Połowa stycznia

- ,,Hu hu ha, hu hu ha nasza zima zła!" - Czasami chciałoby  się zaśpiewać tę piosenkę patrząc w styczniową kartę kalendarza. Z nawyku... Z przyzwyczajenia? Z monotonii pór roku, że styczeń jest biały i mroźny a tu gucio. - ,,Tra la la wiosna ma" - nasuwa się z goła inna z lekka okraszona szyderczym uśmieszkiem  nuta. Spoglądam za okno i staram się mimo wszystko nie widzieć tego co jest aby zagłuszyć zryw ogrodniczy, który mnie rok rocznie dopada z gwałtowną siłą i energią do działania.  I z każdym takim rokiem  coraz trudniej się powstrzymać... W dodatku zaczęły wyglądać z rabaty krokusy! Ten właśnie widok wytrącił mnie dzisiaj z tego złudnego stoicyzmu, którym karmię się od kilku ładnych dni. Uśmiecha się do mnie pudełko z nasionami ale dzielnie odpieram ataki... co ja pocznę z sadzonkami jak się zima zacznie przeciągać? Nie mam warunków na parapetową uprawę i przechowywanie młodziutkich sadzonek... uf... Jedno z głowy, chociaż dzisiaj zaglądając do mojego foliaka poczułam miłe ciepełko i taki akuratny klimat na sadzonki... [aż sobie westchnęłam] Oj ciężkie chwile przechodzi ze mną mój rozsądek, dusza rwie się do działania...

Dziś kolejna piękna, słoneczna pogoda i po raz kolejny nie mogłam się jej oprzeć, ani temu aby nie zrobić ogrodowego przeglądu na działce.  W dodatku iż, od pewnego czasu słyszę o poranku radosne ptasie trele, które są dla mnie zawsze ukojeniem duszy. Trele łudząco podobne są do tych wczesno wiosennych jakie mam przyjemność słuchać. W końcu ptaki za pewne też się cieszą z tej pogody i pewne, właśnie w ten sposób wyrażają swoją radość. I one też za pewne będą zadowolone z obfitości owadów latem... Odkryłam zielony wiciokrzew. Mam nadzieję, że poradzi sobie tak samo jak w zeszłym roku, kiedy to w podobnych okolicznościach zazielenił się i mimo nadejścia mrozów, nie przemarzł i kwitł tak samo pięknie jak każdego roku. Przyglądałam się wnikliwie pąkom porzeczek, które kilka lat temu spędzały z nami święta bożonarodzeniowe i też się o nie martwiłam, wręcz je okrywając przed mrozem agrowłókniną. Chyba śpią ale nie jestem pewna, bo te pąki jakieś takie różnej wielkości... Tak naprawdę to ciężko stwierdzić czy działka ma charakter przedwiośnia czy jednak jesieni... Mimo wyglądających z rabat krokusów, które trzeba poszukać w okrywających je liściach.

Melcia chyba jest innego zdania. Dzisiaj, miałyśmy niecodzienny spacer po działce w poszukiwaniu miejsca na jej wypas. Nic nie mogła sobie znaleźć. To co mnie się wydawało, że będzie dobre, smaczne i zielonkawe, u niej budziło niechęć, wręcz pogardę. I tak spacerowałyśmy sobie, zatrzymując się i badając roślinność... a to za niesmacznie, a to za wietrznie... w końcu skusiły ją suche liście brzóz...

Jakby na to nie spojrzeć pogoda szaleje a zaraz za nią i przyroda, ale tak naprawdę to  ten post jest napisany dla uwiecznienia innej wyjątkowości, którą jest fakt, że w styczniu moje prosiaczki dostały jakby nie było zielonkę z działki. Pierwsza zieleninka tego roku albo jeszcze zeszłego... ciężko się rozeznać. Przyjęły ją z ogromną radością i głośnym entuzjazmem.

A to wczorajszy zachód słońca... Nie mogłam oderwać od niego oczu...