Mam nadzieję, że nic nie zakłóci planów kolejnych postów, w których przedstawię kolejne miłe i ciekawe niespodzianki jakie mnie spotkały.

Pozdrawiam bardzo serdecznie i życzę samych, miłych i szczęśliwych dni :)