Przy sobocie /On Saturday day

Niby kaloryfery gorące ale w domu jakoś tak za gorąco to nie jest. A ja lubię ciepełko. Nie jestem z tych co to muszą wietrzyć pomieszczenia, ot od czasu do czasu lekkie przewietrzenie i tyle. Grzejniki rozgrzane ale co z tego jak to te przebrzydłe, nowoczesne cienizny (shoddy), a nie te porządne grzejniki żeliwne z żeberkami, które jak się rozgrzały to te ciepło trzymały. Nie wiem co mnie podkusiło aby dać się nabrać na to nowoczesne badziewie jak miałam możliwość kupić, no drożej w prawdzie, te, starego typu. Za głupotę się płaci. Teraz nie stać mnie na wymianę. Poprzestawiałam z lekka w salonie, bo wersalki zastawiały te kaloryfery i zamiast ciepło iść na pokój to szło w oparcie łóżka. Nigdy żyrandol nie był dla mnie jakimś wiszącym elementem stołu, raczej ozdobą sufitu i żyrandol w moim poczuciu ładu wisieć musi po środku sufitu, tak tym razem po małym przemeblowaniu również stół stał się jakimś samotnie dryfującym elementem środka pokoju niewiele związanym z siedziskami. Przysunęłam do niego fotele aby jednak pozostał użyteczny. Za to poza Reksia na zdjęciu mówi sama za siebie co myśli o salonowych zmianach i co robimy w ten weekend.

Zgadza się - byczymy się i staramy się dogadzać sobie jak tylko możemy w te zimowe dni, czekając wiosny i promieni słońca. Swoją drogą ciekawa sesja zdjęciowa by wyszła gdybym tak łapała wszystkie jego pozy podczas popołudniowej drzemki. Sunia jak zwykle w pralni ze swoją blokową kołysanką czyli dźwiękami pracującej pralki. Koty kręcą się tu i tam, próbując znaleźć sobie jak najwygodniejsze dla siebie miejsce. Mam wrażenie, że Kicia bardziej zareagowała na zmiany. Chodzi i prycha wyraźnie niezadowolona. Lubiła siadać na oparciu wersalki tuż przy grzejniku, zrobiła to samo i dzisiaj, ale niestety zapodział się jej gdzieś kaloryfer. Jak się chwilę pokręci to poczuje, że mebel teraz znajduje się pomiędzy dwoma grzejnikami dzięki czemu jest w najcieplejszym rogu salonu. Ale do tego trzeba dojrzeć i chyba nie być kotem, który przyzwyczaja się do miejsc i swoich nawyków. Jeszcze takiej złej jej nie widziałam. Patrzy na mnie spod przymkniętych powiek i próbuje chyba zahipnotyzować.  Nawet poduchy rzucone na wersalkę jej nie udobruchały ani padające promienie słoneczne na jej ukochane oparcie. Kot zły jak osa aż się rozdwoiła biedna.

U nas jeszcze od kilku ładnych dni panują okropne wiatrzyska. Szczególnie nocą wyje wiatr tłukąc się o dach domu i spać nie daje, więc tym bardziej przyjemniej siedzi się zwierzakom w domu. 

Serdecznie pozdrawiamy z leniwego i fuczącego (snorting) salonu.