Relaks...

Siedzę, zaczynam pisać, kasuję, piszę... gdyby tak pozostawić te wszystkie wyrazy i niedokończone zdania to bym zapisała już z kilka ładnych linijek. Widzę zmiany jakie następują na moim blogu. Pierwszy rok obfitował w posty ciągnącego się kilometrami tekstu, często bez zdjęć, bo wstawiania ich musiałam się dopiero nauczyć... Potem posty ze zdjęciami bogato okraszonymi tekstem a dziś... martwa cisza i błogi spokój... Żyjemy! 
A jakże. Rozkwitamy wręcz bajecznie upajając się pięknem każdego wakacyjnego dnia i na ten czas - mojego urlopu. Więc cóż można chcieć więcej? I to jest powód blogowej ciszy, bo w necie jestem, w świecie blogowym również, staram się być na bieżąco z każdym nowym Waszym postem. Ja wiem... że gdyby każdy z nas tak podchodził jak ja, że woli czytać niż pisać, to ten piękny, twórczy świat zamarłby na długo ale... pocieszam się tym, że kiedy ja milczę to inni piszą, a kiedy inni zamilkną to być może ja wstrzelę się z pisaniem. 

Moja kura drze dzioba... Nie to u sąsiada. Ale tak się darła, że przy rozwartych na oścież oknach i drzwiach tarasowych miałam wrażenie jakby darła mi się przy samym uchu, siedząc koło mnie na kanapie w salonie. Wzbogacona o traumę przez lisa, który kiedyś wybił nam całe stado kaczek a potem kur, bardzo gwałtownie reaguję na tego typu wrzaski. Sąsiad jakiś czas  temu również wzbogacił moje najbliższe  otoczenie o gromadę wiejskiego drobiu tuż przed moim tarasem. Więc gdakanie, pianie dobiega do mnie już z trzech stron, licząc sąsiadkę ,,zza pola". Przynajmniej na brak tego towarzystwa nie mogę narzekać. Przed chwilą znów jego kura i moja kura bądź na odwrót rozpętały drakę o jajko, nota bene każda swoje. Kura ma to do siebie, że jak zniesie jajko to nie wiedzieć czemu oznajmia to wszystkim w dość głośny sposób. Trwa to około minuty może dwóch, czasami ciut dłużej. Ale kiedy zejdą się w czasie dwie kury, które zniosły jajko, powiadamianie o tym wszystkich zamienia się w jedną wielką kłótnię, trwającą bardzo długo. Dziś przerwałam klaskaniem i pokrzykiwaniem, na wszelki wypadek  płosząc lisa, gdyby był... Kury ogólnie są dość głośnymi stworzeniami przez swoją kłótliwość i jakąś zawziętość stadną, która być może bierze się z zajmowanego statusu społecznego.

Ale ja znów miałam pisać o czym innym. Chciałam napisać, że wypoczywamy starając się leniuchować na ile się da, co oczywiście jest  złudnym wrażeniem i przy takiej ilości zwierząt i terenu nie możliwym do osiągnięcia,  ale  miło  jest  w  to   wierzyć. Na pewno  zwolniliśmy i delektujemy się izolacją ze szkołą i jej   natarczywością w obrębie systemu  edukacyjnego.  Już  samo to pozwala poczuć się wolnym i beztroskim.
Z niepokojem, kobiety praktycznej, jedynie zerkam w kalendarz i rejestruję nieustająco szybki upływ czasu, ale to zachowuję dla siebie, aby nie burzyć sielskiej atmosfery domowników a przede wszystkim radości wakacyjnego ducha u najmłodszych, w końcu mają prawo do beztroskiego dzieciństwa i wiary, że wakacje trwają dłużej niż inne dni w roku. Po cóż u licha burzyć ich dziecięcą, niewinną naiwność, prawda? 

Jak większość kobiet i ja przez cały rok robiłam plany prac (tłumacz odkładałam) na ten magiczny czas urlopowy, a kiedy nadszedł po prostu lista poszła w odstawkę a ja daję się ponieść chwili i temu co akurat przekona mnie do działania... 
uuuu... skoro moja Starowinka szczeka to trzeba się ruszyć...
I tak to właśnie jest, zawsze coś oderwie mnie od komputera...
A skąd u licha odgłos piły łańcuchowej? Zamieniam się w wścibską sąsiadkę? Nie, nie, to te pootwierane okna i drzwi sprawiają, że te wszystkie odgłosy wyraźniej słychać... aż za wyraźnie, aż się wydaje, że to ktoś na moim podwórku coś robi... to ta już kiedyś wspomniana wiejska cisza.
Skosiłam działkę i czekam aż trawa zamieni się w siano aby ją zwieść do blaszaka. W ramach ogrodniczego buntu popieliłam trochę w rabatach i co niektórym roślinom mocniej określiłam przydzielony teren. Ku własnemu zaskoczeniu sięgnęłam po literaturę lekką, która jest dużym kontrastem do dotychczasowych pozycji psychologiczno-terapeutycznych. Ale przede wszystkim powróciłam na ścieżkę pisarską i jej poświęcam wolny czas. Upajam się wolnym czasem i ułudą, że nic nie muszę robić... a to co wykonuję, to robię z chęci i potrzeby urlopowego relaksu...

Kochani! 

Jestem pod ogromnym wrażeniem wyświetlanych odwiedzin każdego dnia

 mimo ciszy na blogu. To właśnie te cyferki i Wy ukryci za nimi, sprawiliście, 

że poczułam się w obowiązku chociaż tych klika słów skreślić stukając w klawiaturę. Bardzo Wam dziękuję za pamięć, za to, że z własnej, nieprzymuszonej chęci zaglądacie

 i w ten sposób dajecie mi poczucie, mam nadzieję, że niezłudne, że moja pisanina

 i to o czym piszę Was interesuje. Jest mi bardzo miło i ściskam Was bardzo serdecznie

 i życzę wspaniałych dni, wspaniałego lata.