Wrześniowe grzybobranie

Patrząc po rok rocznym spadku ilości postów we wrześniu skłaniam się ku hipotezie, że wrzesień zatyka mnie swoim nadejściem. Gasi moją wenę pisarską, za to że kończy się lato, ku mojemu corocznemu zdziwieniu i za to, że pojawia się rok szkolny. Źle się dzieje w naszej edukacji jeśli staje się traumą dla rodziców. Październik to już jakby inna bajka. Jakby się człowiek pogodził, zaakceptował stan obecny i zaczął dostrzegać otaczający go świat. A przecież we wrześniu również mijały dni bardziej lub mniej udane ale zawsze przynoszące coś nowego. 


We wrześniu wybraliśmy się na pierwsze, jesienne grzybobranie, dokładnie w ostatni weekend września i udało nam się znaleźć wiele smacznych okazów i tego dnia na obiad były naleśniki z grzybowym farszem. Grzybobranie zaczęło się niepozornie ale po trochu oba koszyki zaczęły się zapełniać. 

 

Poranek zapowiadał się miło i ciepło. Dawno nie byłam już w lesie więc tym bardziej przyjemnie mi się po nim chodziło. Przez cały czas towarzyszyła mi jakaś niezadowolona sroka i skrzeczała przy każdym niemalże moim kroku. Raz chyba nawet spłoszyłam jakieś duże zwierzę oddalone ode mnie spory kawałek, kiedy tak prawie bezszelestnie przeciskałam się przez leśne chaszcze. Przez całe grzybobranie dręczyła mnie myśl, co zrobię z koszykiem grzybów jak natknę się na dzika? Wypad na grzyby uważam za udany. Cieszy mnie też, że tak dużo osób jeszcze zbiera grzyby a nie czeka na nie tylko w sklepach. To takie przyjemne zajęcie. Wybrać się do lasu, zebrać grzyby czy leśne owoce i zrobić z nich coś pysznego. Współczesny człowiek zatraca się w pracy za gonitwą za pieniędzmi, których i tak w większości przypadków nie ma kiedy wydać na siebie czy cieszyć się ich posiadaniem albo staje się więźniem postępu. A grzybki tylko czekają i rozglądają się za grzybiarzem...

 

Prawda, że pięknie wyglądają?

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie 

:)