Zaduma nad losem człowieczym

Życie, życie, życie... co byśmy nie robili to i tak toczy się dalej w ten czy inny sposób - Takie przesłanie ideologiczne mam utrwalone w swej świadomości czy myśli kluczowej dla mojego światopoglądu, co nie znaczy, że zwalnia nas ze wszystkiego lub pozwala nam na wszystko. Jest to raczej w odniesieniu, że nie warto na siłę do czegoś dążyć, czy zatracać się w jakimś postanowieniu lub zadaniu. A doceniać i cieszyć się tym co się ma. 

I może właśnie stąd takie moje pokłady optymizmu, które już samoczynnie wydobywają się z głębi mnie? ,,Czym skorupka za młodu nasiąknie..." Czy ,,Nic nie bierze się z niczego." Wszystko to od dawien dawna jest znane i przekazywane w przeróżnej formie dalszym pokoleniom. A co dalsze pokolenia z tym robią to już zupełnie inna historia...

Płynę myślą swobodną na temat nawet nie istoty czy sensu naszego życia ale jego jakości. Moja epoka przemija. Epoka bez komputerów, telewizji non stop za to bawiących się dzieci na dworzu i dorosłych przebywających z nimi czynnie a nie obok z komórką w ręku.  Teraz bycie z kimś to siedzenie niedaleko z nosem w komórce, tablecie czy laptopie, każdy w swoim. Widzę po swojej rodzinie jak się od siebie oddalamy. Kiedyś nawet z czystej nudy dzieci podeszły by do mnie czy męża, kiedy coś robimy na działce, dziś komputer wypełnia je po brzegi zaspakajając ich coraz to wymyślniejsze mózgowe potrzeby. Ileż to razy muszę wręcz wymusić na synu aby zszedł z wirtualnego traktora i przerzucił się na realną taczkę. Jak taka zwykła praca w ogrodzie, gdzie można się spocić, zmęczyć ma się równać z precyzyjną jazdą traktorem w komputerze? Nie udało się zaszczepić zainteresowania przyrodą, światem wiejskim w oparciu o kontakty ze zwierzętami. Przez chwilę tworzenie filmików przyrodniczych dało jakąś nikłą szansę na zmiany ale uleciało dość szybko. Obserwuję syna, kiedy tak gra, operując równocześnie obiema rękoma a każda z nich robi inną sekwencję ruchową. Moje pokolenie tak nie umie.

To już jest inna koncentracja uwagi a przede wszystkim koordynacja wzrokowo-ruchowa. Mało kto umie jednocześnie jedną ręką zataczać koła w lewo a drugą unosić  góra-dół i to w różnym tempie. Jego ręce w tym samym czasie wykonują różne ruchy wymagające niebywałych umiejętności mózgu (w moim pokoleniowym odczuciu) aby sprostał potrzebom konsoli do gry. To już zupełnie inny rozwój człowieka. Nie znaczy to, że odpuściłam. Nie. Rozwój mózgu a rozwój naszego ciała to dwie różne rzeczy, które jednak są ze sobą trwale związane. Skąd nasze babki i prababki miały tyle siły, energii czy zdrowia? Z ruchu.

Czym więcej organizm się rusza tym jest dłużej sprawny (jeśli nic tego nie zakłóci w sposób losowy czy genetyczny). Trudy dawnej pracy i szereg wysiłku mimo zużywania organizmu wzmacniały go, co znacząco wpływało na długość witalności ciała. Ileż to razy ludzie zapytani o swój piękny wiek mówią, że to dzięki gimnastyce czy systematycznemu ruchowi? Od lat siadamy przed telewizorem, dziś ,,w sieci" Szybka męczliwość, bóle w stawach, kręgosłupie... ,,Nic nie bierze się z niczego". A my zmieniamy się na własne życzenie.