Spacer wśród drzew / Walk with trees

Post o drzewach raz jeszcze. Jestem ich wielką miłośniczką. Gdyby ktoś mnie zapytał, kto w naturze zalicza się do moich największych przyjaciół od razu odpowiedziałabym, że to drzewa. Czuję z nimi więź, czuję je jako istoty żyjące, są one bliskie nie tylko mojemu sercu ale duszy. Pisałam już o nich dwa lata temu, akurat też w styczniu, w poście Drzewa. Może właśnie takie śpiące i bezbronne bardziej zwracają moją uwagę?

On Sunday the weather was beautiful and sunny, although it was frosty, so I went for a walk. I admired the clouds in the blue sky. I walked among the trees and I admired their beauty. The trees were shining in the sunlight. I watched the birds that returned to their shelters among the dense branches. I love trees. Trees are very important for our planet and we humans should respect them rather than treat them as ordinary wood. Our world will not exist without trees.

Wybrałam się dzisiaj (niedziela, 5.01) na spacer. Zwykły spacer bez celu. Zawsze, kiedy spacer jest bez celu prowadzi mnie w skupiska drzew. Na początku to po prostu wybrałam się na spacer aby korzystając ze słonecznej 
aczkolwiek mroźnej pogody zrobić kilka zdjęć pięknemu, styczniowemu niebu. Pospacerowałam po drugiej działce, która o tej porze roku jest mocno zarośnięta. Pasący się jesienią na niej Kacper nie jest wstanie jej uporządkować. I ku swemu wielkiemu zaskoczeniu znalazłam śladowe ilości śniegu sprzed kilku dni. Nie pisałam o tym, że w pierwszych dniach nowego roku niespodziewanie zaczął prószyć gruby i gęsty śnieg.  Obserwowałam to z salonowego okna. Było to dla mnie tak abstrakcyjne zjawisko, że spoglądając na okno w kuchni zdziwiłam się, że również widzę przez nie sypiący śnieg. Wracając do spaceru to nie wiem kiedy ale znów mój wzrok skupił się na drzewach ozłoconych promieniami Słońca.

Spacerując wśród przeróżnych drzew co i rusz napotykałam przelatujące ptaki albo te, które wraz z coraz bardziej opadającym Słońcem ku ziemi, wracały do swoich noclegowisk pośród gołych, splątanych gałęzi. Korciło mnie aby znów zrobić zdjęcia pod słońce ale tym razem odwróciłam się i zrobiłam zdjęcia połyskującym drzewom. Wypatrzyłam też opuszczone gniazdo, które tylko o tej porze roku jest tak dobrze widoczne.

 

 

Tuż przed powrotem promienie słoneczne zdołały mnie oczarować mamiąc mnie zza gęstych drzew i ku swemu zaskoczeniu odkryłam wierzbowe bazie. Myślę, że poradzi sobie do wiosny.

Uwielbiam drzewa, jedno z najpiękniejszych istot na naszej planecie, tak ważne dla naszego świata, są domem dla ptaków i wielu, wielu zwierząt. Grube i smukłe, wysokie i niskie... po prostu drzewa.

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie

:)