Z Nowym Rokiem

Rozleniwiona niczym moja kotka snuję plany na ten rok. I tak jak ona szukam w domu słonecznych miejsc. Bojowa mina spowodowana jest akcentowaniem frustracji, ponieważ robiąc zdjęcie przysłoniłam jej źródło przyjemnego ciepła padającego zza okna. Nie lubię noworocznych postanowień ponieważ ogałacają mnie ze złudnych wrażeń, że jestem osobą konsekwentną. To takie niesprawiedliwe dla mnie bo przecież ileś tam procent z tej konsekwencji mam... w moim odczuciu. W tym roku, nazywanym przez niektórych ,,magicznym,, bo ma siódemkę na końcu, postanowiłam zrobić jedno noworoczne postanowienie - więcej wyjść do ludzi w świecie realnym, a dokładniej odświeżyć sferę towarzyską wśród przyjaciół i rodziny. 

Zaszyłam się tutaj, niemalże zarosłam wśród tych pól i łąk i zniknęłam dla bliskich, cywilizacji a nawet prawie i  całego świata. Może to jest dobre, kiedy ma się odpowiedni wiek i przyziemne sprawy stają się sprawami w pełni satysfakcjonującymi, na marginesie samej sobie życzę takiego wieku i takiego okresu, ale na obecną chwilę mam dzieci w wieku szkolnym i kiedy na wycieczce po Warszawie pomyliły mi pociąg, w którym jechały z oddalonym tramwajem (fakt kolorystyka podobna), to moja dusza Warszawianki niebezpiecznie drgnęła i na spokojnie koło tego przejść nie może. I nie przejdzie. Aby nie zapomnieć i podnieść procent mojej konsekwencji postanowiłam zanotować to tutaj na blogu.

A u nas tak jak wszędzie panuje pani Zima. Wczoraj od rana -15 ○C. Dzisiaj już - 20 ○C. Przed chwilą zadumałam się przy oknie patrząc na ptasi gwar wokół domu. Nawet kos nas odwiedził. Słoninki, karmniki okupowane a nasze serca się radują, że możemy być na tym świecie przydatni, że możemy pomóc przyrodzie. Dawno już nie było takiej ilości śniegu i tak mroźnej zimy. Z dużym rozczarowaniem ogrodniczym muszę stwierdzić, że tylko pani Zima potrafi sprawić, że ta nasza działka - ogród staje się w końcu spójna i wszystko do siebie pasuje. I te niedoróbki też, bo wszystko staje się białe i zakryte. Tyle lat moich ogrodniczych zmagań i ... lipa. [śmieję się]

Nigdy nie przepadałam za drzewami iglastymi, może dlatego, że ciągle wyglądają tak samo. Ale odkąd zadomowiły się u nas ptaki to odkryłam, że szczególnie lubią gęste, młode sosny i krzewy tui w zimowy czas. W ich zwartych posturach, wśród gałązek mają schronienie i bezpieczny nocleg. 

W tym Nowym Roku życzę wszystkim Nam spełnienia ile się da noworocznych postanowień, które sprawią, że będziemy szczęśliwsi i  bogatsi o dobro.

Dziękuję Wam za to, że jesteście :)