Styczniowy powiew wiosny

W prawdzie dziś święto Trzech Króli i raczej człowiek skupiony ku innym myślom ale nie mogłam się oprzeć aby nie napisać o pogodzie jaką mam obecnie za oknem. Czuję wiosenny powiew i mam nadzieję, że nie skończy się on leżeniem w łóżku z gorączką i lekarstwami. Owszem zdarzyło nam się, mieszkając tutaj, że pierwsze wiosenne kopanie rabat zaczynaliśmy już w styczniu ale oznaki wiosny zawsze mnie cieszą bo jest to moja ulubiona pora roku. A od kilku lat ze smutkiem zauważam, że tej wiosny jest coraz mniej i po zimie niespodziewanie pojawia się lato. Ciekawe czy tak samo będzie w tym roku?

Dlatego wczoraj, kiedy poczułam wiosenny powiew to od razu zabrałam się za ogrodowe porządki. Cieszyłam się jak dziecko każdym promieniem słońca, każdym słonecznym miejscem i chciwie wystawiałam buzię w jego kierunku. W prawdzie wiosenny zryw był krótki, zaledwie trwał z dwie godziny potem się gwałtownie ochłodziło ale  żywię nadzieję, że dzisiaj powtórzy się ta piękna, słoneczna pogoda i znów będę mogła się nią cieszyć. 

Z tej wielkiej radości złapałam aparat i próbowałam robić zdjęcia styczniowej pogodzie. Wystawiłam pannę Melcię... chociaż chyba powinnam nazywać już ją panią Melcią. W każdym razie po długim siedzeniu w szopie z taką samą radością jak ja przywitała się ze słoneczkiem i ochoczo wyszła w plener dumie krocząc na swój wybieg. Soczystej trawy nie znalazła chociaż widziałam, że coś tam skubała. 

Ale narwałam jej uschniętych marcinków, trzymam te badyle aż do wiosny przede wszystkim dla ptaków. Zauważyłam, że zimą lubią kołysać się na tych łodygach, wiosną wykorzystują je do budowania gniazd. Mam ich w tym roku tak dużo, że mogłam podzielić się nimi z kozą bez uszczerbku dla ptaków.

Wraz za Melcią otworzyłam wybieg kurzy aby i pierzaste mogły trochę pójść ,,w zielone". Poskubać tego i owego, pogrzebać i powybierać szkodniki. Jest to czas, kiedy nie przeszkadza mi, że grzebią mi w rabatach, chociaż te ważniejsze mam osłonięte dodatkowo siatką aby mi tam mimo mej wiosennej radości nie wchodziły. Na pewno nie jest to pora na odsłanianie okrytych roślin bo nawet wczoraj słyszałam, że mają powrócić mrozy. Ale coraz bliżej do wiosny... Styczeń, luty i wiosna będzie. 

 

Na kurzym wybiegu mam stary brodzik od prysznica, który służy za małe kąpielisko dla kaczek i wczoraj też nalałam im tam wody czując, że z przyjemnością się umyją. Na kąpiel pewnie jest za zimno ale widziałam jak ochoczo się chlapały i korzystały z możliwości oczyszczenia się chociaż tak troszkę. Chociaż patrząc na nie to nie powiedziałabym, że to było troszkę. Jednak kaczka to zupełnie inne stworzenie niż kura.

 Kury i koguty co i rusz kuliły się i widać było, że owszem zadowolone są z dostępu do zielonego ale jednak zmarzluchy z nich wielkie, kaczki mróz czy nie mróz zawsze ochoczo wychodziły z kacznika i tym razem również korzystając z promieni słonecznych sprawiły sobie kąpiel. Nie robiłam im fotki aby nie zakłócać im radości. 

Ziemia zmarznięta ale była za to idealna pora na pospacerowanie po działce i przyjrzenie się jej. Podczas oględzin dokonałam kilku zaskakujących odkryć. Pierwszy to ten, że wiciokrzew ma zielone liście a przecież niedawno jeszcze mróz był. Tutaj na fotce wyglądają rośliny, które wysiały się jesienią i jak widać mają się dobrze podczas zimy. Na kolejnej fotce jest ,,zimozielony groszek pachnący".

 Tak go nazwałam bo powinien wyglądać zupełnie inaczej o tej porze roku a w sumie to w ogóle nie powinno go być, a uśmiechał się do mnie z rabaty witając mnie promiennie czy raczej zielonawo i niemalże mówiąc dzień dobry pandziu. Muszę przyznać, że zaskoczył mnie jego widok.

Zabrałam się automatycznie za  posprzątanie śmieci, które z niezrozumiałych dla mnie powodów pojawiają się na terenie posesji - wędrują z wiatrem? Nam coś ucieka z pojemników na śmieci? Zawsze to dla mnie wiosenna zagadka. Odnajduję różne zagubione skarby dzieci jak piłki i inne zabaweczki, które giną w trawie a teraz są widoczne. Przyznać się muszę, że również znajduję swoje plastikowe doniczki... więc nie zupełnie mogę zwalić na wiatr i dzieci. Dzień spożytkowałam również na twórczym planowaniu prac tego rocznych a dokładnie na temat nowego miejsca pod warzywnik. Bardzo dużo naoglądałam się zdjęć na zaprzyjaźnionych blogach i już jesienią zaczęłam o tym myśleć. Dziś to miejsce nie wydało mi się takie idealne jak jeszcze było jesienią ale mam wrażenie, że to pora roku na to wpływa i obecna jakaś tam soczystość zieleni sprawia, że mi tego miejsca szkoda. Kiedy wiosną, wszystko zacznie się zazieleniać to i ten kawałek terenu przestanie być tak atrakcyjny jak w tej chwili. Jesienią rzuciłam tam już pierwszą partię sianowego kompostu z szopki Melci i kurników, aby po prostu już łączyło się z ziemią. Wiosną to przekopiemy i zasilę kompostem właściwym. Nie wiem jeszcze co tu będę wysiewać, jakie warzywa. Ale wiem na pewno będę chciała mieć podniesioną rabatę.

Trudno zaprzeczyć ale poczułam wiosnę i najchętniej już bym kopała i pieliła... W prawdzie ptaków prawie w ogóle nie słyszałam, pewnie wraz z piękną pogodą poleciały do lasu ale za to odgłos traktora sprawił mi ogromną radość. Dźwięk dochodził od strony pól więc tym bardziej poczułam jakby to już najprawdziwsza wiosna była. Sąsiad abkurat przewoził drewno na opał.