Chrum chrum

Po prawie dwuletniej żałobie spowodowanej odejściem ostatniej świnki z wieloletniego stada, znów roznosi się po domu tak dawno nieobecne chrumkanie. Mamy nowego członka rodziny. Jest nią dwuletnia świnka morska. Kilka dni temu dokonało się we mnie przebudzenie i z dziwnym uczuciem pustki zdałam sobie sprawę, że nie ma w mojej codzienności tego tak uwielbianego przeze mnie gatunku stworzenia, które jest ze mną od moich młodych lat.

Czym prędzej postanowiłam to naprawić. Zareagowałam na pierwsze znalezione ogłoszenie ,,świnka morska szuka domu" w osiągalnym dla mnie miejscu zamieszkania. Co wydaje się być oczywistym, skoro to miejsce nazwałam arką.  

Jest cudownie. Jest to niewiarygodnie kontaktowe zwierzątko, które jest bardzo wymagające i potrzebujące ogromnego wkładu pracy w utrzymaniu klateczki w czystości ale odwdzięcza się możliwością obcowania z nią. Zwierzątko nie dla każdego. Świnka trafiła do mnie z powodu wywołania alergii u dziecka gospodarzy. Ostatnio spotykam coraz częściej takie informacje.  W każdym razie oswajamy się i zapoznajemy się z nowymi zapachami nowego domu. 

 

Postanowiłam zrobić szybką sesję zdjęciową, wykorzystując czas zabawy świnki z synem. Rozpoczęcie przez nią czynności higienicznych poza bezpieczną klateczką jest najlepszym dowodem na to jak się czuje bezpiecznie. Ostatnie zdjęcie jest niewyraźne bo łapkami myła pyszczek ale wyraźnie widać, że świnka morska potrafi jak chomik stać na tylnik łapach a przednimi się myć. Zawsze chciałam złapać tę pozycję ale nigdy mi się nie udawało, a opowiadając o tym, nikt mi nie wierzył. 

Pozdrawiamy bardzo serdecznie życząc owocnych i mało stresujących przygotowań do Świąt.