I znów wrzesień

W nowy etap roku wjechaliśmy niczym rozpędzony pociąg. Kto ma w domu dzieci ten wie o czym mówię, a kto nie ma to już tłumaczę. Chodzi o przygotowania do roku szkolnego. Taki ,,nowy rok" w środku istniejącego już roku, który dla jednych mija prawie niezauważenie, może głośniej jest w okolicy, może rozbrzmiewa zapomniany przez letnie dni dzwonek w pobliskim budynku szkoły niczym kościelne dzwony, może w komunikacji miejskiej tłoczy się młodzież i głośno się śmieje, może sklepy niespodziewanie przeładowane są ludźmi, itd. W domach najczęściej jest istny przewrót majowy i nawet jeśli jest wszystko zapięte na ostatni guzik to albo ten złudny spokój  zakłóca sama oświata lub nauczyciele, wymyślając podręczniki szkolne marnych wydawnictw co znacznie utrudnia ich zakup, bądź wręcz uniemożliwia bo wydawnictwo ,,zakończyło swą działalność" jak mamy w tym roku, to na bank zakłócą ją same dzieci, bardziej czy mniej entuzjastycznie podchodzące do końca wakacji. 

Nowy etap roku to również zmiany powakacyjne na podwórzu, których jeśli nawet my nie dostrzegamy, to na bank dostrzegają to zwierzęta bo nawet ich obsługa jest dostosowywana pod poranny rytuał szykowania się do szkoły. A przede wszystkim na pół dnia jeśli nie na jego większość znikają z podwórka dzieci...

Gdzieś pojawia się hałas aby w innym miejscu zagościła cisza. Dla jednych dorosłych: ,,hura, pojawiła się szkoła", dla drugich; ,,o rany i znów szkoła" dla nas ciężko powiedzieć, chociaż chyba bardziej skłaniamy się ku grupie drugiej. W każdym razie tym razem, początek roku szkolnego zastał nas pędzących jeszcze siłą wakacyjną, z mocą przerobową pełni lata i nawet się nie wykoleiliśmy. Owszem gwałtownie zahamowaliśmy na stacji zwanej wrzesień, paląc szyny jeśli można tak to ująć i nawet ku naszemu zdumieniu nic się nie wywróciło podczas hamowania, nic się nie potłukło, może tylko jakiś mały, zawrót głowy się pojawił. Ale tylko na chwileczkę po czym  wszystko ruszyło swoim letnim rytmem. Prawie wszystko, bo szczeniakom zniknęły gdzieś dzieci i jak już wspomniałam na podwórzu zapanowała nienaturalna dla nich cisza. Wielka Czwórka ma trzy miesiące, więc okres wakacyjny jest prawie całym ich dotychczasowym życiem, które jak za ciachnięciem noża diametralnie się zmieniło. Szukają nowych wrażeń i nowych kompanów do zabaw, co może się dla nich źle skończyć, bo podjęły odważne zabawy w kierunku kur.

Na obecną chwilę sprawa została zażegnana, nikomu nic się nie stało, aczkolwiek szelest gazety rozchodził się echem po podwórzu i to ona dokonała bliskiego zapoznania z pewną częścią ciała szczeniaków. Mam nadzieję, że ta lekcja im wystarczyła i będzie już dobrze, bo inaczej będziemy szukać im domu. I tak chyba powinniśmy bo ich siła w grupie dodaje im za dużo odwagi i mam wrażenie, że dla samego bezpieczeństwa mieszkańców podwórza powinno być ich mniej ale może to po prostu okres szczenięcy, w końcu co to jest trzy miesiące życia. Utrapienie mają z nimi koty, które są ciągle zapraszane do zabaw ale są chwile, kiedy pakt kocio-psi jest zawieszony i jest całkowita cisza na podwórzu. 

Kozy zdają się w ogóle nie zauważać wrześniowych zmian, spokojnie kontemplując rogate życie a w szczególności przeżuwając krajową roślinność podczas codziennego pobytu na swoim pastwisku. Może to za duże słowo na określenie ugoru porośniętego wszystkim co zdołało się przebić  przez nawłoć tworzącą wręcz zarośla czy nawłociowe pole uprawne. Dobrze, że na ,,drugim polu" porosły zagajniki brzozowe i dębusie porozkładały swe gałęzie tworząc sobą miejsca zacienione to kozy miały gdzie się schronić przed silnymi upałami i spokojnie spędzić czas na świeżym powietrzu w głębokim cieniu. Przy Melci jest tylko Kacperek. Niestety nasz Dzwoneczek w niewyjaśnionych okolicznościach odszedł od nas, nie wiemy co się stało. Ze względu na nieskończony drugi wybieg, który miał mieć solidne zapory przed wychodzeniem kozy są na ogranicznikach, mają srebrny łańcuszek i kilka razy na dzień są przestawiane ale przez to, że są wybredne a nie z braku przestrzeni. Czy szczeniaki zapętliły kózkę? Czy chłopcy mieli jakąś głupiutką zabawę? Nie dowiemy się. Mimo wielkich chęci nie udało się jej uratować. Okropna strata, która tym bardziej pokazuje jak ważny jest wybieg i możliwość ich swobodnego ruchu. Na obecną chwilę korzystają z roślinnych zasobów pola rosnących zarówno w partii niskiej jak i sięgają po soczyste gałązki młodych drzewek i krzewów samosiejkowych. 

Patrzę na młodziutkiego jeszcze Kacperka, widzę jak dorasta i dojrzewa i przypominając sobie postawną sylwetkę jego tatusia ciągle zastanawiam się co dalej z nim będzie? Czy nasze, drewniane szopki budowane dla kur, będą wystarczającym schronieniem dla niego? Nasza wielka Melcia przy Kacperkowym tatusiu wydawała się taka mała. W każdym razie już wrzesień, a tu czas płynie jakby nic się nie zmieniło, minęła susza, kilka dni porządnych opadów zazieleniła znów przyrodę, tylko liście leżące zdradzają, że coś dziwnego i nietypowego miało miejsce dla naszego klimatu. Na razie mamy lato i cieszmy się nim, cieszmy się zielenią i jeszcze słonecznymi dniami, śpiewem ptaków, różnorodnością owadów a wśród nich pięknymi ważkami i kolorowymi motylami... lecie trwaj...

Powiem Wam, że bardzo lubię odwiedzać ,,drugie pole". Nie mam pojęcia dlaczego. Puste pole zarośnięte ,,czym zdążyło" przez lata nieużytkowania i mnie jest na nim dobrze. 

Kacperek

Życzę samych przyjemnych chwil :)