Porządkowanie warzywnika

Od paru dni pogoda nas rozpieszcza a ja snułam plany spędzonego, sobotniego dnia na dworze wokół domu. ,,I nici z tego wyszło?" - pomyślicie i tym razem będziecie w błędzie. ,,Wyszło!" odpowiem radośnie. Mimo, że w piątek gwałtownie się ochłodziło tak jak zapowiadali ale ciepełko na powrót pojawiło się dzisiaj, a promienie słoneczne i niebieściutkie niebo od samego ranka zwiastowało ładną pogodę. Wiaterku może ciut za dużo  bo nie potrzebnie owiewa pracujące ciało, ale mam nadzieję, że choróbska żadnego nie przywieje.

Postanowiłam sobie również, że nie zajrzę na zaprzyjaźnione blogi dopóki nie napiszę tego postu, bo już nieraz bywało tak, że pod wpływem Waszych pięknych zdjęć rabat, przyrody, ślicznie zaprojektowanych ogrodów rezygnowałam ze swoich zdjęć. Mimo, że to moja forma pamiętnikarstwa z tutejszego życia to jednak można się mocno nabawić kompleksów przy nie jednym blogu. Pełna entuzjazmu, zaraz po szybko zjedzonym śniadaniu, co by czasu nie tracić wyskoczyłam na dwór i... i zaczęło się jak co roku. Od którego miejsca zacząć? Jest to coroczna chwila, w której chciałabym, jak większość za pewne, zostać sklonowana razy kilka...naście. Jako, że wspomniany wiaterek w ogóle nie pasował mi do reszty pogody postanowiłam zacząć od najcieplejszego miejsca i najmniej reprezentacyjnego, a mianowicie  terenu ,,za domem" gdzie jest warzywnik. Miałam pomocników. Jest to jedyny czas, kiedy toleruję ich obecność i pozwalam im bezkarnie rozgrzebywać ziemię i panoszyć się po tym terenie.

Odkryłam miniaturki żonkili. W zeszłym roku kupiłam czy też dostałam takie kwitnące już z cebul w niedużej doniczce i tak posadziłam. Wyszły i zakwitły może nie tak pięknie jak sztucznie pędzone w szklarniach ale jednak. Śmiesznie niziutkie - mikro miniaturki. Taką niespodziankę znalazłam.

Powyrywałam sterczące chabecie z jesiennych kwiatów, pograbiłam. Poznajdywałam jeszcze kawałki plastikowej siatki, którą kiedyś coś tam ogradzaliśmy. Nie polecam. Siatka słaba, szybko butwieje czy nie wiem co się z nią dzieje, że w kawałkach panoszy się potem po całym terenie. Za domem też jest mały dołek, pozostałość po rowie melioracyjnym, w którym co rano kąpią się ptaki. Dla nich to idealne poidło i kąpielisko. Pięknie promienie słońca przeglądały się w nim. Dołek będziemy powiększać do rozmiarów klasycznego oczka wodnego jakie są w ogrodach.

Pewnie większej różnicy nie widać między następnym zdjęciem a pierwszym, ale jak to ja, najpierw zabrałam się za prace a potem w przerwie dla kręgosłupa pstrykałam zdjęcia. Mnie cieszy samo spędzenie czasu na dworze przy pięknej pogodzie i wykonana praca. 

Nie tylko ja byłam zadowolona i potrzebująca odpoczynku. Kury od razu wybrały sobie najcieplejsze miejsce.

Czas na przerwę i zajęcie się obiadem. Oceniam dzisiejsze przedpołudnie za bardzo udane. Wiosna, wiosna w każdej części działki. Ale o niej w następnym poście. 

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i mam nadzieję, 

że każdy ma słoneczną sobotę.