Kwa kwa raz jeszcze

Pogoda za oknem jest tak paskudna, że w ogóle nie chce mi się przebywać poza domem. Musiałam napisać to zdanie aby dać upust mojej niechęci do natury i jej wszechobecnego piękna. Matka Natura przechodzi chyba jakiś kryzys wieku... hymmm... dojrzałego, ale część jej ,,ciała" odpowiadająca za moje bliższe i dalsze otoczenie chyba jest w głębokiej niedyspozycji... Siedzę, patrzę i obserwuję...
W sumie mam kilka tematów z dziedziny- dom, ale... dzisiaj napiszę o kaczuszkach. Myśl o nich pojawiła się dużo wcześniej od przedłużającej się pory deszczowej i fakt, że kaczki lubią deszcz, chociaż nie do końca jestem pewna, czy nadal taka obfitość opadów im odpowiada, ich tematyka nie ma nic wspólnego z obecną pogodą.  Można jedynie powiedzieć, że się dobrze złożyło tematycznie.

Tak  dawno  nie pisałam  o nich, że musiałam  poszperać  w  archiwach.  I  jakież  wielkie było  moje zdumienie, że swój wyłączny post miały  dwa lata temu.  Owszem  piszę  o  nich tu
i ówdzie ale razem z wątkiem kurzym... Chyba jedyny kaczy temat jaki zamieściłam na samym początku kwa kwa kwakusie . 

Nie ma już Szefa ani Bienia. Bienio rzeczywiście doczekał się śmierci naturalnej, Szefo padł ofiarą lisa razem ze swoim haremem. Ból po stracie kilku zaledwie kaczuszek była jednak tak silna, że nie byłam wstanie kontynuować hodowli tej rasy. Miało już ich w ogóle nie być, ale kiedy prowadzi się teren ekologicznie to kaczki stają się ogromnym sprzymierzeńcem jeśli chodzi o ślimaki i inne większe szkodniki. Ale nam się głównie rozchodzi o ślimaki. Być może zbyt często odwiedzamy pewny targ wiejski, który kusi tymi wszystkimi zwierzętami. Pamiętam jak na początku traktowałam te wyjazdy jak cykliczne odwiedziny jakiejś giełdy zwierząt wiejskich i po prostu zachwycałam się ich wyglądem i rodzajem. I tak jak mężowi przytrafiło się, że nie wiedzieć

skąd znalazł się w posiadaniu siatki z kurczakami, tak i ja niespodziewanie niosłam podziurawione pudełko z kaczuszkami. Ale to tak się czasami przytrafia... W sumie, przy naszym podejściu i otwartości serca czy duszy mogliśmy stać się posiadaczami gustownego łańcuszka, na którego końcu szła by na przykład krówka. Krówki nie było, wpadła jak już wiadomo kózka!

Ale miało być o kaczkach... Kaczuszki są mięsne, białe i jedna z szarym upierzeniem skrzydeł. Omyłkowo wzięliśmy ją za kaczora i przez tę omyłkę zostaliśmy na dzień dzisiejszy  z  sami kaczuszkami.  Ale u nas jest  jakiś problem  z wysiadywaniem  kaczych jaj. 

Tak jak kury lepiej-gorzej sobie z tym radzą, tak kaczki jakoś nie mogą, nie wiem dlaczego. Nawet zakupiliśmy inkubator ale mimo ogromnego zaangażowania męża, nic z tego nie wyszło, a tylko przysporzyło nam dodatkowych frustracji i rozczarowań, kiedy wykluło się jedno jedyne jajko a kaczuszka miała coś nie tak z łapkami. Zdecydowanie jesteśmy nastawieni na wiosenny zakup podrośniętych kaczek, więc ten kaczor w sumie nie jest nam potrzebny. A jak są same kaczuszki to może przyszła wiosna będzie spokojniejsza? Okropnie się ze sobą biły. Zmieniła się hodowana rasa, ale nie zmienił się mój zachwyt nad ich sposobem poruszania się. One płyną w wodzie jak i na lądzie, majestatycznie kołysząc się na boki sprawiają wrażenie płynącego statku po ziemi, szczególnie te wyrośnięte i dorosłe. Bo małe, jak małe, lata tu i tam mało nóg nie gubiąc i niewiele mają z tej kaczej elegancji i stateczności. Dostojne jakby mierzyły każdy krok, sunąc spokojnie do przodu. Nawet kogut schodzi im z drogi, kiedy idą. A idą zdecydowanie i pewnie, niekiedy całą tyralierą a nie jedno za drugim. Robi to wrażenie i jak widzę budzi respekt wśród innych mieszkańców kurnika, mnie zachwyca.

Pozdrawiam Wszystkich bardzo serdecznie i dziękuję za odwiedziny :)