Dumając nad ,,brakiem czasu"

Tak często tłumaczymy się ,,brakiem czasu" a nawet coraz częściej wręcz przepraszamy za to, że czegoś nie zrobiliśmy, czegoś nie dopilnowaliśmy w sferze towarzyskiej właśnie przez ten brak czasu. A ja się z tą nową modą zgodzić nie mogę. ,,Czas pędzi jak szalony" a tutaj jeszcze nie dość, że ciężko  za niego przepraszać, to na dodatek ,,brak czasu" przestał być obecnie wytłumaczeniem, jakimś zwykłym wyjaśnieniem... Lepiej o nim nie mówić, bo każdy na to cierpi, nikt nie ma czasu, cały świat pogrążony jest w amoku codziennych zmagań? 

Rodzi się więc pytanie natury technicznej, jeśli nie da się biologicznej - czym jesteśmy? Istotami organicznymi czy maszynami, które zaprogramowane na pracę 24 godzinną mają tylko zasuwać i zasuwać... Przestać spać, przestać odpoczywać... tylko zająć się tym, co jeszcze zalega, a na co brakuje nam czasu w wypełnionej po brzegi codziennością... 
I powtarzającą niczym mantrę - brak czasu... brak czasu... co tak naprawdę jest niewłaściwe i być może już gorszące? Padając na przysłowiową mordę należy nadal trzymać fason i do telefonu wykrzesać z siebie radosnym i entuzjastycznym głosem - jest cudownie! Byleby nie powiedzieć - Wiesz co, bo nie mam czasu. 

Co to znaczy tak naprawdę?

 Ja wiem, że człowiek jest tak zaprogramowany, że musi działać, zmagać się się z przeciwnościami losu tym bardziej jak coś nie wychodzi. Czym coś przychodzi z trudem tym więcej wkłada weń wysiłku, z uporem osła stara się wykonać zadanie do końca, nie to co maszyna, zacinająca się i kaprysząca jak na przykład mój komputer, czy net, który raz działa, raz nie w zależności od pogody... Czy maszyna może być meteopatą? Moja odpowiedź brzmi – tak. Czasami patrząc na mój komputer jakieś współczucie mnie ogarnia, bo w mojej pracy za takie działanie to by go dawno zwolniono. W świecie ludzi nie ma miejsca na zacinanie się, błędy, zmęczenie, gorsze działanie, to jest absolutnie wykluczone. 

Na szczęście w moich najnowszych obserwacjach doszłam do bardzo pocieszającego odkrycia. Nasz brak czasu najczęściej nie bierze się z tzw. pracy na akord, ale z powodu możliwości robienia różnych rzeczy, na które mamy ochotę. Rozwijanie różnorodnych pasji czy zajmowaniem się czynnościami, które sprawiają nam przyjemność. Oczywiście są też żmudne obowiązki i te czynności, które należy wykonać dla potrzeby ich wykonania, ale poprzez ciągły rozwój mózgu i potrzeby działania ciągle coś sobie wyszukujemy w sposób tak spontaniczny, że nawet nie zwracamy na to uwagi, albo i zwracamy na to uwagę, że coś nas pochłania całkowicie do tego stopnia, że zatracamy się w poczuciu czasu ale pozwalamy się nieść na tej miłej dla nas fali przyjemności. 

Komu to umyka, często zastanawia się czy na pewno jest osobą zorganizowaną? Za pewne jest, tylko nie zauważa, że automatycznie sięganie po czynności sprawiające przyjemność logicznie odsuwają te drugie. W świecie ciągłego stresu rzeczą naturalną jest, że mimowolnie sięgamy po wszelkie odstresowywacze, jakie by one nie były. Ale w związku z tym nie jesteśmy w stanie wykonać absolutnie wszystkiego, co sobie nasza głowa wymyśliła. I pojawia się dzisiejszy zwrot ,,brak czasu". Ale co on tak naprawdę znaczy? A może to właśnie jego nagminne używanie powoduje, że czujemy się mniej komfortowo? Może zamiast tłumaczyć się zwrotem ,,brak czasu", warto zacząć wymieniać co  nas pochłania, co nas zajmuje? Czyż nie mamy do tego prawa? Czy we współczesnym świecie zdominowanym przez styl- pracoholik i ten nienagannie uporządkowany świat nie ma miejsca na upodobania i pasje? Każdego dnia oglądam ich dowody na zaprzyjaźnionych blogach. Czy to praca w ogrodzie, rękodzieła, zwiedzanie i wycieczki, relacje rodzinne i szereg innych, które akurat teraz nie przychodzą mi do głowy.

Umniejszanie wartości każdej czynności, która sprawia nam przyjemność nie jest dobrą rzeczą, należy o niej mówić, przecież to cząstka nas samych, to samo tyczy się tych drugich. A to, że ,,brakuje nam czasu" to jest rzecz normalna, bo przecież chciałoby się robić wiele różnych rzeczy. Umysł człowieka i jego możliwości jest tak przeogromny a obecna bogata oferta różnorodności i ów nieszczęsny postęp, który umożliwia nam sięgnięcie po dalej, po coś nowego, tylko zachęca do dalszego działania.

Ja też mogę powiedzieć ,,brakuje mi czasu" ale wolę mówić czym się zajmuję, co robię, co akurat, w danej chwili zajmuje mój czas. Opowiedzieć, że oprócz codziennych zajęć jakie mam do wykonania patrzę w niebo, spaceruję po okolicy i przyglądam się polom, słucham śpiewu ptaków.

Prócz codziennych porządków i obowiązków dnia codziennego grzebię sobie na działce podziwiając jak pięknie kwitną drzewa owocowe. Przyglądam się zwierzętom, które mieszkają razem ze mną a w szczególności kotom, które ze wszystkim zdążają na czas i zdają się śmiać z tego obecnego pośpiechu a przede wszystkim ukrywania czynności sprawiających przyjemność.