Zimowe ostatki

18.02.2017 r.

Pani Zima pakuje walizki! Może to nieładnie cieszyć się z wyjazdu kogoś kto gościł u mnie przez jakiś czas, ale naprawdę z trudem powstrzymuję się od okrzyków hurra! i hip hip huurra! I od tańca radości na działce. Dzisiaj sobota, dzień wolny więc tym bardziej cieszę się z tego co mi przyniesie. Gdy tylko się przebudziłam usłyszałam cudny ,,koncert" mazurków. Wiem, że ich talent wokalny umieszcza ich przy końcu listy ptasich śpiewaków ale dla mnie ich ćwierkanie jest właśnie cudne.

W głowie przemknęła myśl aby kontynuować odpoczynek w łóżku ale nogi już pomknęły do okna ciągnąć za sobą resztę ciała w tym i nieszczęsną głowę. Przy wschodnim ogrodzeniu bujnie rośnie stara odmiana róży, z każdym rokiem wypuszczając kolejne odrosty, doprowadzając mego męża do szału. Najchętniej by ją mocno przyciął a nawet padło w nerwach słowo

wyciąć. A to właśnie ją upodobały sobie nasze mazurki i każdego poranka siadają w jej splątanych gałązkach  żwawo rozmawiając przekrzykują się między sobą. O wycięciu róży absolutnie nie ma mowy. Owszem w tym roku spróbuję kilka jej ,,dzieci" przesadzić w inne miejsce aby mogły swobodnie rosnąć, bo robi się dla nich rzeczywiście ciasnawo. Konflikt należy do klasyki - chęci zagarnięcia tego samego kawałka ziemi. A póki mamy mnóstwo terenu nie zagospodarowanego to będzie prawo pierwszego zasiedlenia. Najpierw była róża a potem pojawił się warzywnik, więc warzywnik musi się ograniczyć albo zrobić wypad, co z resztą od zeszłego roku już robi. Wracając do poranka to z ogromną przyjemnością obserwowałam mazurki skaczące po owej róży i nazywając to dosadnie - podsłuchiwałam. Odwilż-nie odwilż sprawdziłam karmniki i dosypałam ziarna, zawiesiłam jabłka i kiedy tak kolejny raz pojechałam na nogach ślizgając się na dziwnie zmienionym śniegu dotarło do mnie, że pani Zima odchodzi... Nie będę jej zatrzymywać ani namawiać do pozostania, przeciwnie z ogromną wręcz opiekuńczością mogę pomóc jej w tym pakowaniu aby ów proces szedł jej szybciej i sprawniej. Jak w powiedzeniu - kij ma dwa końce. Dzisiaj musimy oczyścić ze śniegu taras póki jeszcze jest na nim zwarty śnieg, kiedy się roztopi będzie stała woda. W planach taras miał być przeszkoloną altaną ale coraz mniej już wierzę, że nam się to uda. Na wiosnę czekają też szopki aby zrobić w nich wiosenne porządki, bo przez całą zimę donoszona słoma i tworzący się gnój pod nią dawał ciepło mieszkańcom. Ale niech już wiosna przychodzi bo w boksie coraz mniej siana i same zwierzęta spragnione są ciepłych słonecznych dni i skubania zieleninki. 

25.02. 2017 r.

Tydzień to niby tak niewiele ale w przyrodzie potrafi być prze-ogromna zmiana. Nie będę pisać jakież to plany snułam na ten weekend, pełna wiosennych myśli... Są ludzie, którzy podróżują z wielką ilością bagaży i przysłowiowo zabierają ,,pół domu" ale pani Zima bije takie osoby ,,na głowę", jest bezkonkurencyjna. Odchodzi i odchodzi i odejść nie może.  Może czeka na tego bałwana co go nie ulepiliśmy w tym roku? Nie mam zielonego pojęcia co ją tutaj jeszcze tak trzyma. Roztopy zamieniły się w jedno wielkie lodowisko i jeszcze fajniej chodzi się po działce. Za to zaskoczył mnie las. Odkąd tutaj mieszkamy miałam po raz pierwszy możliwość zobaczyć go w pełnej, białej krasie. Ale o nim będzie kiedy indziej, dziś są zdjęcia z działki. Patrząc na dzisiejszą pogodę można by się zastanawiać, czy nadal żegnać panią Zimę czy może jednak ją witać. Po zaledwie kilku dniach dających nadzieję na przedwiośnie posypała tak śniegiem, że dawno nie widziałam tak gęstych i wielkich płatków śniegu. 

I tyle z mojej wiosennej radości :P. Czekamy dalej... Za to sikoreczki przeprosiły się ze słoninką i znów tłumnie zaczęły przybywać. Już myślałam, że skończył się dla nich czas dokarmiania, bo tak rzadko któreś zajrzało. Wróbelki bez względu na pogodę tłumnie odwiedzają karmnik. Widzę z resztą jak latem pożywiają się kurzym ziarnem a nawet odwiedzą gołębnik. W każdym razie nadal ptasia stołówka tętni gwarem. Ale mimo bieli słyszę coraz więcej ptaków i jakieś pierwsze, nieśmiałe, poranne trele. To już oznaka przedwiośnia. Luty się kończy zobaczymy co przyniesie nam kolejny miesiąc.

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i dziękuję za odwiedziny :)