Wiejska, sobotnia cisza

W postach zaczyna mi się tworzyć jakiś cykl tematyczny, którego nie jestem pomysłodawczynią, a czyni to oczywiście codzienność, ludzka społeczność... raz przynajmniej nie Matka Natura, chociaż tutaj nie jestem do końca pewna. Lipiec, lato, wakacje... w mieście ten czas upływa zdecydowanie inaczej niż na wsi, czy na peryferiach. Latem w dużych miastach cichnie i wyludnia się, czego nie można powiedzieć o kurortach, w nich jest na odwrót. Inaczej też jest na wsi. Przybywa ludzi, szukających odpoczynku i ciszy po zgiełku miejskiego życia. Pisałam już na temat sielankowego zapachu wiejskich pól i łąk Wiejski powiew lata. 

Sobota, godzina dokładnie 6.01 rozbrzmiało echem stukanie młotkiem za oknem. To sąsiad numer 2 rozpoczął przed upałami w ciągu dnia, budowę swojej nowej drewutni, właśnie jest na etapie tworzenia dachu. Przyznam się, że zaskoczyło mnie to, że poczekał aż minie cisza nocna. tu gdzie mieszkam niewiele jest pól uprawnych ale jeszcze gdzieś tam łany zbóż kołyszą się rytmicznie na wietrze, uśmiechając się wdzięcznie do słoneczka. Piękny to widok i powiem od siebie, że póki takie widoki będą na naszej ziemi, to nie grozi nam głód w kraju. W każdym razie, w tygodniu od samego rana słychać turkot traktorów. Obserwuję jakoś tak od dwóch... trzech lat, że zaczynamy z wolna, bo my też, przestawiać się na cykl codziennego życia jaki jest w klimacie śródziemnomorskim. Skoro świt, przed upałem, ruszamy do wszelkiej możliwej pracy polowej, potem odpoczynek, wręcz drzemka i kiedy upał zelży, czyli gdzieś tak na wysokości godziny 16.00, powrót do prac na dworzu i w ogóle do dalszego życia czynnego. Wtedy robi się zakupy, gotuje obiad... ogólnie  pracuje się do zmierzchu.

 

Jako Warszawiance, nie przeszkadzają mi te poranne odgłosy, wręcz przeciwnie cieszą, jak inni sobie z nimi radzą to nie wiem, na pewno jest wielkie zaskoczenie, że na wsi, w sobotę, nie można się wyspać i spać do południa, do południa to śpi się w mieście bo tam ciszej.

Sąsiadowi zabrakło chyba materiału bo ucichło ( 7.09) Nie przypuszczam aby to były jakiejś sąsiedzkie porachunki i stąd taka pobudka dla całej okolicy. Pobudka jak pobudka, mój mąż smacznie śpi nadal i moje dzieci. Ja ogólnie wstaję rano... to już wiadomo.  

 

Od rana tnie gdzieś piła i słychać co najmniej dwie, jeśli nie trzy kosiarki, ja zresztą sama zaraz idę na podwórze oporządzić zwierzęta ( to take care village animals) i jeśli trawa jest w miarę sucha to moja kosiarka pogada sobie z już pracującymi. Powróciło rytmiczne walenie młotkiem... W każdym razie wieś, sobota i cisza to tylko w bajkach, na filmach i raczej na letnich siedliskach podmiejskich, ale to już nie wieś. Przypominam o lekarstwach na alergię, bo pyli się, że aż strach. I o pilnowaniu swoich pupili, pola i łąki to nie park.

   

A zdjęcia są z naszej drugiej działeczki, na której nadal jest łączka i pastwisko dla kóz. Pięknie rozsiały się niebieskie dzwoneczki i zachwyciły mnie różne gatunki pospolitych traw. Są tak piękne, że na nowo się w nich zakochałam i mimo alergii na nie postanowiłam stworzyć dla nich zakątek w moim ogrodzie. Czas ruszać do porannych prac...

Cudownego weekendowego wypoczynku życzę wszystkim :)