Grunt to zachować spokój...

Jak już płynę na fali naturalności w moim wydaniu to i niech będzie  i mój foliak, o którym tylko wspominam a nigdy dotąd go nie pokazywałam bo jest oczywiście średnio pokazowy ale dla mnie najpiękniejszy bo długo wyczekiwany. Owszem... jak najbardziej marzy mi się szklarnia ze starych okien albo chociaż mała szklarenka, ale ,,jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma" - cytat z bajki o gąsce Balbince. Drewniany szkielet nawet pierwotnie ze ścianami ze starych okien nie zdał egzaminu zbyt przewiewnie w nim było ale pokryty folią już tak. Jest to drugi foliak, mniejszy lub zwany ,,moim". W pierwszej, podobnej konstrukcji uprawiamy pomidory i ogórki i co tam jeszcze dokompletujemy. W tym roku będę chciała powrócić do buraczków. Ale to nie ten foliak. Mój w tym roku doczekał się chodniczka i podłogi z cegieł, dzięki czemu nie muszę już kombinować jak się do niego dostać, bo woda stała. Ale ciągle myślę nad dostosowaniem takiego foliaka do moim zimowych planów. Mąż kręci głową, że naoglądałam się angielskich programów ogrodniczych gdzie jest inny klimat i zupełnie inne zimy panują, ale ja jestem pełna nadziei, że moja głowa coś w końcu wymyśli.

Na razie jest tak jak jest a ja się cieszę, że gruba, kolejna warstwa folii pozwala mi na trochę wcześniejsze prace ogrodowe. Przyszły do mnie zamówione rośliny i była okazja do zajęcia się nimi. Któregoś roku też zamówiłam sobie w przesyłce ale niewiele co wyszło bo chyba w toku porządków pousuwałam albo nie dały sobie rady z nowym miejscem. Nie chce mi się wierzyć abym dostała jakieś  słabe  rośliny.  Dlatego   najpierw  sadzę  do  doniczek  aby zwiększyć ich
szanse.  Wykorzystuję własną ziemię, między innymi liściową i przerobiony kompost do tych bardziej żarłocznych. Tym  razem  zakupiłam  sadzonki  i cebule  takich,  które  radzą   sobie w moim ogrodzie. Może z wyjątkiem kann, to moje drugie podejście do nich. Zobaczymy jak wyjdzie.
Na pierwszy rzut poszły byliny bo zaczęły już kiełkować: standartowo liliowce i hosty oraz postanowiłam rozpocząć kolekcję jeżówki (Echinacea) i floksów wysokich (Phlox). Sadząc roślinki nawet zastanawiałam się nad jakimś upiększeniem tego miejsca. Skarciłam się, że za słabo uporządkowałam  go po zimie, tyle co omiotłam ściany ,,z grubsza" ale tak szkoda było mi czasu skoro wyjrzało słońce i zrobiło się tak ciepło. Ale zaraz, jakby w odpowiedzi na moje myśli coś mi mignęło na stole pomiędzy doniczkami. Nie powiem - zamarłam. W końcu, w sumie to tylko ja jestem ,,kimś-czymś" co się rusza w foliaku. A jednak nie! Odpowiedź na nieznane przyszło w tym samym momencie co krzyk do męża, sprzątającego w tym drugim foliaku - aaaaa! ratuj mnie! Miłość do przyrody, natury nie zawsze idzie w parze z jej pełną akceptacją społecznej poprawności. Jaszczurka! Mieszkańcy takiego właśnie foliaka.
Najpierw ujrzałam jedną, potem drugą a jak zaczęły biegać za sobą po stole tuż przede mną, bo chyba poczuły wiosnę to ja, ku uciesze męża, który przybiegł na ratunek jaszczurkom po moim wrzasku, wyleciałam jak z procy z foliaka. Ale tylko na chwilę, zebrać myśli, oswoić się z nową sytuacją i dotlenić się w bardziej kontrolowanym przeze mnie miejscu. Mąż oczywiście zachwycony, dawno nie widział takich dużych, bo z ogonem miały tak z 8-9 cm? Piękne... na pewno piękne, też je lubię, buduję dla nich skalniaki i usypiska z kamieni ale  nie mogą się tak pojawiać z nagła bo zawał ich albo mój murowany. Za pierwszym razem uciekło do drugiego foliaka a mąż przeżywał, obserwując, że mocno bije mu serce (jak dojrzał, nie wiem) i że wrzaskiem, ogromnie go wystraszyłam... taaaa... Potem jak widać, poszło to coś po posiłki i już we dwoje mnie wykurzyli z foliaka. Pomimo wywalczonego pewnego kompromisu czułam, że jestem obserwowana ale nawet nie wiedziałam jak trafnie to czułam. Siedziało na wysokości moich oczu, z boku i czekało cierpliwie aż sobie pójdę... Przyciągnięta siłą wzroku przekręciłam głowę i... złapałam za aparacik aby zrobić pamiątkowe zdjęcie. Ale prawda, że piękne? Jestem pod ogromnym wrażeniem mojego aparaciku, któremu udało się zrobić tak wyraźne zdjęcie przy tak dużym powiększeniu. i w tak krótkim dostępnym czasie.

Jaszczurki żywią się owadami, więc jak by na to nie patrzeć są moimi sprzymierzeńcami podczas upraw pod folią. Tylko jeszcze musimy jakoś dogadać system pracy we wspólnym pomieszczeniu...
W moim malutkim foliaku znalazło się miejsce na nietypowe półki, które z braku sensowego pomysłu, prócz spalenia, pałętały się w różnych składzikach.

Nie pomalowane, surowe, popękane ale takie właśnie dla mnie mają urok i dla jaszczurek pewnie też. Mam nadzieję, że juki nie zimujące w gruncie dadzą sobie radę tej wiosny w nim bo widząc jak robi się coraz cieplej przeniosłam je z domu tutaj. Rozglądając się mimo woli za jaszczurkami znalazłam kolejne miejsce na jeszcze jedną wiszącą skrzynkę, na której może uda się ustawić pelargonie? Ukorzeniam za to gałązki wierzby ozdobnej, część w wodzie, część w ziemi. Po wiosennym przycięciu zawsze mi szkoda tych gałązek. Od razu zrobiło się bardziej wiosennie.

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i witam nowe osoby. 

:)