Życie kur zimą

Nasza mała zagroda o wdzięcznej nazwie Arki, nadanej przeze mnie i chyba nawet rodzina nie wie o tym, śpi sobie snem zimowym jeśli chodzi o działkową florę. Z fauną jest ciut inaczej. Nie współgospodarzymy ze zwierzętami zapadającymi w sen zimowy, jedynie takimi, które razem z nami w ten sen zapaść nie mogą. I tak staramy się jakoś razem przeczekać te mało ciekawe pogodowo dni. Na fotkach widać mały śnieg, obecnie go nie ma ale wcale nie jest powiedziane, że znów go zaraz nie będzie. W każdym razie my ludzie zajęcie sobie jakieś zawsze znajdziemy gorzej z tymi zwierzakami. Odkryłam, że odkąd prowadzę bloga nie zamieściłam postu o kurach w okresie zimowym. Pojawiają się z wiosną, towarzyszą mi latem i cichną z końcem jesieni. A przecież są!

Dlatego postanowiłam opowiedzieć o ich życiu teraz, zimą. Tak jak ciągle powtarzam - jeśli jest prawdziwe gospodarstwo z murowanymi lub klasycznymi drewnianymi budynkami gospodarczymi to kurom zimą ogólnie jest dobrze. Bo kura potrzebuje mieć ,,nogi i tyłek suchy i ciepły" Inaczej przestaje znosić jajka  a co gorsze, może popaść w różne choroby i zdechnąć. My niestety, mimo naszych starań i jeszcze większych chęci nie mamy klasycznych, wiejskich budynków gospodarczych, jedynie w

miarę ciepłe i mamy nadzieję, że przytulne szopki pełniące rolę kurnika i kacznika.  Kilka dni temu na kurzym wybiegu stało wręcz bagno, po którym chodziły kury, spowodowane nadmiarem opadów deszczu i roztopami śniegu. Kaczkom takie bajoro z mułem pewnie nie przeszkadzało. Nie bacząc na święta, po świętach czy Nowy Rok, musieliśmy wykopać rów odprowadzający wodę deszczową z mułem za teren spacerowy dla kur. Do kurnika i kacznika wrzucamy słomę aby miały cieplej. W kurniku mieszka Kacper więc on swoją temperaturą ciała też nagrzewa pomieszczenie. Pamiętam z dzieciństwa, kiedy jeszcze nie było wymogów unijnych i w gospodarstwie duża obora była mieszkaniem dla krów, świnek, kaczek i kur. Byłam bardzo zdziwiona jak było w niej ciepło. Nawet koty wprowadzały się na zimę do obory i zalegały na jakimś stosie siana lub znajdowały sobie ciepły kąt. My nie sprzedajemy jaj ani mięsa naszych zwierząt więc nasze pomieszczenia gospodarcze są trochę inne i mamy możliwość mieszania zwierząt, ale też musimy dostosowywać się do wielu zaleceń, jak zamykanie kur w ramach walki z ptasią chorobą. Przy hodowli kóz też musimy stosować się do wielu rzeczy, to tak wspomnę od razu, na wypadek gdybym zapomniała wspomnieć o tym w kozim poście. Wracamy do kurnika. W tym okresie kurnikowi mieszkańcy są bardzo od nas uzależnieni i od naszej pracy wokół nich. Dostają ziarno, gotowane odpady z kuchni, słomę jako ściółkę, oczywiście wodę do picia. Są w sprzedaży fajne poidła z podgrzewaczem do wody, aby ta woda nie zamarzała. Mąż jest w obejściu na co dzień więc po prostu zmieniamy wodę na świeżą ale nie nalewamy jej takiej bardzo zimnej ,,prosto ze studni" ale cieplejszą z domu.

Ogólnie jest to okres senny i taki można by powiedzieć, że nudnawy czy monotonny z ciągle tymi samymi, powtarzającymi się minimalistycznymi pracami i nic się nie dzieje. A jednak! Dojrzałam ostatnio jak pięknie wyrósł nam kogutem. Jeszcze nie mieliśmy z takim kolorowym upierzeniem. Możliwość mieszania w kurzym genie jest niesamowita!. Jego mamą jest również kwoka jarzębata a widać jak decydujące znaczenie ma upierzenie koguta.   Patrząc  po  kolorystyce  nie trudno  zgadnąć, że jego tatusiem 

jest kogut z sąsiedztwa. Nie tylko ja zachwycałam się jego kolorystyką, widząc po świcie złożonej z kur, jaka mu towarzyszy. Nasze kury są obłędnie w nim zakochane. Sama z ogromną przyjemnością na niego patrzę, bo wśród jarzębatego stada wydaje się bardzo kolorowy. Mam nadzieję, że nie stanie się to jego zgubą, bo łatwy jest do dojrzenia przez groźne zwierzęta. I niby nic się nie dzieje, a zwierzęta rosną, zmieniają się i czas życia tyka, dla jednych szczęśliwie dla drugich mniej szczęśliwie, ale ciągle coś się jednak dzieje, mimo, że roślinność wokoło śpi.

Dziś z kolorowym kogutkiem pozdrawiam wszystkich czytelników tego bloga

:)