Jesiennie...

Moi starzy czytelnicy wiedzą, że jesienią zapadam w sen zimowy, więc skoro nadeszła jesień i do tego taka paskudna, deszczowa to... :) Duchowość Agatka mości sobie posłanko we wnętrzu swej cielesności i stąd ta cisza, z lekka zmącona wyrzutami sumienia, że ktoś może czekać na kolejne posty, tak jak ja czekam na posty innych blogerów. Niekończące się opady deszczu zaowocowały migreną, ale tutaj nie jestem pewna czy tak do końca. Przyjechały kolejne partie gruzu. Gruz to również tynk, a ja jestem na niego uczulona i chyba po prostu mam atak alergiczny, który często objawia się łudząco podobnymi symptomami do zatrucia czy przytrucia, przy których również pojawia się migrena. W każdym razie moja niechęć do jesieni jest wprost proporcjonalna do tempa rośnięcia naszego Czarnosia. 

Moje dzieci zaczynają przebąkiwać coś o świętach i choince, a ja łudzę się jeszcze nadzieją, pięknego, ciepłego babiego lata. Pajęczyny jak najbardziej pojawiają się tylko nie na dworzu a wewnątrz domu i tym samym ja, jak te pajęczyny latam z odkurzaczem i miotełką. Mimo to wolę te jesienne babie lato niż wiosenną porą atak desantowy żuczków w domu. Nie wiem co to za żuczki ale pojawiają się w najmniej spodziewanych momentach i do tego ,,chrupią" jak lądują na podłogę, a ja cierpię na helmintofobię. Uroki, zdrowego, wiejskiego życia na odludziu  w centrum nieużytków. Marzą mi się nowe zasłony do salonu, ale z powodu braku  czasu  na  tego  typu  rozpustę  czasową  nie  mam  kiedy  nawet  wejść  do  sklepu. On-line  odpada  muszę  zobaczyć,  dotknąć  i  nawiązać  więź  emocjonalną  z   materiałem. O przepraszam! Raz udało mi się wejść do sklepu, mam nawet takowy  na trasie praca- dom, ale nic mnie nie zachwyciło. Swoją drogą jakiś czas temu, na zaprzyjaźnionym blogu zakochałam się przez monitor w pewnym materiale, ale to naprawdę bardzo rzadkie zdarzenie.  Ze względu, że jestem samoukiem w kwestii szycia to muszę materiał dotknąć, co by nie władować się w taki materiał, co się ślizga i ciężko nad nim zapanować. 

Miałam już taki incydent i musiała poratować mnie zawodowa krawcowa inkasując odpowiednią zapłatę, a ja staram się sama i oszczędnie.   Moje rozterki jesienne zupełnie  nie wpływają na otoczenie, a podobno jesteśmy częścią natury, widać ja jakimś śmiesznym epizodem tudzież wybrykiem natury. Jesień ma się całkiem dobrze i muszę powiedzieć, że rozkwita z każdym dniem nie zważając na przerażające hektolitry spadającej wody. Obecnie przebarwiają się liście host (foto 1) i kwitną marcinki (foto 3) uwielbiam je. Aby poprawić  sobie  nastrój  zakupiłam  wrzosy  (foto  2). Na zdjęciu nawet bardzo ładnie zaprezentował się podjazd z miału gruzowego, w rzeczywistości nie wygląda tak pięknie, ale dla nas najważniejsze jest to, że po tak obfitych opadach deszczu nie ma przed domem kałuż do kostek i większych.  Nareszcie można spokojnie wyjść. Gorzej z resztą działki i podjazdu bo nowe kupy gruzu leżą. Dzisiejszego dnia zaszczyciło nas słoneczko wysyłając utęsknione przez nas ciepłe promyki i mogłam zrobić słoneczne zdjęcia.

Na nowy tydzień życzę wszystkim odwiedzającym miłych dni i pięknej pogody

:)