Dzień jak co dzień

Dzień jak co dzień - taka myśl mi zaświtała siadając do komputera kiedy zastanawiałam się jak zacząć kolejny post. Jest sobota, dzień wolny dla mnie, piękna pogoda... piękny poranek bo podobno po południu ma znów padać. Poprzedni czas pielenia przepadł, mogę zaczynać pielenie i koszenie od nowa, tak jak by nic nie było robione. Niekiedy tam nawet mam. Pielę i koszę, potem przychodzi kilka dni opadów, po nich wpadali znajomi i pytali czy kosiarka nam się zepsuła i dlaczego nie pielimy w rabatach [wyćwiczony uśmiech nr 3] Wtedy naprawdę można zwątpić. Ale ja nie o tym chciałam pisać... ,,dzień jak co dzień" Co tak naprawdę to oznacza? Jaki jest ten nasz codzienny dzień? Czy rzeczywiście wolny dzień w tygodniu można tak nazwać? Przecież nie idę do pracy. Zrywam się z łóżka tak samo, ale to genetycznie uwarunkowane nie mające nic wspólnego z porannym wstawaniem do pracy. Dlaczego w wolny, sobotni poranek moja głowa nadała komunikat ,,dzień jak co dzień"?

Jak każdego poranka przywitał mnie ptasi gwar, odgłosy kurnikowe, szczekanie psów moich jak i sąsiadów. O piątej rano wita mnie cisza pomijając wspomniane odgłosy, ale one nie są dla mnie hałasem z rana. Jeszcze przed swoim śniadaniem drobno pokroiłam jajo i zaniosłam kurczakom. Obecnie mieszkają w garażu bo była zbyt brzydka pogoda a przede wszystkim zbyt chłodno nocą dla takich jeszcze nieopierzonych malców, bo kurczaki rodzą się z puchem potem rośną im klasyczne pióra. 

Bukiecik polnych kwiatów to prezent i zarazem wielka dla mnie niespodzianka od jednego z Juniorów. Wybrał się na rower z kolegą i po wypiciu napoju z butelki narwał  do niej, z myślą o mnie, spotkane polne kwiaty. Mnie ogromnie cieszy sam pomysł, który świadczy o udanej edukacji przyrodniczo - środowiskowej. Syn dostrzega piękno przyrody. Wręczył mi z taką dumą jakby przyniósł największy skarb i miał rację, bardzo się ucieszyłam. 

Każdego dnia bez względu czy pracuję czy nie wita mnie letnia sąsiadka. Pisałam już wielokrotnie o mojej wielkiej sympatii do krów i z ogromną przyjemnością patrzę na nią. Nie przewidujemy hodowli krów jak to się stało przy sympatii do kóz. Krowa to zdecydowanie inny gabaryt, dlatego zatrzymam się przy samym podziwianiu i jedynie wzrokowym obcowaniu z tak pięknym zwierzęciem. 

Natomiast po raz pierwszy miałam okazję zobaczyć z bliska i w ciągu dnia żywego jeża. Wypatrzył go syn w pobliskim rowie tuż przy naszej posesji. Nie chciałam go niepokoić, był to środek dnia. Jedynie tylko tak ogólnikowo sprawdziłam czy nic mu nie dolega i czy nie potrzebuje pomocy. Wraz z nadchodzącym mrokiem odszedł. Pozostało mi na pamiątkę spotkania to zdjęcie. Niesamowite zwierzę. Zdecydowanie wyróżnia się spośród znanych nam i hodowanych stworzeń. Mąż czasami jeże widuje na naszej działce ale nie zatrzymujemy ich ani jakoś specjalnie nie zapraszamy. Są gośćmi. Jeśli kiedyś któryś zadomowi się u nas, na pewno postaramy się stworzyć mu dobre warunki do zamieszkania. Na razie przychodzą kurtuazyjnie bardziej z przypadku niż zamierzenie. Lubię popatrzeć na pobliską łączkę, która każdego miesiąca zmienia kolorystykę. Trochę pokosiłam, uzupełniłam wodę w pojemnikach zwierząt bo jest bardzo parno (very hot) i czekam na deszcz. Gdzieś w oddali grzmi. Czy dzisiaj odpoczęłam? Czy dzisiaj jestem bardziej zmęczona niż byłam wczoraj albo przedwczoraj? Ciężko powiedzieć. Dzień jak co dzień w sumie...

Wszystkiego dobrego życzę moim czytelnikom :)