Co słychać...

,,Mamy już październik" - Nieustająco ten zwrot mnie zaskakuje i wprawia w jakieś zadumanie. A wszystko przez tę pogodę. W mojej duszy nadal wrzesień gra, bo pogoda jest śliczna. Może nie ma już letnich upałów, ale nadal jest słonecznie, ciepło i miło. U mnie wdzięcznie jeszcze zielenią się drzewa. Miałam okazję ruszyć się z okolicy to ku memu zaskoczeniu ujrzałam złociste drzewa majestatycznie górujące nad szosami. Tam rzeczywiście panuje już jesień, u mnie nadal lato, chociaż poranne ochłodzenie daje o sobie znać, ale jak dla mnie jest przepięknie i prześlicznie i mogłoby tak trwać i trwać...

Na pierwszej fotce tak jak widać, jak zwykle niczego ukrytego nie doszukujemy się - jest dach sąsiadów.  Rodzina bardzo miła i serdeczna ale mnie urzeka od września ten właśnie widok z mojego okna. Dach z kominem albo komin z dachem (jak kto woli) otulony zielenią, mimo, że to złudzenie ,,odległościowe" bo te drzewa rosną o wiele dalej od ich domu. Obraz ten pokazał mi się gdy siedziałam w salonie, w fotelu i tak jakoś spojrzałam w okno... oniemiałam z zachwytu. Nawet nie macie pojęcia z jakim trudem robiłam tę fotkę aby zachować obraz oryginalny. Wstając i podchodząc do okna zmieniłam zupełnie kąt patrzenia i ku uciesze domowników balansowałam pośladkami tuż przy parapecie aby fotka jak najbardziej oddawała prawdziwość obrazu.

W każdym razie, w październikowy  miesiąc wkroczyliśmy znów pełną parą, zajęci jak większość posiadaczy własnych upraw - zbieraniem i przerabianiem tego rocznych plonów. Z powodu upalnego lata cudownie obrodziły winorośla i zostaliśmy wręcz zalani winogronami. Nie nadążamy ich przerabiać, rozdajemy sąsiadom, ale naprawdę trudno znaleźć kogoś, kto ich sam nie uprawia, tutaj cieszą się ogromnym powodzeniem. Sami dostaliśmy od sąsiadów ,,rodzimą" sadzonkę po nieudanych próbach zaaklimatyzowania winorośl z daleka.

U nas częściej od stwierdzenia ,,jest już październik" pada pytanie ,,masz winogrona? A chcesz?". Zatrzęsienie ich jak mawiała moja Babcia. 

A pamiętam jak się martwiliśmy, że nie rosną, jak w przypadku większości roślin na tej naszej działce z dziwną glebą. Dzięki upalnemu latu są słodsze i większe, przynajmniej jedna korzyść z tej suszy. W każdym razie trudno nie żyć zgodnie z kalendarzem i porami roku jak się uprawia własne jedzenie.

Trudno też nie pozbierać owoców, kiedy się je posiało, posadziło czy po prostu pielęgnowało przez cały rok. Naszym ogromnym sukcesem gospodarczym jest postawienie foliaka, w którym mamy pomidory, papryki i ogórki. W tym roku ogórki puściliśmy w grunt odkryty co spowodowało ogórkową klapę. Albo my nie umiemy uprawiać ich w gruncie odkrytym albo one nie umieją radzić sobie z naszą glebą... w tym roku nie miały szans przez suszę i brak wody. Wszystko ucierpiało co rosło w parzącym słońcu. Dyniowate rosnące na końcu działki w lekkim półcieniu prawie w ogóle nie odczuły upałów. Foliak stwarzający sobie własny mikroklimat przetrwał przy minimalnym podlewaniu. 

Mimo naszej uprawowej klęski mamy pomidory, cieszyłam się nimi w zeszłym roku więc już nie będę ich zdjęcia wstawiać bo wyglądają tak samo. W tym roku ucieszyliśmy się bardzo z  zielonej papryki. Tak fajnie nam się udała, że aż chciałoby się mieć jej więcej. Przypomnę, że bazylia posadzona przy pomidorach czy papryce wzmacnia jej aromat. 

Korci mnie aby postawić kolejny foliak i uprawiać jej więcej odmian. Od dłuższego czasu myślimy nad postawieniem ogromnego foliaka, w którym moglibyśmy uprawiać ,,wszystko" a przynajmniej większość. Nawet było już pod niego zaklepane miejsce ale zajęła je Melcia pod swój wybieg. 

Kwestia dogadania i znalezienia nowego miejsca, co idzie nawet w parze z moimi planami przearanżowania całego ogrodu, na coś bardziej spójnego. Niestety brak systematycznych opadów pokazał, że nie jesteśmy wstanie podlewać rozległego terenu, a on sam sobie nie poradzi mimo gliniastej gleby.  Przy okazji za sprawą pisania bloga i rejestrowania pewnych zdarzeń, zaczynam widzieć, jak nam się poszerza grono gospodarzy :) Jakiś trójkącik nam się zrobił :P

Mimo zbiorów i przetworów i konsumpcji bieżącej piękna pogoda nastraja mnie na wycieczki rowerowe i spacery. Z ogromną przyjemnością oglądam sobie okolice i cieszę się z ostatnich podrygów lata. Nieustającą radość sprawia mi widok wiejskich zwierząt na pastwiskach i wybiegach, stodoły pełne słomy, sterty poukładanej kiszonki dla krów, podwórka pełne różnorodnego, domowego ptactwa. To takie widoki wsi z mojego dzieciństwa.

I wszechobecna nawłoć w tych stronach. Zachęcam do spacerów, do wycieczek póki jeszcze mamy piękną pogodę. 

Tak sobie myślę, że może moja fascynacja dachem sąsiadów bierze się stąd, że jako istota lądowa rzadko mam okazję z tej perspektywy oglądać dom, a jako osoba miastowa to widok dachu i komina jest czymś zupełnie nieuchwytnym wśród bloków i piętrowych domów wolnostojących? Ileż zadumy  czasami przynosi jedno spojrzenie w okno...  

 
Mam awarię laptopa i zaglądanie na neta przez mojego ,,staruszka" jest nielada wyzwaniem, dlatego mnie mniej tutaj a przede wszystkim u Was. Mam nadzieję, że uda się raz dwa naprawić mojego druha :) Dziękuję za odwiedziny i za pamięć.