Pierwsze oznaki jesieni w moim ogrodzie

Dzisiejszy poranek przywitał mnie srebrno złocistą poświatą na niebie. Mgła roztaczająca się nad polami dodawała tej chwili dodatkowej magii. Przymusowe siedzenie w domu daje mi codziennie możliwość podziwiania poranków. Nie muszę śpieszyć się do pracy, mogę usiąść z kubkiem herbaty na tarasie i patrzeć jak Słońce wynurza się zza horyzontu otulając śpiące jeszcze drzewa w lśniącą poświatę i rozlewając swe promienie po całym niebie. Czasami nie wiem, w którą stronę patrzeć bo dookoła mnie jest pięknie.

Dziwny jest ten październik. Taki nienaturalnie ciepły... ludzie chodzą w lekkim okryciu narzuconym jedynie na ramiona. Wybraliśmy się raz (autem) na przymusowe zakupy, kontuzja kontuzją ale codzienność codziennością i ubrałam się raczej intuicyjnie, jak zarejestrowane jest to w mojej podświadomości i mocno się zdziwiłam. Mimo to widać zbliżającą się jesień nawet u mnie. Jeszcze kilka dni temu było zielono, owszem, od dawna leżą suche liście ale raczej drzewa zrzuciły te, które przez suszę podeschły niż było to w ich jesiennym procesie. Zdziwiłam się w tym tygodniu spoglądając na działkę z kuchennego okna, że zrobiło się jesiennie. 

 

 Zawsze wydawało mi się, że nasza działka jest bardzo nierówna a tu proszę, całkiem dobrze się stawiało nogę i wydawało mi się, że jest ogólnie równo. Nie przybyła do nas żadna nowa, jesienna roślina i w sumie prócz samej inności tegorocznej jesieni niczego nowego nie ma. W tym roku silnie przeplatają się przebarwiające liście z letnią zielenią. I to mnie tak naprawdę zaciekawiło.

 

O tej porze roku przede wszystkim kwitną marcinki i nawłoć, które pokazywałam w poprzednim poście i ,,spóźnialskie" floksy czy bodziszki. O tej porze roku każdy kwiatek cieszy. Czerwienią się owoce berberysów i dzikich róż, które w tym roku osiągnęły naprawdę imponujące wielkości pewnie dzięki letnim upałom. Ogromnie mnie to cieszy, bo mimo ciepłego października widzę jak zwierzęta intensywnie przygotowują się
na zimę i mam wrażenie, że może być ostra. Dzięki tym owocom ptaki będą miały co jeść zimą. Widzę też już po sikorkach, które zaczynają bacznie obserwować nasze kuchenne okno, na którym w pewnym momencie pojawia się gruby patyk z zawieszoną słoninką. Czekają albo pokazują nam się, że już są. Ja czekam na kwitnie wielkich kęp półdzikich marcinków, która to odmiana jest rdzennym mieszkańcem tej działki. Kwitną bardzo późno, nie boją się nawet pierwszych oznak zimy ale często gwałtowne nadejście ostrej zimy przerywa ich proces życiowy, być może w tym roku uda się im zakwitnąć skoro jest tak ciepło. Oddałam im wiele rabat i kiedy kwitną, działka staje się jedną, wielką marcinkową łączką. Mój ogród nie jest typowym kwiatowym ogrodem, przeważają w nim krzewy i drzewa oraz byliny. Jesienią to właśnie różnorodna kolorystyka krzewów nadaje kolory. Jak te dwie odmiany tawuł.

 

Obie kwitną wiosną pierwsza na różowo, druga wcześniejsza na biało, latem giną wśród ogólnej zieleni i pojawiają się na nowo jesienią dzięki malowniczym liściom. Przepięknie przebarwia się również forsycja, która podobnie jak jej poprzedniczki ma swoje drugie wejście teraz.  Zaskoczył nas swoim pięknym kwitnieniem pięciornik różowy, który chyba zapomniał, że lato już się skończyło.

 

Mimo tych jesiennych akcentów mój ogród jest w większości zielony. A kiedy świeci Słońce sprawia wrażenie jakby nadal trwało w nim lato. Aby ładnie wyglądał ten zakątek musiałabym zrobić mu zdjęcie bliżej południa czy nawet ciut później. Rano jest tam przyjemny półmrok, który dawał wiele cienia w upalne dni. Może jest za mało kwiatów i jest bardziej nieuporządkowany niż latem ale lubię właśnie go takiego, kiedy przyroda sama układa się do snu, tak jak jej pasuje. Jest to czas, kiedy liliowce opatulają się swoimi liśćmi, nie przycinam ich, to ich liście i ich potrzeby.

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i życzę wspaniałego weekendu, który niebawem nadejdzie... a dopiero co był poniedziałek. 
Serdecznie zapraszam do udziału w karmnikowej zabawie, linki do zdjęć Waszych karmników będę wstawiała na blogu. Mam nadzieję, że zaowocuje to mnóstwem radości i podzielimy się swoimi doświadczeniami oraz niczym promienie wschodzącego Słońca rozlejemy swą miłość do ptaków.

:)