Po prostu zwolnić

Nie latam... nie biegam... nie ścigam się z czasem... Kontempluję go. A dokładniej przyglądam się latu. W końcu kiedyś trzeba usiąść na tych przysłowiowych - czterech literach i znaleźć czas na cieszenie się tym co jest wokół nas, na tym co tworzymy z mozołem, o co dbamy i co ma nam dawać radość. Nie należę do osób, które wyczekują wiosny, lata a potem są zdziwione, że to już jesień albo i zima lub na odwrót. Nawet nie robię zdjęć... to muszę poprawić. Jak co roku delektuję się latem, delektuję się jego dojrzałością widoczną w każdej roślinie, w każdym zwierzęciu. Na fotce jest duet: winorośl z clematisem. Ta nieduża, delikatna roślina całkiem dobrze sobie radzi przebijając się przez grube kłącza i wielkie liście winorośli i usadawiając się niemalże na niej pięknie kwitnąc. Wiosną mocno przycinamy winorośl, ale to jakaś  odmiana silnie rozrastająca się. Najważniejsze, że brak wymaganego ,,prześwietlenia" w ogóle ją nie interesuje i mimo zupełnie nieprawidłowej uprawy owocuje przepięknie. Nawet nie jestem wstanie sobie wyobrazić ile miałaby mieć owoców, gdyby uprawiana była właściwie, już tych trudno nam przerobić.

Bardzo dużo spaceruję po działce. Przyglądałam się kwitnącym liliowcom. Tu, tam coś wyrwę, wypielę... Nawet, jak nie ja, pozwoliłam sobie na zaproszenie liliowców do domu. Od razu napiszę, że kwiaty te kwitną tylko jeden dzień bez względu czy rosną w naturze czy ucięte przyniesione do domu. Dlatego tak lilie cieszą się  ogromnym powodzeniem, gdyż te stoją w wazonie dużo dłużej. Ale zapragnęłam mieć liliowce w domu... dlaczego? Może właśnie z powodu tak szybkiej ich przemijalności? Chciałam nasycić nimi oczy, móc patrzeć na nie przez cały dzień. Dzięki temu miałam okazję zobaczyć krok po kroku jak wychodzą z pączka, rozwijają się, są, a potem przekwitają... Gdybym dysponowała odpowiednim aparatem wyszły by piękne zdjęcia.

W ogrodzie jest więcej zielonego niż kolorowego i rok rocznie próbuję zmienić te proporcje ale nie udaje mi się. Powodów jest wiele. Pierwszym to moja wielka miłość do wiosny i wokół domu posadziłam te rośliny, które kwitną o tej porze roku i potem przez resztę sezonu zostają w zielonej szacie. Pomału próbuję rozsadzać przenosić... Ten rok jest na odbudowę roślin po zeszłorocznej suszy. Za to w tym roku pięknie porosły słoneczniki i po raz pierwszy mają dużą ,,głowę" ale to za sprawą wysiania ich przy warzywniku z nawozem. Nawet mi do głowy nie przyszło, że słoneczniki są takie żarłoczne. 

 

Interesuję się nimi też nasze, tegoroczne wróbelki. Jak o nich, to lubię też patrzeć na nie przez okno jak się bawią w części warzywnej. Radośnie skaczą, przefruwają z łodygi na łodygę, bawią się w berka? W chowanego? Trudno powiedzieć, ale na pewno jest to zabawa.

Radości z lata życzę wszystkim odwiedzającym :)